Uziemienie instalacji elektrycznych: rodzaje, podstawy, zasady, przewody, wymagania, klasyfikacja systemów, jak to zrobić

Ułożenie uziemienia instalacji elektrycznych jest warunkiem bezpiecznej pracy każdego urządzenia elektrycznego. Prawidłowo wykonane „uziemienie” może zapobiec poważnym obrażeniom, a nawet uratować zdrowie lub życie, nie mówiąc już o uszkodzeniu drogiego sprzętu.

Klasyfikacja systemów uziemiających

Stare (szóste) wydanie PUE przewidywało 2 opcje uziemienia transformatorów elektrycznych i odbiorników. W tym przypadku klasyfikacja schematów uziemień wyglądała na prostą:

Ślepy (twardo uziemiony) autobus neutralny. Podłączony bezpośrednio do pętli uziemienia na transformatorze rozdzielczym. Kilka przewodów trafiło do konsumentów. Mieli swoje własne uziemienie.
1. Zdalny lub izolowany neutralny. Szyna uziemiająca nie była podłączona do obwodu wkopanego w ziemię, ale została poprowadzona oddzielnym przewodem oprócz dwóch już ułożonych przewodów zasilających.

W teorii uziemienie powinno działać jak w zegarku - jest to proste i zrozumiałe dla każdego elektryka podłączającego instalację elektryczną do sieci. W większości przypadków uziemienie działało prawidłowo, jeśli wyrównanie napięcia i przewód uziemiający zostały wykonane prawidłowo.

Problemy pojawiały się tylko wtedy, gdy obciążenie było nierówne (zwykle na obszarach wiejskich) lub gdy przewód neutralny był zerwany. Na izolowanym przewodzie neutralnym zawsze występował nadmiar potencjału w stosunku do „zera”, co było niebezpieczne.

Nawet na najprostszych urządzeniach oświetleniowych, lodówkach, nie wspominając o mocniejszych instalacjach elektrycznych, pojawił się potencjał, którego wartość była niebezpieczna dla zdrowia i życia ludzi.

Od 2009 r. w siódmej edycji PUE (rozdział 1.7) zdefiniowano nowe schematy uziemień instalacji elektrycznych oraz wprowadzono ich klasyfikację, oznaczenie literowe.

We współczesnej klasyfikacji wyróżnia się 5 rodzajów uziemiających instalacji elektrycznych:

TN-C - stara wersja z dedykowanym uziemionym "głuchym" neutralnym.
1. wersja TN-S z odseparowanym przewodem neutralnym i ochronnym.
2. Schemat TN-C-S. Neutralny (N) jest wyrównany z przewodem ochronnym PE.
3. Schemat TT. Przewód ochronny podłącza się do indywidualnego uziemienia instalacji elektrycznej.
4. wariant TI z izolowanym przewodem neutralnym i uziemieniem własnym zakładu.

Pierwszy i ostatni schemat to stare systemy organizacji uziemienia części pod napięciem, które istniały w szóstej i wcześniejszych edycjach PUE. Zostały one uwzględnione w klasyfikacji, ponieważ wszystkie instalacje elektryczne, transformatory, sprzęt elektryczny, okablowanie w pomieszczeniach przemysłowych i mieszkalnych zostały wykonane dokładnie według tych dwóch schematów.Nikt nic nie zmienił. Brak kolorów przewodów, brak schematu połączeń. Dlatego w siódmej edycji PUE po prostu dodali do klasyfikacji 3 dodatkowe systemy stosowane w sprzęcie importowanym.

Teraz linia uziemiająca względem instalacji elektrycznej została oznaczona jako "T" , a linia izolowana - "I" . „N” oznaczało zerowy przewód roboczy. W kablu jest zawsze niebieski i służy do elektryczności. Montowane na izolowanych zaciskach. Jeśli chodzi o "uziemienie" na ziemi, będzie na nim nadmiar potencjału.

Do uziemienia obudowy instalacji elektrycznej, podłączenia do pętli uziemienia (na ziemi) stosuje się przewód o oznaczeniu PE (żółto-zielony, w paski). To jest prawdziwe zero w okablowaniu.

Do 2009 roku zero (uziemienie) w instalacji elektrycznej wykonywano czarnym przewodem. Dlatego przed sprawdzeniem lub rewizją rozdzielnicy warto najpierw poszukać zerowych żółto-zielonych i czarnych przewodów.Przed przystąpieniem do pracy należy sprawdzić wskaźnikiem, który z nich odpowiada za uziemienie instalacji elektrycznej.

