W dzisiejszym świecie nie sposób wyobrazić sobie życia bez klimatyzacji. Kontrolowanie temperatury powietrza w pomieszczeniu pozwala czuć się komfortowo o każdej porze roku. Sprzęt znajduje zastosowanie w budynkach administracyjnych, biurach, sklepach i teatrach. Utrzymując temperaturę, wilgotność i czystość powietrza w pomieszczeniu, klimatyzator zapewnia wysoką wydajność, dobre samopoczucie i dobre samopoczucie użytkowników.
Kupując klimatyzator do domu, użytkownicy często stają przed problemem jego instalacji.Opłata za usługi specjalistów może sięgać prawie jednej trzeciej kosztu sprzętu. Dlatego wielu właścicieli nawiedza myśl o samodzielnym montażu. Ale co jest do tego potrzebne i czy w zasadzie jest to możliwe?
Pomożemy Ci znaleźć odpowiedzi na te pytania - w naszym artykule porozmawiamy o tym, czy można zainstalować klimatyzator własnymi rękami i co jest do tego potrzebne. Porozmawiamy również o tym, jak zainstalować sprzęt klimatyczny w domu, przestrzegając wszystkich zasad i możliwych niuansów, które pojawiają się podczas jego instalacji.
Zasada działania i urządzenie klimatyzatora
Przed przystąpieniem do montażu klimatyzatora należy zapoznać się z jego urządzeniem i zrozumieć zasadę działania.
Urządzenie systemu klimatyzacji jest dość proste - konstrukcyjnie składa się z następujących jednostek i elementów:
- sprężarka montowana na zewnątrz budynku;
- kondensacyjny wymiennik ciepła umieszczony w jednostce zewnętrznej;
- wyparka montowana w pomieszczeniu (w zależności od modelu może być ich kilka);
- regulator ciśnienia;
- system rurociągów.
Sam system to zamknięta pętla. Wewnątrz obiegu głównym elementem służącym do chłodzenia powietrza jest czynnik chłodniczy.
Z reguły freon jest używany jako czynnik chłodniczy. Będąc w stanie gazowym przechodzi pod ciśnieniem, pompowana przez wentylator sprężarki, do skraplającego wymiennika ciepła, gdzie w połączeniu z powietrzem zewnętrznym zamienia się w ciecz i już w postaci ciekłej dostaje się przez ciśnienie do zespołu parownika regulator.
Początkowo amoniak był stosowany jako czynnik chłodniczy w klimatyzatorach. Jednak ze względu na to, że amoniak jest wyjątkowo toksyczny, został później zastąpiony bezpieczniejszym freonem.
Dzięki regulatorowi ciśnienia temperatura wrzenia freonu spada. Dostając się do specjalnej komory znajdującej się w parowniku, freon rozpręża się i „wrze”, jednocześnie intensywnie pochłaniając ciepło i wydzielając zimno. W wyniku tego procesu uwalnia się kondensat, który osiada wewnątrz komory parownika na chłodnicy, przez którą ciecz odprowadzana jest do specjalnego zbiornika. Kondensat odprowadzany jest z układu klimatyzacji przewodem.
Pochłaniając ciepło, freon ponownie przechodzi ze stanu ciekłego w stan gazowy i pod ciśnieniem przez system rur odprowadzany jest z powrotem do zespołu sprężarki, zamykając krąg procesu roboczego.
Poziom hałasu podczas pracy klimatyzatora jest obliczany zgodnie z normami określonymi w SN 2.2.4-2.1.8.562-96. Nie powinien przekraczać 40 dB w ciągu dnia i 30 dB w nocy. Pojawienie się syku, buczenia lub dudnienia wskazuje na nieprawidłowe działanie klimatyzatora.
Tak więc zamknięty obieg czynnika chłodniczego zależy od starannego połączenia wszystkich elementów i wykluczenia dekompresji na złączach i połączeniach układu.
Bardziej szczegółowo omówiliśmy urządzenie i zasadę działania domowych urządzeń klimatyzacyjnych.
Ponadto, aby zapewnić prawidłowe działanie klimatyzatora, warto wybrać odpowiednie miejsce do jego montażu. Jeśli specyfikacje instalacji nie są przestrzegane, zwiększa się zużycie części systemu i prawdopodobieństwo nieprawidłowego działania. Funkcje instalacji zostaną omówione poniżej w artykule.
