Pomieszczenia piwniczne i półpiwniczne służą różnym celom. Wcześniej układano je w sklepach warzywnych, umieszczano komunikację. Teraz piwnice mają inne funkcje, od garaży po hale sportowe, a nawet biura.
W każdym przypadku wymuszona wentylacja w piwnicy budynku jest uzasadnioną potrzebą, podyktowaną potrzebą systematycznego dostarczania świeżego powietrza w celu wymiany spalin. Oferujemy dobre spojrzenie na ten problem.
Każda piwnica ma własną wentylację
Wymuszony jest dogłębny magazyn warzyw znajdujący się pod prywatnym domem, tj. wentylacja mechaniczna nie jest potrzebna.
Produkty owocowe i warzywne są lepiej przechowywane, jeśli wymiana powietrza w piwnicy jest minimalna. Dlatego wystarczą najprostsze drogi oddechowe i kanały wentylacyjne nawiewno-wywiewne.
Warzywa przechowywane w piwnicy zimą nie mogą być intensywnie wentylowane. Po prostu zamrażają - mróz na ulicy
Zgodnie ze standardami projektowymi dla magazynów warzyw NTP APK 1.10.12.001-02, wentylacja, na przykład, ziemniaki i rośliny okopowe powinny występować w ilości 50-70 m 3 / h na tonę warzyw. W miesiącach zimowych intensywność wentylacji należy zmniejszyć o połowę, aby nie zamrozić roślin okopowych.
To znaczy w zimnej porze roku wentylacja piwnicy domu powinna mieć format 0, 3-0, 5 objętości powietrza w pomieszczeniu na godzinę.
Potrzeba wymuszonej wentylacji w piwnicy powstaje, jeśli schemat z naturalnym ruchem przepływu powietrza nie działa. Jednak będzie to również wymagało wyeliminowania źródeł powietrza utleniającego.
Wymuszone urządzenie wentylacyjne staje się konieczne, jeśli z przyczyn technicznych naturalny ruch powietrza jest trudny lub niemożliwy. 
Wymuszona wentylacja zapewni stabilne usuwanie wilgoci z piwnic i pomieszczeń częściowo podpiwniczonych, zapobiegnie rozwojowi i przesiedleniu grzybów 
Niezależnie od tego, czy piwnica jest zorganizowana w piwnicy, garażu lub w oddzielnym budynku, musi być wyposażona w otwory wlotowe i wylotowe. 
Wymuszona wentylacja jest zobowiązana do przekierowania dwutlenku węgla i toksycznych substancji lotnych, często powstających podczas przechowywania produktów, przedłużając tym samym okres przechowywania ich produktów.
Wilgoć w piwnicy
Wlot powietrza i wilgotność powietrza są powszechnymi problemami w piwnicy. Pierwszy problem występuje z powodu niewystarczającej wymiany powietrza. Piwnica jest wpuszczona w ziemię 2, 5-2, 8 m, jej ściany są wykonane z maksymalną wilgotnością i szczelnością.
W wielu piwnicach i piwnicach nie ma naturalnej wentylacji, reprezentowanej przez pionowe kanały domu.
Przed analizą wentylacji piwnicy jej ściany powinny być uszczelnione. Wentylacja w piwnicy nie rozwiąże problemu higroskopijności ścian
Znaczna wilgotność w piwnicy powoduje słabą hydroizolację ścian. Drugi powód - zużyte rurociągi, rozciągały się przez piwnice. A kondensat na nich osadza się niezależnie od integralności rur i szczelności odłączanych połączeń.
Problem nadmiaru wilgoci musi zostać rozwiązany przed zaprojektowaniem i zbudowaniem systemu wentylacji w piwnicy. Konieczne jest przywrócenie lub zwiększenie szczelności ścian piwnicy, uszczelnienie rurociągów i zamknięcie ich izolacją.
Ten ostatni środek wyeliminuje wpływ kondensatu na materiał rury. Następnie ustalono potrzeby wentylacyjne piwnicy.
