Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Bloczki z betonu komórkowego są od dawna stosowane w budownictwie niskim. Właściciele mieszkań i domów zauważają jedynie trudności z doborem łączników do ścian wykonanych z bloków piankowych. Wybór odpowiedniego kołka do bloku piankowego jest dość trudny, materiał jest mocny, ale zbyt delikatny. Dlatego wbijanie korka w ścianę lub sufit w sposób typowy dla cegły lub betonu oczywiście nie zadziała.

Wymagania dotyczące łączników bloków piankowych

Musimy od razu dokonać rezerwacji, mówimy o ścianach ze spienionego betonu.Posiada dość duże pory wypełnione powietrzem. Materiał jest raczej miękki, kruchy, ale w razie potrzeby można go wiercić zwykłym wiertłem, nawet o dużej średnicy, 15-20 mm. Bloki piankowe łatwo rozpoznać po charakterystycznym szarym kolorze, gdyż podstawą materiału jest cement.

Właściwości bloku piankowego określają wymagania dotyczące sposobu mocowania. Możesz wkręcić wkręt samogwintujący z dużym zwojem spiralnym bezpośrednio w blok piankowy, użyć kołka z plastikowym korkiem lub wybrać specjalną konfigurację montażu.

Na co należy zwrócić uwagę przy wyborze metody:

    Nacisk na ścianki otworu powinien być rozłożony na głębokość, aby otwory na korek były wykonane głęboko. Jeśli spróbujesz zainstalować krótki kołek w pianobetonie, to po dokręceniu wkrętu samogwintującego lub wkrętu plastik zniszczy górne warstwy bloku.
  1. Kołek ustalający nie może być wbijany w otwór w bloku piankowym przy silnym uderzeniu w powierzchnię.Każde tarcie zewnętrznej powierzchni tworzywa sztucznego lub metalu o ścianki otworu rozbija je na grysy. Takie łączniki nie utrzymają się w pianobetonie, nawet jeśli wkręt samogwintujący zostanie owinięty z lekkim wciskiem.
  2. Do mocowania w pianobetonie nie można używać wkrętów, samogwintujących wkrętów blokowych ze spiralą spiralną, w których wierzchołki są zaokrąglone lub zbyt ostre (drobny skok). Rozbijają również bloki piankowe bez wiązania.

Wszystkie wymienione opcje elementów złącznych z reguły używają kołków z plastikowym korkiem i długą stalową śrubą samogwintującą. Ale pianobeton ma raczej delikatną strukturę. Plastikowa lub metalowa wkładka dobrze zniesie obciążenie statyczne związane z oddzieleniem od ściany. Ale najczęściej trzeba szukać sposobu na zamocowanie przedmiotów, mebli, ościeżnic, wsporników, które tworzą obciążenie dynamiczne za pomocą kołka na ścianie z bloczków piankowych.

Na przykład, jeśli chcesz powiesić szafkę ścienną na ścianie z bloczków piankowych w kuchni, możesz użyć klasycznej wersji kołka z plastikowym korkiem, ale to nie potrwa długo. Ze względu na kołysanie korpusu szafy (przy otwieraniu drzwi) kołek „wyskoczy” z pianobetonu w ciągu kilku tygodni, dlatego przy obciążeniu dynamicznym należy użyć kołków metalowych lub zamocować szafkę w starym modny sposób.

Odmiany

Dyble dzielą się na metalowe „łamliwe”, zaklinowane z odwróconym stożkiem oraz plastikowe – z zatyczką rozrywającą lub wkładką skręcającą. Istnieją również kołki chemiczne. Jest to jednak zupełnie inny typ mocowania i można go używać tylko w ograniczonych warunkach.

Opcje użycia:

    Lekkie elementy złączne, takie jak haczyki, obejmy, pętle do mocowania kabli, drutów, drobnych przedmiotów o masie do 200 g, można mocować zwykłym wkrętem stolarskim (czarnym) samogwintującym o średnicy duże uzwojenie śruby. Długość musi wynosić co najmniej 60 mm, wtedy wytrzyma.
  1. Cięższe przedmioty, do 2 kg, można mocować w pianobetonie za pomocą klasycznego kołka - nylonowego korka 6x60 mm i samogwintującego wkrętu stolarskiego. W przypadku bardziej złożonego obciążenia plastikowy kołek należy dobierać indywidualnie.

