Różnica między wiertłem a wiertarką udarową jest prawie niezauważalna, ale mają różne cele. Dlatego perforatory zapewniają cios połączony z wierceniem. Klasy ćwiczeń określają, ile urządzeń mają i do jakich celów będą używane.
Perforatory różnią się głównie mocą silnika.
W zależności od klasy, lekkie stemple o wadze do 3 kg, średnie o wadze nie większej niż 5 kg i ciężkie o wadze powyżej 5 kg różnią się. Ciężka wiertarka udarowa jest często nazywana młotkiem pneumatycznym, ponieważ jest w stanie przebić dziury w powierzchniach wykonanych z kamienia, betonu, cegieł itp. bez wiercenia. Ponadto niektórzy producenci wytwarzają modele uniwersalne, wyposażone w tryb czystego wiercenia, oraz konwencjonalny uchwyt wiertarski używany do wiertarek.
Cechy klasyfikacji urządzeń
Tabela cech perforatorów.
Każda klasa sprzętu jest przeznaczona do rozwiązywania określonych problemów. Tak więc, dziurkacze światła są często używane do wykonywania prac domowych, zastępując wiertło. Mają dość małą moc. W przypadku, gdy wymagane jest wiercenie szerokich i głębokich otworów w żelbetonie lub kamieniu, sprzęt ten nie jest odpowiedni.
Za pomocą lekkich urządzeń można zainstalować kołek lub wywiercić otwór na kotwicę. Istnieją mechanizmy przeznaczone do przetwarzania różnych materiałów, w tym nie tylko metalu, ale także plastiku i drewna. Takie modele są w stanie tworzyć nisze w ścianach i tnąc płytki ceramiczne.
Możliwości perforatorów klasy średniej zależą od ich wyposażenia z silnym ciosem. Tylko w takim przypadku będą mogli rozdzielić wzmocnione konstrukcje do ich demontażu. Jednocześnie sprzęt powinien nie tylko kruszyć beton, ale także łatwo łamać zbrojenie. Urządzenia wysokiej jakości są zaprojektowane do pracy z litym kamieniem.
Modele o masie powyżej 5 kg, które słusznie należą do klasy ciężkich maszyn, są najczęściej używane jako młot pneumatyczny. Z powodzeniem radzą sobie z wierceniem wzmocnionych konstrukcji i dłutowaniem twardej skały.
Niezależnie od modelu, zasada działania każdego typu urządzenia opiera się na zdolności do dostarczania szybkich i silnych uderzeń przy użyciu stałej lub obrotowej dyszy. Funkcjonalność każdego modelu zależy od tego, ile ma trybów.
Obecnie znane są perforatory jedno-, dwu- i trzy-trybowe. Cechy ćwiczeń w trybie pojedynczym polegają na tym, że mogą wykonywać tylko jedną akcję - obracać, łącząc ruch z uderzeniem. Mechanizmy podwójnego trybu mogą łączyć 2 rodzaje działań - rotację i uderzenie. Takie modele są w stanie obracać się z uderzeniem, bez uderzenia lub uderzenia bez rotacji. Sprzęt wyposażony w 3 rodzaje akcji może wykonać całą pracę, która wymaga różnych kombinacji wstrząsu, rotacji i dłutowania.
Separacja urządzeń według specyfikacji
Schemat głównych elementów stempla.
Główne cechy perforatorów, które określają klasę urządzeń, obejmują kilka podstawowych parametrów: energię pojedynczego uderzenia, moc silnika, średnicę otworu utworzonego przez wiercenie, prędkość obrotową wiertła, częstotliwość uderzenia. Podobnie jak w przypadku zależności od wagi, określa się klasyfikację perforatorów, co pozwala na wybór sprzętu zgodnie z wymaganymi celami.
Moc perforatorów elektropneumatycznych może wahać się od 250 do 1500 watów. W tym przypadku najpopularniejszy sprzęt używany w życiu codziennym, o mocy silnika od 500 do 800 watów. Praca z takimi urządzeniami nie wymaga specjalnych umiejętności i jest dostępna dla każdego mistrza domowego.