Wymuszona wentylacja może być bezkanałowa i bezkanałowa. Wersja kanałowa służy głównie do pobierania powietrza z ulicy, zwłaszcza jeśli wymaga czyszczenia i ogrzewania 
W środku kanału można zainstalować wymuszony wentylator systemowy z odpowiednim wyposażeniem. W tym przypadku opór aerodynamiczny nieznacznie wzrasta. 
Przez rodzaj wymuszania masy powietrza do ruchu systemów wentylacyjnych są podzielone na dostawy, spaliny i połączone, tj. powietrze wymuszone i wydech. W obwodach zasilania i wydechu zwykle pracują lub są wydechowe lub napływają 
W zależności od schematu wentylacji wentylator jest umieszczony na kanale wylotowym lub na kanale powietrza nawiewanego. W połączonych obwodach oba otwory są wyposażone w wentylatory z lub bez kanału powietrznego.
Izolacja rur od kondensatu
Krople wody występują tylko na powierzchni rurociągów domowych, przez które przepływa zimna ciecz (woda pitna i ścieki). Wilgoć obecna w atmosferze pomieszczeń skrapla się na zimnych rurach z powodu różnicy temperatur między ich powierzchnią a powietrzem.
Im zimniejsze rury, tym bardziej nasycone powietrze, tym aktywniej następuje proces kondensacji wody.
Jeśli zimna woda przepływa przez rurę, gromadzi się na niej kondensat. Każda taka rura musi być zamknięta przez izolację cieplną.
Różnica temperatury powietrza i powierzchni rur zimnej wody w domach prywatnych jest zazwyczaj niewielka. W końcu, przy rzadkim zużyciu zimnej wody przez gospodarstwa domowe, nie ma jej ruchu przez rury, dlatego temperatury domowej atmosfery i rurociągu są prawie wyrównane.
Ale w wieżowcu, mieszkalnym lub biurowym zimna woda jest używana prawie nieprzerwanie, a rura jest stale zimna.
Najprostszym sposobem radzenia sobie z kondensatem na rurach jest wyrównanie temperatur rur i atmosfery. Konieczne jest zamknięcie zimnej rury za pomocą pary i materiału termoizolacyjnego na całej jej długości.
Kondensat zbiera się na zimnej rurze, niezależnie od tego, z czego jest wykonany. Polimery, metale żelazne, żeliwo lub miedź nie są ważne. Będzie musiał odizolować wszystkie rury „zimną” komunikacją!
Łatwo jest odizolować przewody wodne od narażenia na kondensat i mokrą zawiesinę w powietrzu. Wszystko czego potrzebujesz to tubka z pianki PVD, nóż do tapet i wzmocniona taśma klejąca.
Aby zapobiec kontaktowi zimnej rury z powietrzem, możliwe będzie zastosowanie rurowego izolatora ciepła ze spienionego LDPE. Ściana „rury” termoizolacyjnej - nie mniej niż 30 mm. Średnica izolacji rurowej jest wybierana nieco bardziej niż średnica rurociągu izolowana od wilgotności powietrza. Łatwo jest założyć izolację - przeciąć wzdłuż długości, a następnie założyć wokół nich rurę.
Natychmiast po uszczelnieniu rurociągu izolatorem cieplnym konieczne jest owinięcie go na górze wzmocnioną taśmą izolacyjną. Aby uzyskać maksymalną izolację termiczną i większą atrakcyjność, taśma jest nawijana taśmą z folii aluminiowej.
Zawory odcinające i trudno zakrzywione odcinki zimnego rurociągu, których nie można zamknąć izolacją rurową, owija się taśmą klejącą w kilku warstwach.
Obliczanie wymiany powietrza w piwnicy
Przed przystąpieniem do poszukiwania urządzeń wentylacyjnych i planowania lokalizacji kanałów wentylacyjnych w piwnicy należy określić potrzebę wymiany powietrza. W uproszczonym formacie, tj. bez uwzględnienia możliwej zawartości szkodliwych substancji w atmosferze piwnicy, wymiana powietrza w niej jest obliczana według wzoru:
L = V podstawa • K p
W którym:
- L to szacowana potrzeba wymiany powietrza, m 3 / h;
- Piwnica V - objętość piwnicy, m 3 ;
- K p - minimalna częstotliwość wymiany powietrza, 1 / h (patrz poniżej).
