Uziemienie zrób to sam w prywatnym domu 220 V: urządzenie pętli uziemienia, wybór obwodu i procedura instalacji

Anonim

Zamierzasz własnoręcznie zorganizować uziemienie w prywatnym domu 220V lub nadal wątpisz w potrzebę takiej imprezy? Zgadzam się, że nikt nie chce stać się ofiarą porażenia prądem. Mianowicie tak się stanie, jeśli zignorujesz podstawowe zasady bezpieczeństwa.

Uziemienie jest niezbędne w każdym budynku mieszkalnym: zbudowanym na stałe zamieszkanie lub służącym jako schronienie przed deszczem podczas wizyty w domku.Poświęcono temu nawet osobną część PUE. Rozdział 1.7 mówi, że wszystkie sieci elektryczne i wszelkie urządzenia elektryczne muszą być bezwzględnie uziemione.

Jednak system uziemiający spełni swoją funkcję tylko wtedy, gdy jego schemat będzie poprawny, a wszystkie węzły zamontowane zgodnie z zasadami. W tym artykule dokonaliśmy przeglądu głównych schematów, opracowaliśmy listy wymagań i przedstawiliśmy algorytm działań krok po kroku podczas prac instalacyjnych.

Po co jest uziemienie?

Uziemienie to połączenie urządzeń elektrycznych, instalacji lub punktu sieciowego z urządzeniem uziemiającym znajdującym się na zewnątrz budynku mieszkalnego.

Prawidłowo wykonane połączenie przenosi cały potencjał prądów upływowych do ziemi, jest niezawodnym środkiem ochrony człowieka przed uszkodzeniem przez wyładowanie elektryczne.

Celami oprócz zapewnienia bezpieczeństwa ludzi są: wydłużenie czasu pracy urządzeń AGD; zapewnienie stabilnej pracy instalacji elektrycznych; ochrona przeciwprzepięciowa.

Uziemienie osłabia również wpływ zewnętrznego promieniowania elektromagnetycznego, eliminuje zakłócenia w sieci.

Wewnętrzne i zewnętrzne części systemu

Układ uziemiający składa się z dwóch części: wewnętrznej i zewnętrznej. Część wewnętrzna składa się z magistrali PEN umieszczonej w tablicy pomiarowej oraz przewodu łączącego tablicę z częścią zewnętrzną układu.

Dla prywatnego domu opracowano dwa rodzaje schematów: TT, TN-C-S. Pierwszy jest bardziej odpowiedni dla zrujnowanych sieci, drugi jest aktywnie wykorzystywany w nowych mieszkaniach

Zewnętrzna część to pętla masy. Składa się z zakopanych w ziemi elektrod, przyspawanego do nich metalowego łącznika oraz listwy łączącej obwód z przewodem wychodzącym z ekranu.

Podstawowe zasady i wymagania

Zasady i wymagania, które należy wziąć pod uwagę przy organizacji uziemienia w budynku mieszkalnym, dotyczą materiałów i wymiarów poszczególnych elementów instalacji, wartości rezystancji pętli uziemienia.

Pętla uziemiająca to metalowa konstrukcja o niskim oporze elektrycznym, zdolna do natychmiastowego wyładowania prądu elektrycznego do ziemi.

Istnieją również normy dotyczące umiejscowienia pętli uziemienia względem powierzchni ziemi i fundamentu budynku mieszkalnego.

Parametry geometryczne elementów metalowych

Wybór standardowych rozmiarów półfabrykatów metalowych do wykonania uziemiacza opiera się na potrzebie uzyskania pożądanego poziomu rezystancji.

Możesz połączyć metalowe części urządzenia uziemiającego za pomocą spawania elektrycznego lub gazowego. Zwykle odbywa się to po zatkaniu elektrod.

Mogą się różnić, ale istnieją minimalne limity.