Do ciężkich przedmiotów można użyć kołka chemicznego lub metalowego. Zwykle są to uchwyty sufitowe lub wariant ze wspornikami o złożonym obciążeniu zginającym montowanym na bloku piankowym.

Plastikowy kołek

Do mocowania do pianobetonu można użyć dowolnego rodzaju kołków z kołkiem nylonowym lub polipropylenowym. Na rynku dostępnych jest wiele różnych opcji z nacięciem w jodełkę, spiralną, ząbkowaną (kropkowaną) powierzchnią. Wszystkie dość dobrze przylegają do materiału ściany, dzięki czemu stosunkowo łatwo wytrzymują statyczne obciążenie wyrywające.

Do mocowania mebli, takich jak półki lub szafki, do ścian mieszkania lub prywatnego domu użyj kołków z korkiem o średnicy co najmniej 8 mm.Głównym warunkiem jest to, aby długość korka i wkrętu samogwintującego wynosiła co najmniej 60 mm. W praktyce do mocowania na bloku piankowym starają się używać kołków o średnicy co najmniej 10 mm.

Kolejny rodzaj kołka do pianobetonu - z wkręcaną plastikową zatyczką. Na powierzchni występują podłużne nacięcia, dlatego w trakcie wkręcania wkrętu tylna część zostaje zgnieciona i zagięta w zgrubienie.

Teoretycznie wyciągnięcie takiego kołka jest znacznie trudniejsze niż zwykłego korka w jodełkę do cegieł. Ale w rzeczywistości wytrzymałość i niezawodność elementów złącznych z łamanym kołkiem zależy od tego, jak prawidłowo dobrana jest średnica i wywiercony otwór w pianobetonie.

Do wzmocnionych łączników stosuje się kołki rozporowe z dodatkowymi półkami promieniowymi. Jeśli zastosujesz się do zasad instalacji, wytrzymałość kołka może wynosić do 20 kg, a przy użyciu masy klejącej - do 30 kg.

Również plastikowe kołki samogwintujące są często używane do bloków piankowych. W rzeczywistości jest to krótka śruba o dużej średnicy z dużym spiralnym radełkowaniem. Konstrukcja łączników została opracowana z myślą o układaniu izolacji na ścianach z gazobetonu, ale „kochające” kołki zastosowano również do pianobetonu.

Metalowy kołek

W przypadku małych łączników na ścianach z pustaków piankowych można użyć kołków rozporowych. W rzeczywistości jest to tuleja lub wkładka rurkowa z lekkim zwężeniem i podłużnymi nacięciami. Na powierzchni metalowego zaślepki znajduje się wycięcie, dzięki któremu kołek wchodzi w dość mocny chwyt z materiałem ścianek otworu.

Spośród wszystkich kołków metalowych, kołek dzielony jest uważany za najłatwiejszy w montażu, dodatkowo średnica otworu na tuleję jest dobrana nieco mniejsza niż rozmiar korka przy główce. Dlatego nawet jeśli instalacja elementów złącznych nie powiedzie się, na powierzchni bloku piankowego nie będzie pęknięć ani uszkodzeń.Zawsze możesz spróbować innego rodzaju kołka.

Najbardziej niezawodne jest mocowanie za pomocą kołka rozporowego. Ma specjalną konstrukcję. Element osadzony wykonany jest w postaci dzielonej tulejki zakończonej dwiema nakrętkami. Po zamontowaniu tulei owinięta jest gwintowana śruba. W tym przypadku dalsza nakrętka zaczyna przesuwać się w kierunku powierzchni, ściskając i miażdżąc rękaw.

Dzięki nacięciom na rękawie materiał łatwo się odkształca i przylega do ścianek otworu. Siła nacisku jest po prostu ogromna, dzięki czemu kołek ramy bez problemu utrzyma ciężar kilkudziesięciu kilogramów.