Uzyskana wartość wymiany powietrza pozwoli ustalić charakterystykę mocy systemu wymuszonej wentylacji piwnicy.
Obliczenie objętości powietrza w piwnicy odbywa się poprzez pomnożenie wysokości, szerokości i długości
Jednak do obliczenia wzoru wymagane są dane dotyczące objętości powietrza w pomieszczeniu i kursu wymiany powietrza.
Pierwszy parametr jest obliczany jako:
V baza = A • B • H
Gdzie
- A - długość piwnicy;
- B - szerokość piwnicy;
- H - wysokość piwnicy.
Aby określić objętość pomieszczenia w metrach sześciennych, wyniki pomiarów jego szerokości, długości i wysokości są przeliczane na liczniki. Na przykład, dla piwnicy o szerokości 5 m, długości 20 m i wysokości 2, 7 m, objętość będzie wynosić 5 • 20 • 2, 7 = 270 m 3 .
Potrzeba wymiany powietrza w tym pomieszczeniu zależy bezpośrednio od liczby osób w nim przebywających. Uwzględniany jest również stopień aktywności fizycznej odwiedzających.
W przypadku przestronnych piwnic minimalny współczynnik wymiany powietrza Kp jest określany na podstawie zapotrzebowania jednej osoby na świeże (dostawcze) powietrze na godzinę. Tabela pokazuje regulacyjne potrzeby człowieka w zakresie wymiany powietrza, w zależności od wykorzystania tego pomieszczenia.
Ponadto wymianę powietrza można obliczyć na podstawie liczby osób, które będą (np. Praca) w piwnicy:
L = L człowiek • N L
Gdzie
- L osoba - kurs wymiany powietrza dla jednej osoby, m 3 / h • osoba;
- N l - szacunkowa liczba osób w piwnicy.
Normy zatwierdzają potrzeby osoby na 20-25 m 3 / h świeżego powietrza o słabej aktywności fizycznej, 45 m 3 / h przy wykonywaniu prostej pracy fizycznej i 60 m 3 / h przy wysokiej aktywności fizycznej.
Obliczanie wymiany powietrza z uwzględnieniem ciepła i wilgoci
W razie potrzeby przy obliczaniu wymiany powietrza, z uwzględnieniem eliminacji nadmiaru ciepła, stosuje się wzór:
L = Q / (p • Cp • (t y -t n ))
W którym:
- p jest gęstością powietrza (przy t 20 ° С równa się 1205 kg / m 3 );
- C p - pojemność cieplna powietrza (przy t 20 ° С jest równa 1, 005 kJ / (kg • K));
- Q - ilość ciepła uwalnianego w piwnicy, kW;
- t y - temperatura powietrza usuwanego z pomieszczenia, ° C;
- t p - temperatura powietrza nawiewanego, ° C
Konieczność uwzględnienia ciepła wyeliminowanego podczas wentylacji jest konieczna, aby utrzymać pewną równowagę temperaturową w atmosferze piwnicy.
W piwnicach prywatnych domów często odbywają się siłownie. W tej wersji użytkowania piwnicy szczególnie ważna jest pełna wymiana powietrza.
Równocześnie z eliminacją powietrza w procesie wymiany powietrza, wilgoć uwalniana do niego przez różne przedmioty zawierające wilgoć (w tym ludzi) jest usuwana. Wzór do obliczania wymiany powietrza, z uwzględnieniem uwalniania wilgoci:
L = D / ((d y -d p ) • p)
W którym:
- D to ilość wilgoci uwalnianej podczas wymiany powietrza, g / h;
- d y oznacza wilgotność powietrza wywiewanego, g wody / kg powietrza;
- d p - wilgotność powietrza nawiewanego, g woda / kg powietrza;
- p jest gęstością powietrza (przy t 20 ° C wynosi 1205 kg / m3).