Wymagania techniczne dotyczące montażu bloczków
Istnieje szereg zasad wyboru miejsca instalacji klimatyzatorów, ale niuanse nie zawsze są wskazane w instrukcjach i dokumentacji technicznej sprzętu, chociaż są bardzo ważne podczas eksploatacji. Istniejące obliczenia dla systemów klimatyzacji wymagają obowiązkowego przestrzegania szeregu parametrów podczas instalacji.
Tak więc w przypadku jednostki wewnętrznej należy przestrzegać następujących parametrów:
- odległość od górnej pokrywy jednostki wewnętrznej klimatyzatora do sufitu, aby zapewnić prawidłowy pobór powietrza, musi wynosić co najmniej 15 cm;
- odległość od ściany narożnej, do której przylega klimatyzator - co najmniej 30 cm;
- odległość od ewentualnej przeszkody w ruchu powietrza wdmuchiwanego do pomieszczenia wynosi co najmniej 1,5 metra.
Niezastosowanie się do tych parametrów technicznych może doprowadzić do nieprawidłowego działania klimatyzatora i wzrostu zużycia energii elektrycznej.
Również brak mas powietrza dostarczanych do chłodzenia może doprowadzić do niestabilnej pracy i uszkodzenia jednostki wewnętrznej klimatyzatora.
Samodzielne instalowanie klimatyzatorów w budynkach mieszkalnych jest w rzeczywistości zabronione przez prawo.Obowiązujące normy prawa federalnego, kodeksy cywilne i mieszkaniowe zobowiązują do skoordynowania momentu instalacji klimatyzatorów z mieszkańcami domu, firmą zarządzającą, władzami wykonawczymi.
Jeśli chodzi o domowe zasady instalowania jednostki wewnętrznej klimatyzatora, przy wyborze miejsca, do którego kierowany będzie strumień zimnego powietrza, należy wykluczyć możliwość stałego przebywania w nim osób.
Zimne powietrze nie powinno dostawać się do miejsca odpoczynku (sofa, łóżko) i miejsca pracy (komputer lub biurko). W przeciwnym razie nie da się uniknąć trwałych chorób z powodu nadmuchu zimnego powietrza.
Do zainstalowania jednostki zewnętrznej wymagane są następujące parametry:
- odległość od tylnej ściany jednostki zewnętrznej do ściany budynku wynosi co najmniej 10 cm, inaczej trudno będzie „przechwycić” powietrze z zewnątrz;
- zachowaj odpowiednią odległość od podłoża (podczas instalacji klimatyzatorów na parterze lub w domach prywatnych), aby zapobiec przedostawaniu się śniegu, brudu, wody do wnętrza urządzenia;
- zainstalować co najmniej 1 metr od rur gazowych;
- zapewnij co najmniej 1 metr wolnej przestrzeni do nadmuchu powietrza za pomocą wentylatora.
Jednostka zewnętrzna klimatyzatora musi być zainstalowana na zewnętrznej ścianie budynku przylegającego do mieszkania. Należy również wykluczyć lokalizację bloku na ścianie sąsiedniego mieszkania. W razie potrzeby wyposażyć jednostkę zewnętrzną w specjalną osłonę - jest to konieczne, aby zapobiec spadaniu sopli lodu na jednostkę klimatyzatora w zimie.
Umieszczając jednostkę zewnętrzną, należy wziąć pod uwagę możliwość swobodnego dostępu do niej w celu konserwacji.
Instalacja jednostki zewnętrznej klimatyzatora na pierwszych piętrach musi odbywać się zgodnie z warunkami swobodnego przejścia pieszych w pobliżu ścian domu. Warto też zabezpieczyć specjalną kratką, aby zapobiec wpływowi wandali na bryłę
Warto zaznaczyć, że u zarania masowej instalacji klimatyzatorów w budynkach mieszkalnych uważano, że jednostkę zewnętrzną należy montować poniżej jednostki wewnętrznej. Mit ten opierał się na fakcie, że w ten sposób sprężarka jednostki zewnętrznej będzie stale smarowana olejem (w przeciwnym razie olej rzekomo zbiera się w jednostce wewnętrznej).
Z punktu widzenia lokalizacji zewnętrznych i wewnętrznych bloków, parametrem determinującym jest odległość między nimi. Ustalone ramy mają od 1 do 6 metrów, ale producent może wskazać konkretne parametry, których należy bezwzględnie przestrzegać.