System uziemienia TN-C

To stary obwód z solidnie uziemionym punktem neutralnym do sieci z instalacjami elektrycznymi do 1000 V, w niektórych przypadkach do 6000 V. Tutaj zero robocze i masa są połączone w jednej magistrali. Pomimo „przestarzałego” rozwiązania opcja ta jest nadal stosowana w sprzęcie AGD, w starych liniach energetycznych.

System TN-C jest uważany za jeden z bardziej skutecznych sposobów ochrony człowieka przed porażeniem elektrycznym. Ale pod warunkiem prawidłowego ułożenia urządzenia uziemiającego w ziemi. Aby część uziemiająca okablowania działała prawidłowo, konieczna jest aktualizacja i okresowe przywracanie obwodu. To najsłabszy punkt w całym schemacie TN-C.

System uziemienia TN-S

Schemat pojawił się w Europie 60-70 lat temu i okazał się bardzo niezawodny, bezpieczny, ale droższy w utrzymaniu. Nie był popularny w ZSRR.

Opcja izolowanego przewodu neutralnego stosowana jest tylko w instalacjach elektrycznych do 1000 V. Schemat TN-S stosuje się w warunkach, w których nie jest możliwe wykonanie skutecznego uziemienia za pomocą rozpraszającego obwodu metalowego w ziemi. Czasami używany w mobilnych agregatach prądotwórczych.

Importowane sprzęty AGD, sprowadzone z tej samej Europy Wschodniej, zaskoczone obecnością dodatkowego uziemienia na wtyczce. TN-S jest często określany jako uziemienie euro, chociaż nie jest to do końca prawdą. Do mieszkania doprowadzona jest sieć jednofazowa o napięciu roboczym 220 V za pomocą 3 przewodów (fazowy, neutralny i uziemiający). Do trójfazowego zasilania instalacji elektrycznych potrzebnych było odpowiednio 5 przewodów.

Układ TN-S oznacza, że zero ochronne i „neutralne” są rozdzielone na całej linii.

W tym przypadku PN to przewód neutralny (niebieski przewód), a PE to czysta „masa” zerowa (przewód w żółto-zielone paski).

System TN-S ma szereg zalet:

• nie trzeba zakopywać metalowego obwodu w ziemi;
• brak zakłóceń od promieniowania o wysokiej częstotliwości;
• istnieje możliwość zamontowania wyłącznika różnicowoprądowego.

Aparatura lub urządzenia zabezpieczające działają na zasadzie pomiaru prądu upływu w wilgotnym środowisku. Gdy tylko prąd upływu z fazy do ziemi (mokra podłoga, ściany lub inna powierzchnia) lub do przewodu neutralnego przekroczy bezpieczny próg 30 mA, maszyna odłączy linię od zasilania.

System uziemienia TN-C-S

Ten wariant można uznać za rozwiązanie pośrednie lub sposób na wyeliminowanie problemu starego TN-C i nowszego TN-S w zasobach mieszkaniowych. Kwestia jest więcej niż aktualna ze względu na masową budowę nowych zasobów mieszkaniowych, a także remonty starych mieszkań.

TN-C-S łączy elementy poprzednich systemów uziemiających. W najnowocześniejszym systemie uziemienia instalacji elektrycznych TN-S kabel do mieszkania na rozdzielnicy szedł z dzieloną linią neutralną i ochronną. Ponadto cała belka rozciągała się od podstacji transformatorowej. Teraz doprowadzono kabel do prywatnego domu (przy wejściu do wieżowca), w którym jeden wspólny kabel PE-N lub PEN był używany do ochrony i uziemienia (a także neutralnego).

3 przewody na płytce wejść PEN:

• neutralny, przewód niebieski (N);
• ochronny, żółto-zielony przewód PE;
• dotknij do szyny uziemiającej lokalnej pętli uziemienia.

W rezultacie okazuje się, że można podłączyć importowane instalacje elektryczne, ponieważ istnieje linia ochronna i neutralna. Z kolei okablowanie w domu czy mieszkaniu wyposażone jest w lokalne uziemienie na ziemi, co zwiększa poziom bezpieczeństwa.

System niejako łączył zalety TN-C i TN-S, ale jednocześnie odziedziczył ich wady. Np. w przypadku przerwy w linii PEN lub przegnitego wyjścia do dodatkowej pętli uziemienia (często się to zdarza) to przez przewód neutralny do obudowy instalacji elektrycznej dojdzie zwiększony potencjał. To już jest obarczone porażeniem prądem.