Wymiana powietrza, która obejmuje uwalnianie wilgoci, jest obliczana dla obiektów o dużej wilgotności (na przykład basenów). Również przydział wilgoci jest brany pod uwagę w piwnicach uczęszczanych przez ludzi w celu ćwiczeń (na przykład w siłowni).
Stale wysoka wilgotność znacznie komplikuje pracę wymuszonej wentylacji piwnicy. Do zbierania skroplonej wilgoci wymagane będą filtry wentylacyjne.
Obliczanie parametrów kanału powietrza
Dysponując danymi na temat objętości powietrza wentylacyjnego, przystępujemy do określenia charakterystyki kanałów powietrznych. Potrzebny jest inny parametr - natężenie przepływu powietrza przez kanał wentylacyjny.
Im szybszy przepływ powietrza, tym mniejsze kanały mogą być używane. Wzrośnie również hałas systemu i opór sieci. Optymalne jest pompowanie powietrza z prędkością 3-4 m / s lub mniej.
Znając obliczony przekrój kanałów powietrznych, można wybrać ich rzeczywisty przekrój i kształt zgodnie z tą tabelą. A także dowiedz się o przepływie powietrza przy określonych prędkościach podawania.
Jeśli wnętrze piwnicy pozwala na użycie okrągłych kanałów powietrznych - korzystniej jest z nich korzystać. Ponadto sieć kanałów wentylacyjnych z okrągłych kanałów jest łatwiejsza w montażu, ponieważ są elastyczne.
Oto wzór, który pozwala obliczyć obszar kanału nad jego przekrojem poprzecznym:
S St = L • 2, 778 / V
W którym:
- S St - szacowane pole przekroju kanału wentylacyjnego (kanału), cm 2 ;
- L - przepływ powietrza podczas pompowania przez kanał, m 3 / h;
- V to prędkość, z jaką powietrze przemieszcza się przez kanał, m / s;
- 2778 - wartość współczynnika, która pozwala pogodzić heterogeniczne parametry we wzorze (centymetry i metry, sekundy i godziny).
Pole przekroju kanału wentylacyjnego jest wygodniejsze do obliczenia w cm2. W innych jednostkach ten parametr systemu wentylacyjnego jest trudny do zauważenia.
Każdy element przepływu powietrza w systemie wentylacji jest lepszy przy określonej prędkości. W przeciwnym razie wzrośnie opór w systemie wentylacji.
Jednak określenie szacowanego pola przekroju kanału wentylacyjnego nie pozwoli na prawidłowy wybór przekroju poprzecznego kanałów powietrznych, ponieważ nie uwzględnia ich kształtu.
Oblicz wymagany obszar kanału nad jego przekrojem przez następujące wzory:
Dla kanałów okrągłych:
S = 3, 14 • D 2/400
Dla kanałów prostokątnych:
S = A • B / 100
W tych formułach:
- S to rzeczywiste pole przekroju kanału wentylacyjnego, cm 2 ;
- D jest średnicą zaokrąglonego kanału, mm;
- 3.14 - wartość liczby π (pi);
- A i B - wysokość i szerokość prostokątnego kanału powietrza, mm.
Jeśli kanał linii powietrza jest jeden, to rzeczywiste pole przekroju jest obliczane tylko dla niego. Jeśli jednak gałęzie są wykonywane z głównej drogi, to parametr ten jest obliczany dla każdej „gałęzi” oddzielnie.
W budowie kanałów powietrznych stosuje się rury stalowe z powłoką galwaniczną lub polimerową, rury azbestowo-cementowe i plastikowe. Obecnie najpopularniejszy plastik 
Otwarte kanały powietrza wykonane są z rur polimerowych lub stalowych i mają kształtowane elementy z tego samego materiału 
Poziome części systemu wentylacyjnego są zawieszone na wspornikach do sufitu piwnicy. Pionowe sekcje są mocowane na ścianach za pomocą zacisków 
Wybór lokalizacji instalacji wentylatora określa układ systemu wentylacyjnego i obliczenia wykonane dla niego.