Trzpień ościeżnicy wytrzymuje obciążenia statyczne, zmienne i zginające. Mocowanie trzyma się na ścianie pianobetonu do końca, aż do złamania wspornika lub zdeformowania płatków tulei.

Kotwice chemiczne

Tego rodzaju zapięcia nie można w pełni przypisać kołkom, chociaż jego konstrukcja ma również część osadzoną - kapsułę oraz element nośny - kołek gwintowany. W przeciwieństwie do innych rodzajów łączników, kotwę chemiczną wkleja się, a nie wkręca w otwór montażowy.

Istota instalacji jest następująca:

  • w otworze w pianobetonie umieszcza się cylindryczną kapsułkę z kompozycją klejącą;
  • podczas wkręcania kołka kapsułka wyciska klej, który wypełnia całą wolną przestrzeń między metalem a ścianą otworu;
  • po utwardzeniu kotwa jest mocno osadzona w otworze bez dodatkowego spęczania czy zagniatania.

Kotwica chemiczna jest stosowana przy dużych obciążeniach. W opisie można znaleźć wartości do 600 kg. Ale w idealnych warunkach, w praktyce, dla tego typu zapięcia limit jest ograniczony do 200 kg. Montaż kotwy chemicznej wymaga starannego przygotowania otworu w bloczku piankowym i zachowania kolejności zabiegów.

To nie jest składane połączenie, jeśli się nie uda, to szpilkę trzeba będzie odciąć od powierzchni bloku piankowego za pomocą szlifierki. Dodatkowo kotwa chemiczna "nie lubi" obciążenia wibracyjnego, dlatego służy do mocowania ciężkich, ale statycznie nieruchomych przedmiotów.

Ale są chwile, kiedy chemiczna kotwica staje się po prostu niezbędna. Na przykład, budując dom z bloków piankowych, zawsze musisz rozwiązać problem mocowania belki Mauerlat na górnej krawędzi ścian. Na ceglanych ścianach Mauerlat jest mocowany zwykłymi kołkami wbijanymi w górny rząd cegieł. W przypadku bloku piankowego ta metoda jest nieodpowiednia, dlatego do mocowania belki stosuje się kotwy chemiczne.

Jak poprawnie zainstalować - instrukcje krok po kroku

Przed zamontowaniem kołka w bloku piankowym należy wybrać odpowiednie narzędzie. Wkręt samogwintujący można wkręcić śrubokrętem krzyżakowym, śrubokrętem lub w niektórych przypadkach trzeba będzie wbić go młotkiem.

Zasada jest dość prosta:

    Do wkręcenia wkrętu samogwintującego w korpus bloku piankowego używany jest tylko śrubokręt. Jest to jedyny sposób na owinięcie łącznika bez przerywania połączenia spiralnie nawiniętego z materiałem ściany.
  1. W przypadku kołków (otwór wewnątrz bloku piankowego 6-8 mm) z krótkimi „łamiącymi się” płatkami (do 40 mm) stosuje się zwykły śrubokręt.Trudno jest przekręcić ręcznie, ale jest to jedyny sposób na prawidłowe odkształcenie płatków i nie obrócenie łączników wewnątrz bloku piankowego. Ale przy odrobinie praktyki i umiejętności, po kilkuset owiniętych śrubami można przyzwyczaić się do pracy ze śrubokrętem.
  2. Wszystkie kołki większe niż 8 mm są owijane śrubokrętem, łącznie z kotwami chemicznymi.
  3. Kołki o dużej średnicy z dodatkowymi półkami na śruby na powierzchni, a także wszystkie „ludowe” opcje kołków wbijane są w blok piankowy drewnianym młotkiem stolarskim. Drewniane, bo to jedyny sposób, aby nie wybić dziury wewnątrz bloku piankowego. Młotek stolarski (pobijak) wybacza niewielką niedokładność przy uderzeniu w korek. Jeśli użyjesz konwencjonalnego młotka na 300-400 g, jeden zły ruch może doprowadzić do nakłucia powierzchni bloku piankowego. Zaleca się wbijanie skrzyń stalowych - ramy i tulei dzielonych zwykłym młotkiem ślusarskim.