System uziemienia TT

Na pierwszy rzut oka nieco nietypowy, ale w rzeczywistości bardzo praktyczny, podwójnie uziemiony obwód CT od dawna jest szeroko stosowany na przedmieściach, na wsi, w domkach letniskowych i na wsiach.

Zgodnie z siódmą edycją PUE (punkt 1.7.3) układ TT to obwód, w którym przewód neutralny jest głucho uziemiony w podstacji transformatorowej (lub transformatorze rozdzielczym), a uziemienie jest również wyposażone z obwodem otwartych części instalacji elektrycznej. Oba uziemienia są elektrycznie niezależne.

System jest prosty i niezawodny, choć przed pojawieniem się PUE w edycji 2009 uznawany był za ryzykowny i formalnie zakazany. Obecnie stosowanie instalacji elektrycznych w domach prywatnych do uziemienia jest dozwolone tylko po spełnieniu następujących warunków:

Ułożenie pełnoprawnej pętli uziemienia w ziemi.
1. Instalacja systemu wyrównywania potencjałów na wszystkich elementach metalowych w domu.
2. Użyj RCD (wyłącznik różnicowoprądowy).

Punkt 1.7.59 PUE określa schemat włączania urządzeń RCD.

Najtrudniejsze będzie wykonanie pętli masy. Nie wystarczy wykopać rów i zespawać obwód ze starego metalowego narożnika. Powierzchnia styku metal-ziemia musi być na tyle duża, aby rezystancja uziemienia mierzona specjalnym przyrządem nie przekraczała obliczonej wartości w omach. To (R) nie powinno przekraczać ilorazu 50 podzielonego przez maksymalną wartość prądu wyzwalającego RCD. Z kilku urządzeń wybierane jest to, które ma maksymalny prąd.

System zerowania potencjału to (miedziany) przewodnik, który służy do połączenia głównych metalowych obiektów z ziemią, na której może pojawić się nadmiar potencjału. Może to być:

• obudowa elektryczna;
• sprzęt AGD;
• ramki stalowe;
• wentylacja;
• rury wodociągowe i kanalizacyjne.

System uziemienia IT

Stara wersja, szeroko stosowana na terenach byłego ZSRR podczas masowej budowy "Chruszczowa" . Schemat uziemienia IT to klasyka z izolowanym punktem neutralnym.

Obudowa konsumenckiej instalacji elektrycznej otrzymuje tylko 3 przewody (prąd trójfazowy) i 2 - przy sieci jednofazowej. Zero w sieci konsumenta jest uziemione zgodnie z obowiązującymi zasadami uziemiania

Zalety programu:

Przypadkowe dotknięcie ręką nieizolowanego przewodu pod napięciem powoduje lekkie mrowienie zamiast pełnego porażenia prądem.
1. Niski prąd upływu, gdy zero jest zwarte w okablowaniu z uziemioną obudową.
2. Przewód spadający na ziemię (przerwa na słupie) nie prowadzi do napięcia skokowego.

Wśród niedociągnięć można zauważyć niemożność zastosowania RCD. Ponadto, gdy silne obciążenie o niskiej rezystancji jest włączane między zerem a jedną z faz, na trzecim przewodzie pojawia się nadmiar potencjału o znacznej wielkości.

Wymagania dotyczące uziemienia instalacji elektrycznych do 1000 V

Wyposażenie w urządzenia uziemiające i zabezpieczające po stronie transformatora lub generatora jest mało interesujące dla konsumentów. Dla osób obsługujących instalacje elektryczne, korzystających z urządzeń gospodarstwa domowego ważniejsze jest prawidłowe uziemienie.

Wymagania dotyczące uziemienia instalacji elektrycznych do 1000 W:

Zapewnij niezawodne połączenie przy minimalnym oporze prądowym między obudową instalacji elektrycznej a uziemieniem.
1. Zapewnij normalne rozproszenie nadmiaru potencjału, który spadł na korpus instalacji elektrycznej w wyniku awarii.
2. Zapobiegaj napięciu krokowemu.

Na odpowiednio wyposażonym uziemieniu w przypadku przebicia izolacji prąd popłynie drogą o najmniejszym oporze - przez metalowe części obudowy do szyny uziemiającej do ziemi. Ponieważ w podstacji lub w sekcji pośredniej zero jest również uziemione w ziemi, prąd będzie przepływał przez masy uziemiające w kierunku transformatora. Ze względu na opór mas gruntu prąd elektryczny rozproszy się, tracąc potencjał.