Wartości te obejmują:

    Grubość boków narożników używanych jako szpilki. Nie powinien być mniejszy niż 4 mm.
  1. Grubość ścianki rury od 3,5 mm.
  2. Przekrój listwy łączącej znajdującej się pomiędzy kołkami.

Minimalna wartość ostatniego parametru nie może być mniejsza niż 48 metrów kwadratowych. mm. Tylko w takim przypadku listwa spełni swoją funkcję.

Standardy rezystancji pętli uziemienia

Zgodność z normami dotyczącymi poziomu rezystancji pętli uziemienia jest głównym warunkiem skuteczności całego systemu.

Jeśli kocioł gazowy znajduje się w budynku mieszkalnym, rezystancja pętli nie powinna przekraczać 10 omów. W przypadku jego braku dozwolone są wartości do 30 omów

Działa tutaj zasada: im niższy poziom rezystancji urządzenia uziemiającego, tym wyższa wydajność systemu, tym bezpieczniejsze jest przebywanie w domu, korzystanie z urządzeń elektrycznych.

Standardy rozmieszczenia konstrukcji uziemiających

Najlepszym rozwiązaniem do postawienia konstrukcji jest odległość 2-4 metrów od zewnętrznej linii fundamentu. W tym przypadku minimalna możliwa odległość to 1 metr, maksymalna to 10 metrów.

Ważne jest, aby dolne końce elektrod znajdowały się dokładnie poniżej poziomu zamarzania gleby. W przeciwnym razie w zimnych porach roku system nie będzie w stanie w pełni wykonywać swoich funkcji.

Odległość między powierzchnią gruntu a górnymi partiami konstrukcji powinna wynosić 50-70 cm Same elektrody uziemiające wbijane są na głębokość 3 metrów.

Należy również zwrócić uwagę na wilgotność wybranego kawałka ziemi: im bardziej wilgotna gleba w danej lokalizacji, tym lepiej. W tym celu doskonale sprawdzają się tereny przeznaczone do pokrycia dachówką lub asf altem. Pod nimi gleba nie wysycha, powstaje dobra ochrona całej konstrukcji.

Podstawowe opcje pętli masy

Istnieje kilka rodzajów pętli uziemienia: pin modułowy, liniowy, zamknięty. Zamknięty jest najczęściej wykonywany w formie trójkąta.

Opcja 1 - pętla zamknięta

W tym przypadku elektrody są umieszczone w wierzchołkach trójkąta równobocznego i połączone ze sobą metalowymi paskami.

Odległość między elektrodami nie powinna być mniejsza niż głębokość ich zanurzenia i nie powinna przekraczać sumy dwóch głębokości. Oznacza to, że po pogłębieniu o 3 metry bok trójkąta powinien mieć 3-6 metrów

Kształt trójkąta nie został wybrany przypadkowo: zapewnia zamknięcie obwodu przy minimalnej możliwej liczbie elektrod. Specjaliści dopuszczają inne formy.

Na przykład prostokąt lub wielokąt. Ale nie są ekonomiczne, ponieważ wymagają użycia większej ilości materiału.

Opcja 2 - widok liniowy i jego charakterystyka

Przy wyborze schematu liniowego elektrody zakopane umieszcza się w jednej linii lub w małym półokręgu. Zwykle ta wersja jest odpowiednia dla małych obszarów, gdzie nie jest możliwe stworzenie zamkniętej figury geometrycznej.

Schemat liniowy ma dużą wadę: jeśli jeden z modułów ulegnie korozji lub uszkodzeniu mechanicznemu, wszystkie następujące po nim sekcje zostaną wyłączone. W takim przypadku system traci możliwość pełnej realizacji funkcji przekierowania.

Opcja 3 - pin modułowy typu obrysu

Obwód modułowo-pinowy jest realizowany przy użyciu prefabrykowanej konstrukcji, która pozwala na wykonanie elektrody o pożądanej długości.