W przypadku przekroczenia maksymalnej dopuszczalnej odległości (powyżej 6 metrów) freon będzie musiał zostać dodatkowo wpompowany do układu, a jeśli znajduje się w odległości mniejszej niż metr, konieczne jest uformowanie pierścienia z rurki, aby zapewnić wymagany materiał filmowy.
Kwestię wyboru odpowiedniego miejsca na instalację klimatyzatora omówiliśmy bardziej szczegółowo w naszym innym artykule.
Jak zainstalować klimatyzator
Nawet przy samodzielnej instalacji na pewno będziesz potrzebować pomocy. Wynika to z dość dużej wagi jednostki zewnętrznej klimatyzatora oraz prac, które będą wykonywane z zewnątrz budynku.
Prace instalacyjne należy wykonywać ostrożnie i z obowiązkowym przestrzeganiem zasad bezpieczeństwa. Postępowanie w sposób pokazany na rysunku jest niebezpieczne
Etap 1 - przygotowanie narzędzi i materiałów
Podczas instalowania systemu klimatyzacji własnymi rękami w mieszkaniu, przygotowanie do nadchodzącej pracy odgrywa ważną rolę. Niezbędny zestaw użytych urządzeń, materiałów i narzędzi zapewni nieprzerwaną pracę przy montażu klimatyzatora.
Do instalacji potrzebne będą następujące narzędzia:
- perforator, główne narzędzie do wykonywania otworów przelotowych w ścianie;
- wiertarka z kompletem wierteł potrzebnych do wykonania otworów pod łączniki;
- pompa podciśnienia do uruchamiania klimatyzacji;
- piła do metalu lub specjalny obcinak do rur miedzianych;
- pilnik lub papier ścierny do przycinania powierzchni rur;
- giętarka do rur, aby upewnić się, że system rur jest ukształtowany;
- kalibrator i kielicharka do rur;
- ściana (lub dłuto z młotkiem);
- poziom;
- śrubokręty;
- zestaw kluczy sześciokątnych.
Samodzielny montaż klimatyzatora jest niemożliwy bez tych narzędzi.
Nie każdy właściciel ma niezbędny zestaw do zainstalowania klimatyzatora. Dlatego przed podjęciem decyzji o samodzielnym montażu sprzętu należy zaopatrzyć się w cały zestaw do pracy.
Ponadto przed rozpoczęciem pracy należy przygotować materiały eksploatacyjne:
- kabel zasilający do wykonania przewodów zasilających i podłączenia modułów - należy zastosować kabel czterożyłowy o przekroju 2 x 2,5 mm2;
- rury miedziane bez szwu - ich długość musi przekraczać szacowaną długość trasy o 50 cm, ale średnica rur dobierana jest zgodnie z instrukcją obsługi klimatyzatora;
- izolacja syntetyczna i izolacyjna;
- wąż karbowany z wbudowaną wewnętrzną spiralą z tworzywa sztucznego do odwodnienia - jego długość musi być o 1 metr dłuższa od obliczonej długości trasy;
- stalowe wsporniki do montażu jednostki zewnętrznej klimatyzatora - dopuszczalne obciążenie wsporników jest obliczane na podstawie masy urządzenia (należy wziąć wsporniki, które wytrzymają obciążenie dwukrotnie większe niż waga jednostka zewnętrzna);
- wybrane elementy mocujące do mocowania wspornika i jednostki wewnętrznej klimatyzatora.
Podczas instalacji lepiej jest użyć wysokiej jakości materiałów, dobierając je bezpośrednio do swojego sprzętu. Zapewni to niezawodność działania systemu.
Miedź, będąc metalem ciągliwym, doskonale nadaje się do lutowania i kielichowania. Jest również bardziej odporny na korozję niż inne metale używane w gospodarstwie domowym, nie wchodzi w interakcje z freonem na poziomie chemicznym i jest odporny na zmiany temperatury.
Etap 2 - montaż jednostki zewnętrznej
Następnie zastanów się, jak powinien być zainstalowany klimatyzator zewnętrzny.