Obliczanie oporu sieci wentylacyjnej
Im wyższa prędkość ruchu powietrza w kanale wentylacyjnym, tym wyższa odporność na ruch mas powietrza w kompleksie wentylacyjnym. To nieprzyjemne zjawisko nazywa się „utratą ciśnienia”.
Jeśli przekrój kanałów wentylacyjnych jest stopniowo zwiększany, możliwe będzie osiągnięcie stabilnej prędkości powietrza na całej długości. Jednocześnie odporność na ruch powietrza nie wzrośnie.
Jednostka wentylacyjna musi wytworzyć ciśnienie powietrza, aby poradzić sobie z oporem sieci dystrybucji powietrza. Tylko w ten sposób możliwe będzie osiągnięcie niezbędnego przepływu powietrza w systemie wentylacji.
Prędkość powietrza przemieszczanego przez kanały wentylacyjne jest określona wzorem:
V = L / (3600 • S)
W którym:
- V - szacunkowa prędkość pompowania masy powietrza, m 3 / h;
- S jest polem przekroju kanału kanału, m2;
- L - wymagany przepływ powietrza, m 3 / h.
Wybór optymalnego modelu wentylatora dla systemu wentylacyjnego należy dokonać przez porównanie dwóch parametrów - ciśnienia statycznego opracowanego przez jednostkę wentylacyjną i obliczonej straty ciśnienia w systemie.
Umieszczając jednostkę wentylacyjną w centrum rozległego systemu kanałów, możliwe będzie ustabilizowanie natężenia przepływu powietrza na całej jego długości.
Strata ciśnienia w rozbudowanym kompleksie wentylacyjnym o złożonej architekturze jest określana przez sumowanie oporów do ruchu powietrza w jego zakrzywionych sekcjach i komponowanie elementów:
- w zaworze zwrotnym;
- w tłumikach;
- w dyfuzorach;
- w drobnych filtrach;
- w innym sprzęcie.
Nie jest konieczne samodzielne obliczanie straty ciśnienia w każdej takiej „przeszkodzie”. Wystarczy wykorzystać wykresy spadku ciśnienia w stosunku do przepływu powietrza oferowanego przez producentów kanałów wentylacyjnych i związanych z nimi urządzeń.
Przy obliczaniu kompleksu wentylacyjnego o uproszczonej konstrukcji (bez komponowania elementów) dopuszczalne jest jednak stosowanie typowych wartości strat ciśnienia. Na przykład, w obszarze piwnicy o powierzchni 50-150 m2 , strata na oporach kanałów powietrznych wyniesie około 70-100 Pa.
Wybór wentylatora wyciągowego
Aby określić wybór urządzenia wentylacyjnego, należy znać niezbędne parametry systemu wentylacyjnego i odporność przewodów. Do wymuszonej wentylacji piwnicy wystarczy pojedynczy wentylator zintegrowany z kanałem wylotowym.
Kanał powietrza nawiewanego z reguły nie wymaga jednostki wentylacyjnej. Dość mała różnica ciśnień między punktami zasilania powietrzem i jego wlotem, zapewniona przez działanie wentylatora wyciągowego.
Znając obliczone (wymagane) ciśnienie w systemie kanałów, można określić, czy ten model urządzenia wentylacyjnego nadaje się do pełnego dostarczania powietrza do pomieszczeń. Wystarczy znaleźć pozycję na nacisku, przytrzymać linię na wykresie, a następnie w dół
Potrzebny jest model wentylatora, którego wydajność jest nieznacznie (o 7-12%) wyższa niż obliczona.
Możliwe jest sprawdzenie przydatności urządzenia wentylacyjnego zgodnie z harmonogramem zależności wydajności od spadku ciśnienia.