Zestaw składa się z prętów okrągłych o średnicy od 16 do 20-25 mm, długości od 1200 do 1500 mm. Niektórzy producenci produkują pręty z gwintowanymi końcami, dzięki czemu można je łączyć za pomocą złączki. Inni wolą sprzęgło bez czopów.

W sprzedaży można znaleźć zestawy do wykonania modułowego kołkowego uziemienia producentów krajowych i zagranicznych z elektrodami ocynkowanymi, nierdzewnymi, miedziowanymi

Aby uprościć proces penetracji, w zestawie zazwyczaj znajdują się nasadki udarowe i ostre końcówki. Dodatkowo jako opcja dodatkowa może zawierać przewód uziemiający oraz dyszę do dziurkacza.

Procedura instalacji

Do prac instalacyjnych niezbędne jest przygotowanie elektrod z narożnika i spoiwa metalowego w postaci taśmy stalowej.

Jeśli wszystko jest gotowe, możesz przystąpić do znakowania. Konieczne jest nakreślenie nie tylko przyszłej lokalizacji głównej konstrukcji, ale także trasy, po której obwód zewnętrzny będzie połączony magistralą z wewnętrzną częścią systemu.

Więc potrzebujesz:

    Wykop rów o głębokości 50-70 cm wzdłuż oznaczeń.
  1. Wprowadź elektrody na określoną głębokość.
  2. Połącz wierzchołki szpilek metalowym spoiwem za pomocą spawania.
  3. Przeprowadź oponę z obwodu zewnętrznego do tablicy pomiarowej.

Następnie sprawdzana jest sprawność złożonego obwodu. Ponieważ samodzielny montaż oznacza brak specjalistycznego sprzętu pomiarowego, można zastosować proste domowe metody.

Przy wykonywaniu wszelkich prac elektroinstalacyjnych, jak również podczas odbioru końcowego należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa: używać gumowych rękawic i butów, nie pracować w pojedynkę

Jednym z takich sposobów jest podłączenie zwykłej żarówki o mocy co najmniej 100 W jednym końcem do masy, a drugim do fazy.

Jeśli instalacja zostanie wykonana prawidłowo, lampa będzie świecić tak jasno, jak z gniazdka. Słabe światło lub jego całkowity brak to powód do sprawdzenia jakości wykonania.

Częste błędy, wskazówki

Podczas samodzielnego układania uziemienia wykonawcy często popełniają szereg typowych błędów. Wśród nich:

  • Nakładanie farby na elektrody, aby zapobiec korozji. Jest to zabronione, ponieważ powłoka uniemożliwi przedostanie się prądu do gruntu.
  • Połączenie elektrod z metalowymi elementami łączącymi za pomocą śrub. Dozwolone jest tylko spawanie, gdyż zapewnia to trwałość i pewny styk.
  • Wiercenie otworów pod kołki, wykluczające ich ciasne dopasowanie do gruntu, a tym samym zmniejszenie wydajności całego systemu.

Aby zwiększyć trwałość systemu i zachować jego wydajność, zaleca się zabezpieczenie metalowych elementów pętli uziemienia środkiem antykorozyjnym.

Spawy należy impregnować ze szczególną ostrożnością.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Na poniższym filmie eksperci demonstrują cały proces instalacji uziemienia:

Częste błędy podczas instalowania pętli uziemienia:

Tak więc byliśmy przekonani o potrzebie uziemienia w prywatnym domu, przejrzeliśmy najbardziej efektywne i praktyczne schematy, opracowaliśmy listę materiałów i procedur pracy.

Jeśli masz jakieś pytania lub jesteś gotowy podzielić się swoimi najlepszymi praktykami, doświadczeniami, radami z innymi użytkownikami - skorzystaj z naszego formularza do komunikacji. Można w nim umieścić komentarz, zdjęcie lub schemat własnego projektu. Możesz również uzyskać od nas porady ekspertów. Miłego oglądania!