Do powyższych wymagań ogólnych dodaj:
- montaż należy przeprowadzić na elementach nośnych elewacji budynku lub balkonu;
- jeśli ściany wykonane są z betonu komórkowego to zastosowanie uszczelki tłumiącej jest obowiązkowe;
- maksymalny dopuszczalny poziom hałasu nie powinien przekraczać 30 dB;
- montując na balkonie lub poddaszu warto wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia drgań podczas pracy sprzętu;
- w przypadku montażu na wysokości 3 pięter i więcej - prace muszą być wykonywane przez instalatorów na dużych wysokościach przy użyciu sprzętu wspinaczkowego.
Jeśli wszystkie te wymagania są spełnione, możesz przystąpić do montażu jednostki zewnętrznej klimatyzatora.
Decydując się na opcję montażu: na balkonie, pod oknem lub obok okna należy zaznaczyć poziomicą. Po zaznaczeniu perforatorem wykonuje się wszystkie niezbędne otwory - do zamocowania wsporników i okablowania instalacji rurowej wewnątrz pomieszczenia - w które wprowadza się kołki rozporowe.
Warto zaznaczyć, że w domach, w których nie ma ocieplenia, średnica otworu pod instalacje komunikacji klimatyzacji powinna wynosić 50 mm, a w przypadku zastosowania ocieplenia co najmniej 80 mm.
Aby wykonywać prace na dużych wysokościach przy instalacji jednostki zewnętrznej klimatyzatora, musisz mieć specjalne szkolenie i sprzęt alpinistyczny, przejść szkolenie, certyfikację i staże do wykonywania pracy na wysokości. Dlatego do instalacji jednostki zewnętrznej klimatyzatora na wysokości powyżej 2 piętra budynku konieczne jest zaproszenie specjalistów.
Wsporniki mocowane są za pomocą śrub, które należy dokręcić jak najmocniej. Należy pamiętać, że podczas instalacji waga jednostki zewnętrznej może przekraczać 20 kg, więc podczas jej instalacji nie można obejść się bez pomocy partnera.
Jednostka zewnętrzna jest zawieszona na wsporniku. Wcześniej w miejscach styku wspornika z jednostką zewnętrzną klimatyzatora należy położyć gumę. To właśnie dzięki tej warstwie zostaną wygładzone wibracje wynikające z pracy klimatyzatora.
Etap 3 - montaż jednostki wewnętrznej
Aby zainstalować jednostkę wewnętrzną domowego klimatyzatora, należy również kierować się wszystkimi powyższymi wymaganiami. Biorąc również pod uwagę, że jednostki zewnętrzne i wewnętrzne muszą być instalowane względem siebie w odległości nie większej niż 6 metrów.
Podczas pracy w pomieszczeniach należy:
- przygotuj miejsce do pracy usuwając zasłony i usuwając sprzęt AGD lub meble ze ściany, na której będzie montowany klimatyzator;
- sprawdź dostępność sieci (gniazdek) do podłączenia do niej klimatyzatora, jeśli standardowy kabel zasilający urządzenia nie wystarczy, będziesz musiał go zwiększyć;
- zamocuj urządzenie na ścianie lub suficie.
W pomieszczeniu, w którym zainstalowana jest jednostka wewnętrzna klimatyzatora, należy wykonać oznaczenia za pomocą poziomicy, następnie wywiercić otwory w ścianie wiertłem i ułożyć uchwyt dla klimatyzatora. Jest zauważalnie lżejszy niż zewnętrzny, ale mimo to zapięcia powinny go pewnie trzymać.
Korzystanie z poziomu podczas instalacji klimatyzatora jest koniecznością.Dlatego podczas instalacji jednostki wewnętrznej należy zwrócić uwagę na równoległość sprzętu względem podłoża. Jeśli ten wymóg zostanie naruszony, to w przyszłości podczas pracy klimatyzatora utworzony kondensat nie będzie mógł zostać usunięty przez system odwadniający w odpowiednim czasie, a klimatyzator „wycieknie”.
Włóż plastikowe kołki w otwory i dokręć je jak najdokładniej młotkiem. Po zamocowaniu panelu montażowego klimatyzatora przymocuj go za pomocą wkrętów samogwintujących. Następnie zawieś jednostkę wewnętrzną.
Etap 4 - montaż sprzętu komunikacyjnego
Komunikacja z klimatyzatorem obejmuje:
- połączenia elektryczne;
- system rurociągów;
- system odwadniający.