Korzystając z danych o szacowanym przepływie powietrza, można ustawić spadek ciśnienia w zakrzywionych sekcjach kanałów
Jeśli musisz wybrać celowo mocniejszą i zbyt słabą instalację wentylatora - priorytetem pozostaje potężny model. Musisz jednak jakoś zmniejszyć jego wydajność.
Optymalizacja zbyt silnego wentylatora wyciągowego odbywa się w następujący sposób:
- Zamontuj równoważącą przepustnicę z przodu jednostki wentylacyjnej, aby umożliwić jej „uduszenie”. Zmniejszy się zużycie powietrza przy częściowym pokryciu kanału wydechowego, jednak wentylator będzie musiał pracować ze zwiększonym obciążeniem.
- Aby włączyć wentylację do pracy w małych i średnich prędkościach. Jest to możliwe, jeśli urządzenie obsługuje regulację prędkości 5-8 lub płynne przyspieszanie. Но поддержки многоскоростных рабочих режимов в недорогих моделях вентиляторов нет, у них максимум 3 ступени регулировки скорости. А для корректной настройки производительности трех скоростей мало.
- Свести максимальную производительность вытяжной установки к минимуму . Это выполнимо, если автоматика вентилятора допускает управление его наибольшей скоростью вращения.
Разумеется, можно не обращать внимания на излишне высокую производительность вентиляции. Однако придется переплачивать за электрическую и тепловую энергию, поскольку вытяжка будет слишком активно тянуть тепло из помещения.
Схема воздуховодов подвальной вентиляции
Приточный канал выводится за фасад подвала, устраивается с забором отверстия сеткой. Его обратный вывод, по которому поступает воздух, опускается к полу на дистанцию полметра от последнего.
Для минимизации образования конденсата приточный канал необходимо теплоизолировать снаружи, особенно его «уличную» часть.
Чтобы выяснить потери давления в системе прямых воздуховодов, нужно знать скорость воздуха и использовать этот график
Воздухозаборник вытяжки размещается у потолка, в противоположном от точки расположения приточного отверстия конце помещения. Размещать отверстия вытяжки и приточного канала на одной стороне подвала и на одном уровне бессмысленно.
Поскольку нормативы жилстроительства не допускают использования вертикальных каналов естественной вытяжки под принудительную вентиляцию, заводить на них воздуховоды нельзя.
Случает, когда расположить приточный и вытяжной каналы забора-сброса воздуха по разным сторонам погреба невозможно (имеется лишь одна фасадная стена). Тогда необходимо развести точки воздухозабора и сброса по вертикали на 3 метра и более.
Wnioski i przydatne wideo na ten temat
В этом видеоролике наглядно демонстрируются признаки некачественной вентиляции подвального помещения. Каналы приточно-вытяжного воздухообмена в данном погребе вроде как имеются, но воздух по ним не идет. Налицо все проблемы подвала – сырость, затхлый воздух и обильный конденсат по ограждающим конструкциям:
На видео ниже представлено практическое решение принудительной вытяжки погреба при помощи кулера от ПК и солнечной батареи. Отметим оригинальность исполнения данного проекта вентиляции. Для погреба типа «овощехранилище» такая реализация воздухообмена вполне допустима:
Поскольку полноценное понижение влажности в подвале невозможно без термоизоляции «холодных» трубопроводов, представляем видео о нанесении трубчатой изоляции. Отметим, что при техническом назначении подвала рациональна полная обмотка теплоизолированной трубы армированным скотчем – так надежнее:
«Беспризорный» подвал вполне реально превратить в помещение желаемого назначения. Необходимо лишь решить в нем проблему воздухообмена и ликвидировать источники влаги. В любом случае, подвальный ярус здания не должен представлять собой мокрое, заросшее плесенью место. Ведь его стены – фундамент строения, чье разрушение недопустимо.
Хотите самостоятельно обустроить вентиляцию в погребе, но не уверенны, что все делаете правильно? Задавайте свои вопросы по теме статьи в расположенном ниже блоке. Здесь же можно поделиться опытом самостоятельного обустройства вентиляции в погребе или подвале.