- Ogólny opis obróbki powierzchni
- Wymagania wg GOST 9.602 2005
- Szczegóły - przegląd wysokozbrojnych materiałów izolacyjnych
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Jednym z kluczowych problemów rurociągów stalowych jest korozja. Występuje pod wpływem wilgoci, agresywnej gleby, prądów błądzących. Ten problem dotyczy podziemnych rurociągów przechodzących przez płynne media. Aby go rozwiązać, stosuje się bardzo wzmocnioną izolację rur stalowych, której technologia i materiały zależą od warunków pracy.
Ogólny opis obróbki powierzchni
Metoda polega na nałożeniu wielowarstwowej powłoki na powierzchnię rur stalowych. Wyklucza to ich kontakt ze środowiskiem zewnętrznym, aw efekcie rozwój procesów korozyjnych.Obróbkę można przeprowadzić w trakcie produkcji lub przed montażem wyrobów gotowych. Głównym dokumentem regulacyjnym dotyczącym tworzenia silnie wzmocnionej izolacji (VUS) rur stalowych jest GOST 9.602 2005.
Informacje o technologii wysoko wzmocnionej izolacji:
- materiały izolacyjne - bitumy, powłoki polimerowe;
- średnica rury - od 57 do 830 mm w zależności od technologii obróbki;
- wyznaczenie autostrad - transport zimnej wody, produktów ropopochodnych, gazu, ścieków;
- temperatura otoczenia pracy - od -15 С do +40 С;
- metody układania rurociągów - podziemne, powierzchniowe, podwodne.
Istotą metody jest utworzenie kilku warstw ochronnych. Dla lepszej przyczepności na różnych etapach aplikacji występuje efekt termiczny na rurze. Jego powierzchnia jest wstępnie przygotowana - usuwane są strefy korozji, malowanie, stare materiały ochronne.Kurz jest również czyszczony.
Ważne - aby zapewnić pełną ochronę rurociągu należy zastosować zbrojoną izolację połączeń - muf, kielichów.
Wymagania wg GOST 9.602 2005
Dokument normatywny opisuje warunki tworzenia bardzo wzmocnionej izolacji, wymagania dotyczące materiałów, właściwości warstwy izolacyjnej. Technologię stosuje się do wszystkich typów rurociągów układanych w gruncie. W przypadku gazociągów obowiązuje ograniczenie maksymalnego ciśnienia – nie powinno ono przekraczać 1,2 MPa. Wysoko zbrojona izolacja stosowana jest do ochrony zbiorników podziemnych, stalowych konstrukcji przyłączeniowych.
Tabela przedstawia wymagania eksploatacyjne i techniczne dla tego typu powłok.
| Wskaźnik | Wartość |
| 35- 70 10-35 | Przyczepność na zakładkę, N/cm taśma do taśmy | owijanie do pasa
| 5-35 5 | Siła uderzenia , J 10-12 |
| Nie więcej niż 0,1% | |
Parametry te są kontrolowane podczas procesu wytwarzania wyrobów oraz ich eksploatacji. Grubość jest sprawdzana za pomocą grubościomierzy lub podobnych przyrządów bez uszkodzenia powłoki zewnętrznej. Podczas wdrażania środków naprawczych przywracana jest integralność warstwy ochronnej. Ważne jest, aby jego charakterystyka odpowiadała charakterystyce pozostałej części pokrycia.
Wskazówka - po ręcznym zamontowaniu izolacji sprawdza się 10% powierzchni. Odbywa się to w 4 punktach wokół okręgu.
Szczegóły - przegląd wysokozbrojnych materiałów izolacyjnych
Właściwości techniczne i użytkowe izolacji wysokozbrojnej zależą od wybranych materiałów i technologii ich zastosowania. Przy wyborze oprócz stopnia ochrony przed wilgocią brane są pod uwagę dodatkowe czynniki:
- złożoność instalacji;
- wymagania dotyczące pamięci;
- wymagania dotyczące wysyłki.
Każdy rodzaj silnie wzmocnionego materiału izolacyjnego należy rozpatrywać osobno.
Polimery
Obróbka odbywa się podczas produkcji rur (w fabryce) lub w specjalnych warsztatach przygotowawczych. Do uformowania pierwszej warstwy stosuje się żywice termoutwardzalne, które mają wysoką przyczepność do stali. Następnie nakładane są dodatkowe powłoki. Stosowane są materiały rolkowe i masy uszczelniające.