Jeśli perforator zostanie nabyty w celu wykonywania złożonych zadań, szczególnie w celach przemysłowych, szczególną uwagę należy zwrócić na wskaźnik, taki jak energia uderzenia. Występuje w momencie, gdy jeden z elementów mechanizmu, zwany baranem, wchodzi w kontakt z innym elementem - napastnikiem.
Wartość uderzenia można obliczyć za pomocą prostego wzoru: mv 2/2, gdzie m jest ciężarem tarana, a v jest jego prędkością uderzenia na iglicy. Wykonywany ruch napędza mechanizm udarowy, dzięki któremu następuje zniszczenie przetwarzanego materiału. Część energii jest zwracana do szpilki do wypalania, dzięki czemu tłok odbija się do poprzedniego miejsca.
Schemat elementów tłumiących drgania w perforatorach.
W zależności od modelu, perforatory mogą mieć wartości energii uderzenia równe wartościom od 1, 5 do 20 J. W przypadku lekkich perforatorów wartości te mogą być znacznie niższe - do 1 J.
Nie mniej ważna jest charakterystyka, taka jak średnica otworów uzyskanych podczas wiercenia. Czasami podczas pracy konieczne jest wykonanie otworów o określonej średnicy w materiale trudnym do przetworzenia. Ważne jest tutaj nie to, ile energii ma sprzęt, ale jak szybko i sprawnie może wykonać akcję.
W instrukcjach dla producentów urządzeń należy podać średnice otworów uzyskanych podczas wiercenia w stali, konstrukcjach betonowych, a czasem w drewnie. Skupiając się na nich, możesz wybrać żądany sprzęt. Na przykład średnica wiercenia w betonie jest prawie 2 razy większa od średnicy otworów w metalu. Ale jednocześnie konieczne jest uwzględnienie rodzaju dyszy, która będzie używana podczas pracy, solidnego wiertła lub pustej korony. Podczas pracy z wydrążoną koroną średnica otworu jest prawie 3 razy większa od wielkości uzyskanej przez wiertło.
Do tej pory wszystkie istniejące typy wierteł pozwalają na wiercenie otworów o wymiarach od 4 do 160 mm. Modele używane w życiu codziennym są w stanie wykonać otwory o średnicy 13 mm w stali i od 22 do 26 mm w betonie. Przy użyciu korony, rozmiar otworów w betonie wyniesie 60-65 mm.
Biorąc pod uwagę fakt, że nie tylko rotacja, ale również dłutowanie jest nieodłącznym elementem wyposażenia, prędkość wiercenia wszystkich modeli jest raczej niska. Jeśli lżejsze perforatory domowe są w stanie wytworzyć prędkość około 100 obr./min, w przypadku ciężkich urządzeń nie przekroczy 200-300 obr./min.
Dodatkowe funkcje wyposażenia
Tabela rozmiarów wierteł szczelinowych.
Klasyfikacja mechanizmów odbywa się w zależności od rodzaju napędu i rodzaju wkładu. W zależności od rodzaju napędu perforatory mogą być elektryczne (podłączone z sieci lub akumulatora), pneumatyczne lub benzynowe. Modele baterii są używane głównie tam, gdzie nie ma dostępu do sieci elektrycznej. Podczas pracy w warunkach zwiększonego zagrożenia wybuchem stosowane są urządzenia pneumatyczne, a do budowy i naprawy nawierzchni drogowych - benzyna. Zarówno pierwszy, jak i drugi należą do ciężkiej klasy maszyn i mogą być nazywane młotami walcowymi.
Czasami modele charakteryzują się typem wkładu, który określa rozmiar trzonka narzędzia. Obecnie standardowe kartridże SDS są dostępne w rozmiarach SDS-plus i SDS-max. Drugi typ kasety jest zwykle instalowany na urządzeniach o dużej mocy i wadze, więc kiedy wspominasz o kartridżu SDS-max, możemy mówić o profesjonalnym, potężnym i ciężkim urządzeniu.