Montaż zwykłych plastikowych kołków na ścianie z bloczków piankowych

Po zaznaczeniu miejsca mocowania należy zrobić otwór na korek. W przypadku wszystkich rodzajów kołków z tworzywa sztucznego głębokość otworu jest wybierana o 10 mm więcej niż długość kołka. Średnica wiertła jest o 0,5 mm mniejsza od korka w jego najcieńszym miejscu.

Wtedy wszystko jest proste, korek wkłada się do otworu i dociska ręcznie do poziomu nacięcia. Oczywiste jest, że projekt musi nastąpić z wysiłkiem. Oznacza to, że tworzywo sztuczne niezawodnie przylega do pianobetonu. Nie można wydmuchać dziury w bloku piankowym, pozostały pył poprawi tylko przyczepność. A wszystko, co zbędne, zostanie wypchnięte w otchłań. Pozostaje tylko owinąć śrubę śrubokrętem, ale bez nadmiernej siły.

Podpowiedź! Jeśli rozmiar wiertła został wybrany nieprawidłowo i w bloku piankowym uzyskano otwór o 1-1,5 mm większy niż to konieczne, to przed włożeniem kołka należy go zanurzyć w PVA lub kleju biurowym (płynne szkło). Taki kołek trzyma się wewnątrz bloku piankowego jeszcze lepiej niż zwykły.

Kołki plastikowe z wkrętem lub "skrzydełkami"

Wkręty samogwintujące ze zwykłymi plastikowymi kołkami zwykle trzymają się bloków piankowych tylko wtedy, gdy obciążenie jest skierowane poziomo lub pionowo. Wszelkie zmienne obciążenia wybijają zwykłe kołki rozporowe w ciągu kilku dni.

Dlatego plastikowe tuleje ze „skrzydełkami” lub „ostrzami” służą do mocowania ciężkich przedmiotów. Nazywa się je inaczej, ale najważniejsze jest to, że dodatkowe elementy na plastikowym korku zwiększają prawie pięciokrotnie nośność łączników na pianobetonie. Dziś to najlepszy kołek do bloku piankowego.

Jak poprawnie umieścić model z "ostrzami" :

    Obudowa z tworzywa sztucznego jest oznaczona np. „RD10”. Oznacza to, że do zamocowania należy wywiercić otwór o średnicy 10 mm w pianobetonie.
  1. Musisz wiercić wiertarką konwencjonalną i wiertarką elektryczną z tuleją zaciskową. Dziurkacz z szybkozaciskowym uchwytem i wiertłem z wkładką z węglików spiekanych wybija otwór w pianobetonie do 11-12 mm, a to już mariaż.
  2. Teraz trzeba włożyć wkładkę do otworu i delikatnymi uderzeniami wbić korek do końca.

Trzeba ostrożnie ubijać, aby pył z bloku pianki, odcięty od ścian ostrzami, miał czas się wyspać i nie przeszkadzał w postępie korka. Ostrza bardzo łatwo wnikają w gazobeton, można go zdobyć już po 3-4 pociągnięciach. W przypadku bloku piankowego liczba uderzeń podwaja się lub potraja.

Podpowiedź! Jeśli krawędź otworu rozpadła się od uderzeń, wypadł kawałek bloku piankowego, to jest w porządku. Konieczne jest rozszerzenie rozmiaru do 20 mm za pomocą wiertła piórkowego i przyklejenie kołka do alabastru.

Oprócz modeli ze skrzydełkami na klockach piankowych stosowane są kołki rozporowe z tworzywa sztucznego. Taki kołek wygląda jak duży samogwintujący wkręt z łbem i spiralą nawiniętą na korpus, podobną do gwintu.