Podczas montażu jednostki zewnętrznej wykonuje się w ścianie otwór z perforatorem, który nazywa się kanałem głównym. Musi mieć wymaganą średnicę, aby można było przez nią przesyłać komunikaty.
Dla nieprzerwanej pracy klimatyzatora, którego moc jest większa niż 1,5 kW, zaleca się poprowadzenie oddzielnej linii zasilającej. W tym celu do głównego ekranu należy podłączyć kolejny wyłącznik, z którego należy poprowadzić kabel czterożyłowy bezpośrednio do miejsca instalacji klimatyzatora. Podczas podłączania należy określić zero i fazę.
Warto zaznaczyć, że praca z elektrycznością jest uważana za niebezpieczną i nie może być wykonywana bez znajomości podstaw elektrotechniki.
Zalecamy również zapoznanie się z zasadami podłączenia silnika klimatyzatora.
Zaleca się zainstalowanie klimatyzatora, zaczynając od wstępnego przygotowania komunikacji. Przeprowadzenie sieci elektrycznej, podłączenie rur musi poprzedzać instalację jednostki wewnętrznej. Pod koniec pracy komunikację należy zabezpieczyć specjalnym plastikowym pudełkiem
Instalację instalacji rurowej należy przeprowadzić z najwyższą ostrożnością, ponieważ naruszenie szczelności wiąże się z wyciekiem zagrażającego życiu freonu.
Zlecenie pracy:
- rurę miedzianą docinamy na wymaganą długość z zapasem 1m na zagięcia;
- krawędzie szlifujemy papierem ściernym lub pilnikiem;
- gięcie rur musi być wykonane z promieniem co najmniej 10 cm;
- do ocieplenia rur założyć na nie specjalne węże z pianki poliuretanowej;
- rozszerzyć końce rur i podłączyć rurociąg;
- po podłączeniu mocno dokręcić kołnierz mocujący.
Aby uszczelnić system rur, profesjonaliści zalecają lutowanie rur miedzianych. Lutowanie odbywa się za pomocą podgrzewacza propanowego: rura jest podgrzewana do temperatury 250 stopni i używany jest specjalny lut.Mogą go pełnić luty miękkie: L-SnCu3 (S-Sn97Cu3) oraz L-SnAg5 (S-Sn97Ag5). Zapewniają niezawodne wiązanie, odporność na naprężenia mechaniczne i korozję.
Po wykonaniu połączenia jednostki zewnętrznej i wewnętrznej zgodnie z instrukcją należy przystąpić do montażu systemu odwodnienia. Wyprowadzenie użytej cieczy może odbywać się na zewnątrz pomieszczenia lub do specjalnego pojemnika znajdującego się wewnątrz pomieszczenia. Zaleca się wyposażenie odpływu na zewnątrz lokalu.
Rynek odwadniający wykonany jest ze wzmocnionej rury z tworzywa sztucznego. Wystarczy podłączyć go kołnierzem do odpływu. Rura do odprowadzania cieczy musi być ułożona ze spadkiem co najmniej 3 mm na 1 m.
Po zakończeniu tych prac pofałdowanie jest wyciągane do wylotu komunikacji z jednostki wewnętrznej, a połączenie należy zamocować za pomocą zacisku. Komunikacja bloku zewnętrznego jest zamknięta wężem. Ewentualne szczeliny w otworze przelotowym należy uszczelnić pianką montażową.
O instalacji komunikacji rozmawialiśmy bardziej szczegółowo w następnej publikacji.
Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Samodzielny montaż klimatyzatora jest wyraźnie pokazany na tym filmie:
W tym samym filmie możesz zobaczyć jakie są najczęstsze błędy popełniane podczas samodzielnego montażu klimatyzatora:
Instalację klimatyzatora można wykonać samodzielnie. Aby to zrobić, musisz mieć trochę wiedzy i umiejętności. Podczas instalacji jednostek klimatyzacyjnych należy postępować zgodnie z instrukcjami i wymogami bezpieczeństwa. Jednak podczas wykonywania pracy nie można obejść się bez pomocy asystenta - waga jednostki zewnętrznej może przekroczyć 20 kg.
Jeśli po przeczytaniu artykułu nadal masz pytania lub sugestie dotyczące instalacji oparte na osobistych doświadczeniach, podziel się nimi w specjalnym bloku komentarzy pod artykułem. Tutaj możesz również dodać unikalne zdjęcia konfiguracji swojego klimatyzatora.