Zgodnie z powszechnym przekonaniem lutowanie stali nierdzewnej jest zbyt trudne. Ale ta operacja będzie prosta, biorąc pod uwagę pomocne wskazówki.
Spawanie stali nierdzewnej własnymi rękami.
Przygotowanie sprzętu i materiałów
Następujące narzędzia i materiały pomocnicze są niezbędne do lutowania stali nierdzewnej:
- lutownica elektryczna;
- palnik gazowy;
- lut;
- topnik;
- szczotka metalowa;
- rozpuszczalnik;
- mydło;
- szmaty;
- rękawice ochronne.
Tabela właściwości stali nierdzewnej.
Moc elektrycznej lutownicy powinna wynosić 100 watów, w skrajnych przypadkach - co najmniej 60 watów. Urządzenie o niskiej mocy nie będzie w stanie ogrzać części stalowych do optymalnej temperatury. Lutownica o większej mocy jest wymagana, gdy konieczne jest podłączenie produktów o dużych rozmiarach. Pożądane jest, aby miał niespalone żądło. Takie urządzenie jest trwalsze, szybciej i wygodniej z nim pracować.
Ale możliwości techniczne lutownicy są ograniczone przez dwie okoliczności. Po pierwsze, ogrzewa tylko miękkie, niskotopliwe luty. Po drugie, nie ma możliwości lutowania części o wysokim stopniu rozpraszania ciepła. Ponieważ temperatura grota lutowniczego jest podyktowana rodzajem lutu, konieczne jest, aby była podatna na topienie. Tak więc, na przykład, lity mosiądz nie zdoła stopić za pomocą zwykłej lutownicy. W takich przypadkach wymagany jest palnik gazowy. Chociaż to nieco komplikuje procedurę lutowania, całkiem możliwe jest użycie palnika w postaci kompaktowego naboju gazowego.
Tryby spawania w gazach obojętnych.
Wybierając lut, wiele osób preferuje serię PIC ze stopu cyny i ołowiu. Najpopularniejsze marki to „POS-40”, „POS-61”. Lut „POS50Kd18”, zawierający oprócz cyny i ołowiu, kadm, jest szczególnie dobry do lutowania wiórów, których nie można przegrzać.
Lutowie z cynkiem łatwo się topią, ale praktycznie nie nadają się do pracy ze stalą niskostopową i węglową: przywierają do niej słabo, szybko wpadają w szczeliny i dają słabe połączenia. Co najlepsze, czysta cyna ze stali nierdzewnej. Tylko lutowie cynowe może być używane do naprawy produktów mających kontakt z żywnością.
Lutowane elementy stalowe nie powiodą się przy użyciu zwykłej kalafonii. Jest dobry dla miedzi, a dla stali nierdzewnej potrzebny jest aktywny topnik - kwas ortofosforowy lub lutowniczy (chlorek cynku). Zadając taki strumień, natychmiast przystąp do lutowania. Jest to szczególnie ważne przy stosowaniu kwasu ortofosforowego, ponieważ dosłownie w ciągu kilku sekund na powierzchni stali tworzy się folia fosforanowa, a lutowanie staje się trudne.
Technologia lutowania
Spawanie półautomatyczne ze stali nierdzewnej.
Po pierwsze, lutowane części stalowe muszą być oczyszczone zarówno z zanieczyszczeń, jak i z warstwy tlenku. Zwykle wykonuje się to za pomocą metalowej szczotki, papieru ściernego lub ściernicy. Następnie należy je odtłuścić acetonem lub innym rozpuszczalnikiem. Następnie należy zastosować topnik do miejsc przyszłego połączenia części (chyba że, oczywiście, użyto połączonego lutowia, które jest już pokryte nim).
Ponadto konieczne jest ich podgrzanie za pomocą lutowanej końcówki żelaznej lub palnika gazowego. Ważne jest, aby w płomieniu nie było nadmiaru tlenu, w przeciwnym razie metal będzie się utleniał. Zwykle powinien mieć jasny niebieski kolor. Jeśli płomień jest słaby i jasnoniebieski, wtedy jest nasycony tlenem.
Płynnie przesuwając palnik, podgrzej całe połączenie. Okresowo należy dotykać go lutem, aby sprawdzić, czy osiągnięta została wymagana temperatura. Można to ocenić, gdy lut zaczyna się topić, ale nie z płomienia palnika, ale z ogrzanego metalu.
Następnie należy natychmiast umieścić lutowie w obszarze złącza, kontynuując podgrzewanie części, aby lut stopił się i stopniowo wypełniał cały staw. Jeśli płynne lutowie nie jest wystarczające w jakimś miejscu, należy je ogrzać mocniej i spieszy się w to miejsce. Oznaką silnego lutowania jest wyciek nadmiaru stopionego lutowia ze szczelin złącza.
Jeśli pozwalają na to projekty lutowanych części, zaleca się najpierw przylutować je w miejscach przyszłego kontaktu z lutem, a następnie podłączyć i ogrzać do temperatury topnienia. Dzięki tej metodzie związek zwykle osiąga większą wytrzymałość. Nie ma znaczenia, czy cała powierzchnia części nie zostanie skażona po raz pierwszy. W niefortunnych miejscach trzeba ponownie umieścić topnik i ponownie podgrzać go lutownicą lub latarką. Ta procedura jest powtarzana, aż wszystkie powierzchnie części zostaną pokryte jednolitą warstwą lutu.
Wstawka z blachy lutowniczej jest szczególnie potrzebna do różnych prac związanych z cyną, napraw karoserii samochodowych. Można je łączyć nie tylko metodą cynowania wstępnego, ale także za pomocą pasty lutowniczej, w której lutowie łączy się z topnikiem. Musi zakryć obszar kontaktu jednej z przygotowanych części, a następnie przymocować je zaciskami i podgrzać szew po obu stronach.
Ma swoje własne cechy lutowania (patrz wideo), na przykład mosiądz. Jako strumień używał wiertła. Części należy ogrzewać dłużej i mocniej, ponieważ mosiądz topi się w temperaturze 1000 ° C.
Dlaczego lutowanie może nie działać?
Tabela rodzajów elektrod do spawania stali nierdzewnej.
Często zdarza się, że nie są dokładnie czyszczone. Często lutowanie rozpoczyna się, gdy powierzchnie produktów są nadal słabo ogrzewane, zwłaszcza jeśli mają duże rozmiary.
Być może zły wybór dla lutowia i topnika ze stali nierdzewnej. Na przykład czysty ołów - zamiast cyny lub stopu POS lub kalafonia - zamiast kwasu lutowniczego lub boraksu. Praca z cyną jest trudna z powodu jej niewystarczającej spójności. Roztopiona cyna nie powinna przypominać miękkiej plasteliny, ale płynna, w przeciwnym razie będzie się kruszyć lub pękać.
Jeśli nie dopuścisz do takich błędów, lutowanie będzie jednolite i wysokiej jakości. Lut może być zarysowany, ale nie można go oddzielić od stali nierdzewnej. Powstały szew jest tak silny.
Po zakończeniu lutowania pozwól produktowi ostygnąć. Nie powinno być w tym momencie dotknij, ruszaj się. Następnie pozostaje tylko oczyścić produkt z pozostałości lutowia, topnika i umyć mydłem.