Ten kołek jest owinięty blokiem piankowym jak zwykły wkręt samogwintujący.Ale najpierw musisz wywiercić otwór na głębokość równą długości korka plus 10 mm. Średnicę określa łeb „śruby”. Aby wkręcić wewnątrz bloku piankowego, wymagana jest odpowiednio duża siła, dlatego stosuje się śrubokręt z końcówką do łba śruby.

Montaż kołków i tulei ramowych

Metalowe łączniki są tradycyjnie stosowane na betonowych płytach stropowych. Wyjątkiem są stalowe kołki rozporowe na ścianach. Po pierwsze, jest to zapięcie jednorazowe, po zamontowaniu prawie niemożliwe jest wyciągnięcie zdeformowanej ramy bez zniszczenia materiału bloku piankowego.

Po drugie po zamontowaniu mocowania pojawiają się pęknięcia. Dlatego kołki rozporowe są stosowane na ścianach z pustaków piankowych tylko tam, gdzie wymagana jest bardzo duża wytrzymałość łącznika.

Aby zamontować należy wywiercić otwór wzdłuż średnicy wkładki, włożyć ramkę do bloku piankowego, zamocować jednym kluczem a drugim owinąć głowicę.

Drugi rodzaj kołków metalowych - tuleja, jest używany w dużych ilościach do wszelkich prac wykończeniowych i okładzinowych na powierzchni bloku piankowego. Na przykład, aby złożyć skrzynię.

Aby zainstalować kołek, musisz wywiercić otwór w ścianie, średnica jest widoczna na oznaczeniu. Ale najczęściej rzemieślnicy po prostu mierzą średnicę w środkowej części dzielonej tulei. Po wierceniu włóż tuleję do otworu ręką (około połowa wejdzie), a następnie wbij ją do poziomu ściany zwykłym młotkiem.

W przeciwieństwie do modeli ramowych, kołki rozporowe nigdy nie niszczą materiału bloku piankowego.

Ludowa metoda mocowania kostki piankowej

Wielu rzemieślników stosuje stare sprawdzone metody mocowania na kołki domowej roboty. Pomimo pewnego archaizmu, takie domowe produkty doskonale wytrzymują ciężar ciężkich przedmiotów.Z ich pomocą łatwo jest zamocować meble na zawiasach na bloku piankowym. Domowe kołki są często używane do mocowania ościeżnic i służą nie gorzej, a czasem lepiej niż plastikowe.

Tradycyjna metoda mocowania polega na użyciu domowych kołków wyciętych z drewnianej łaty. Początkowo musisz wyciąć półfabrykaty z kwadratowej szyny 20x20 mm, o długości 80-90 mm. Tylna część (ta, która wejdzie do otworu) jest cięta na długość 3-4 cm i lekko cięta nożem w stożek. Nacięcie jest potrzebne do zaklinowania wewnątrz bloku piankowego po dokręceniu wkrętu samogwintującego.

Następnie w punkcie mocowania w pianobetonie wierci się otwór o średnicy 19 mm na głębokość równą długości korka. Pozostaje tylko wbić korek w blok piankowy na pełną głębokość i wkręcić śrubę lub młotek w gwóźdź.

Trzyma taką drewnianą wkładkę dużo lepiej niż plastikową, a jeśli trzeba włożyć drzwi w otwór, to zaślepki można zakleić klejem, żeby z czasem nie wysychały.I choć montaż łączników w pianobetonie zajmuje znacznie więcej czasu, to wyrwanie takich łączników ze ściany jest prawie niemożliwe, czego nie można powiedzieć o kołkach plastikowych czy metalowych.

Wyniki

Wybór kołka nie będzie trudny, jeśli dokładnie wiesz, do czego będzie używany łącznik. Odpowiednio dobiera się rozmiar i kształt korka, sposób jego montażu w ścianie. Metoda jest od dawna wypracowana, sprawdzona w praktyce, więc praktycznie nie można „przeoczyć” niezawodności mocowania.

Opowiedz nam o swoich doświadczeniach w doborze elementów złącznych z pianobetonu. Które z nich są Twoim zdaniem najlepsze? Dodaj artykuł do zakładek i udostępnij go w sieciach społecznościowych poprzez repost.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Instrumenty