Rodzaje wysoko wzmocnionej izolacji polimerowej:
- dwuwarstwowy - po obróbce mechanicznej i cieplnej na rurę nakładana jest warstwa podkładu (żywica termoutwardzalna). Następnie z ekstrudowanego polietylenu formowana jest powłoka ochronna;
- trójwarstwowy - na podkład nakłada się termotopliwą warstwę polimerową. Następnie nakładana jest powłoka ochronna. Zwiększa to zakres temperatur produktu;
- kombinowany trójwarstwowy - drugą strefę ochronną po podkładzie stanowi taśma polietylenowa na podłożu lepkim. Montowane w 1 warstwie o grubości nie mniejszej niż 0,45 mm.
Zalety stosowania materiałów polimerowych:
- wytrzymałość mechaniczna;
- niezawodność uszczelnienia rur stalowych;
- możliwość naprawy (odtworzenia warstwy ochronnej) w warunkach „polowych”.
Wadą jest stosunkowo wysoki koszt obróbki.
Ważne - całkowita grubość izolacji polimerowej musi wynosić co najmniej 1,8 mm.
Powłoka mastyksowa (bitumiczna)
Należy do kategorii podstawowych. Powstaje w fabryce lub w lokalu przed wysłaniem na miejsce instalacji. Do przetwarzania stosuje się kompozycję bitumiczną z dodatkami polimerowymi lub gumowymi. Ma zwiększoną odporność na ciepło, elastyczność i zdolność rozciągania.
Jednak ze względu na małą wytrzymałość mechaniczną konieczne jest zamontowanie warstw ochronnych - papier pakowy, wzmocnione włókno szklane.
Klasyfikacja mastyksu (bitumicznego) izolacji wysokozbrojnej:
- taśma. Baza - podkład bitumiczny lub asmolowy. Na nim zainstalowana jest taśma bitumiczna (2 mm). Zewnętrzna warstwa ochronna - papier kraft lub folia polimerowa;
- mastyks. Mastyks izolacyjny nakłada się na podkład na bazie bitumu lub polimeru. Do ochrony użyto włókna szklanego;
- termokurczliwe. Technologia służy do naprawy rurociągów w miejscu ich instalacji. Materiał termokurczliwy z warstwą mastyksu. Wewnętrzna strona z podkładem samoprzylepnym.
Izolacja mastyksowa (bitumiczna) rur stalowych nakładana jest szybko, co umożliwia szybkie układanie rurociągów. Jednak ze względu na słabą wytrzymałość mechaniczną warstwy ochronnej, istnieją specjalne wymagania dotyczące przechowywania i transportu rur.
Ważne - dla linii o temperaturze środowiska pracy do +130 C można zastosować mieszankę bitumiczno-gumową. Ale w takich przypadkach wybiera się odporne na ciepło materiały ochronne.
Połączony VUS
Aby zrekompensować wady powyższych metod, opracowano technologię łączoną z wykorzystaniem przekładek bitumicznych i polimerowych. Bardzo wzmocnioną izolację można zastosować na etapie produkcji rur, w przygotowalniach lub na trasach. Zwiększa to wytrzymałość mechaniczną przy zachowaniu właściwości ochrony przed wilgocią.
Kolejność warstw w zespolonej izolacji wysokozbrojnej:
- Warstwa przygotowawcza. Stosowana jest kompozycja bitumiczna. W niektórych przypadkach możliwe jest zastosowanie komponentów polimerowo-asmolowych.
- Podstawowa obrona. Uformowane z polietylenowej taśmy polimerowo-bitumicznej.
- Zewnętrzna skorupa. Polimer, minimalna grubość 0,6 mm.
Wybierając materiały, weź pod uwagę ich kompatybilność. Ważne jest, aby miały taką samą rozszerzalność cieplną. W przeciwnym razie możliwe jest rozwarstwienie, wyciek. Wprowadzenie nowych technologii aplikacji następuje dopiero po przetestowaniu.
Na wybór sposobu uformowania silnie zbrojonej izolacji rur stalowych mają wpływ warunki eksploatacji oraz wymagania techniczne projektu. W zależności od lokalizacji rurociągu można zastosować różne technologie VSL.
Czy spotkaliście się w praktyce z podobnymi sposobami zabezpieczania rur? Twoje uwagi są podstawą do uzupełnienia materiału, Twoja opinia eksperta jest dla nas ważna. Udostępnij link w sieciach społecznościowych i dodaj go do zakładek.
Film będzie uzupełnieniem naszego artykułu.
Izolacja rury. Folie bitumiczne.