Ze względu na fakt, że metody działania perforatorów są dość specyficzne, wymagało to stworzenia specjalnej kasety, która byłaby w stanie złagodzić obciążenie od uderzeń na samą kasetę i jednocześnie umożliwić szybką i wygodną wymianę dysz na narzędziu. Kaseta, stworzona pod koniec ubiegłego wieku przez specjalistów Bosch, ma 2 cechy, które w pełni spełniają wymagania nałożone na ten element.
Umożliwia uderzenie w zainstalowaną dyszę, nie wpływając jednocześnie na samą kasetę i cały stempel. Możesz zmienić dyszę tylko dwoma ruchami, podczas gdy asortyment dysz, które mogą być używane podczas pracy, jest dość obszerny. Klasyfikacja dysz obejmuje boraks, korony, strobery, dłuta i kilka innych elementów.
Rodzaje dysz do sprzętu
Wiertła służą do wiercenia okrągłych otworów. Cechą wiertła jest obecność kilku zębów lub jednej płytki na końcu części, które są lutowane z litego materiału i umożliwiają usuwanie wiórów i kurzu podczas wiercenia otworów.
Za pomocą koron wykonuje się cięcie pierścieniowe materiałów, dzięki czemu otwory mają dostatecznie dużą średnicę. Odzyskiwalny materiał podczas pracy pozostaje nienaruszony. Zęby z węglików spiekanych, znajdujące się na krawędzi narzędzia, mogą być używane do obróbki dowolnego materiału, z wyjątkiem betonu zbrojonego.
Strobery, dłuta i inne elementy są używane do wykonywania powierzchni betonowych i kamiennych. Ponadto w życiu codziennym dłuta mogą być używane do usuwania płytek ceramicznych z fundamentów betonowych. Do produkcji dłut używano twardych stopów metali lub stali narzędziowej.
Warunki użytkowania i konserwacji sprzętu
Podstawowe zasady są podobne dla wszystkich rodzajów instrumentów:
Schemat urządzenia profesjonalnego perforatora.
- przed zainstalowaniem stempla dyszy należy wyłączyć go z sieci;
- podczas montażu trzpienia dyszy należy nasmarować specjalną mieszanką smaru;
- podczas wiercenia otworów wiertłem konieczne jest ustawienie ogranicznika głębokości dla penetracji dyszy;
- Wiercenie powinno rozpoczynać się od maksymalnej liczby obrotów, ponieważ tylko one zapewnią skuteczny wynik;
- sprawdzając działanie urządzenia po włączeniu sieci, kaseta powinna obracać się bez uderzeń;
- Jeśli wiertło jest używane, gdy ma kontakt z obrabianym materiałem, nacisk na perforator nie powinien być zbyt silny.
Jeśli wszystkie zasady korzystania z urządzenia będą uważnie przestrzegane, będą one działać długo i skutecznie. W takim przypadku wszystkie modele sprzętu należy przechowywać w suchym i czystym miejscu, zabezpieczonym przed kurzem i zmianami temperatury. Przed włożeniem stempla należy go wydmuchać z kurzu i okruchów i przetrzeć obudowę czystą szmatką. Czyszczenie można wykonać za pomocą wentylatora silnika na biegu jałowym.
Należy przywiązywać dużą wagę do terminowej wymiany szczotek i urządzeń smarujących. Każdy model urządzenia ma swój własny czas smarowania, zwykle są one wymienione w instrukcjach producenta. Przy odpowiednim użytkowaniu i dbałości, cios będzie trwał bardzo długo, bez konieczności naprawy lub wymiany.
Obecnie producenci oferują konsumentom ogromną ilość sprzętu. Wszystkie modele spełniają określone parametry i są przeznaczone do wykonywania określonych zadań. Wybierając narzędzie w warsztacie domowym, wskazane jest ograniczenie się do urządzenia klasy lekkiej, które umożliwi wykonywanie prostych napraw. W ciosie ciężkim i średniej klasy nie musi być. Takie modele są zwykle wykorzystywane do celów produkcyjnych.