W takim przypadku dotknięcie uziemionego korpusu instalacji elektrycznej suchą ręką będzie całkowicie bezpieczne, nawet jeśli podwyższone napięcie częściowo się przez niego przebije. Normalna rezystancja uziemienia rzadko przekracza kilka omów. Dla suchej ludzkiej skóry liczba ta wynosi kilka tysięcy omów, dla mokrej (ale nie mokrej) - od 500 omów do 1000 omów.

Podstawowe wymagania dotyczące rozmieszczenia uziemienia ochronnego dla napięć 42-380 V dla prądu przemiennego i 110-440 V dla prądu stałego w warunkach specjalnych (obecność mediów o dużej przewodności) opisano w GOST 12.1.013-78. W innych przypadkach uziemienie instalacji elektrycznych powyżej 380 V AC i 440 V DC odbywa się na podstawie GOST 12.1.030-81.

Naturalne elektrody uziemiające

Są to obiekty i środowiska, które przyczyniają się do odprowadzania potencjału napięcia do masy ziemi rozpraszającej prąd. Przewody uziemiające mogą być sztuczne i naturalne. Do tych pierwszych zalicza się specjalnie produkowane masy rozpraszające oraz urządzenia o określonych właściwościach. Do drugiego - wszelkie przedmioty wykonane z metalu na powierzchni gleby, ułożone w przypowierzchniowej warstwie gleby. Mogą to być:

• stalowe rury wodociągowe;
• mocne kable w metalowej (ołowianej) powłoce ochronnej;
• zbrojenie ścian i fundamentów;
• kanały żeliwne;
• stojaki;
• elementy uchwytów pionowych.

Wszystko to w ten czy inny sposób styka się z gruntem iw obecności medium przewodzącego (wilgoci) może działać jak naturalny grunt. Oprócz zdolności do przekazywania potencjału do ziemi, naturalne przewody uziemiające charakteryzują się zdolnością do rozpraszania prądu, częściowego gaszenia oraz zamiany jego energii na ciepło.

Naturalne przewody uziemiające mogą pomóc w rozproszeniu nadmiaru potencjału i mogą spowodować porażenie prądem, jeśli uziemienie jest wadliwe. Na przykład, jeśli gniazdko w łazience lub obudowa instalacji elektrycznej nie jest uziemiona lub szyna uziemiająca jest uszkodzona. Dodatkowo podłoga na żelbetowej płycie stropowej.

Beton łatwo wchłania wodę i wilgoć przenika do zbrojenia (jeden z rodzajów naturalnego uziemienia). Nadmierny potencjał z fazy w gnieździe może spłynąć mokrą powierzchnią do mieszacza wody. Jeśli staniesz boso na podłodze i dotkniesz kranu, możesz doznać silnego porażenia prądem. Dlatego podłoga w łazience lub w kuchni musi być pokryta hydroizolacją.

Znaczenie oporu przepływu prądu

Najważniejszą cechą uziemienia jest wielkość nadmiarowej rezystancji rozpraszania potencjału. Działanie pętli uziemienia można przedstawić jako obwód zamknięty, w którym prąd z linii fazowej wpływa do obudowy instalacji elektrycznej, a następnie drogą najmniejszego oporu trafia do ziemi.

Prąd elektryczny płynący do pętli masy musi zostać skutecznie wygaszony. Dlatego pętla uziemienia nie jest wykonana tylko z masywnych profili stalowych czy rur o stosunkowo dużej powierzchni. Obwód powinien być duży - poprawia to "rozchodzenie się" prądu w masie przewodzącej.

Dlatego uziemienie instalacji elektrycznych dużej mocy o napięciu roboczym 380-660 V wykonuje się w postaci obwodu prostokątnego o długim obwodzie. Im większy prostokąt, tym lepsze rozpraszanie prądu i mniejszy opór.

Nie zaleca się również silnego zmniejszania rezystancji urządzenia uziemiającego. Wielkość rozpraszania prądu musi być zgodna z zaleceniami PUE i GOST, a co najważniejsze być w miarę stała o każdej porze roku.

Jest to szczególnie ważne w przypadkach, gdy w pobliżu domu znajduje się podstacja lub transformator z uziemionym punktem neutralnym. Na przykład, jeśli prywatny dom znajduje się w obszarze miejskim z licznymi instalacjami podziemnymi, jest całkiem możliwe, że stalowe rury wodociągowe mogą drastycznie zmniejszyć rezystancję „ziemia” i doprowadzić do wypadku przy instalacji elektrycznej.

Czasami właściciele ograniczają się do zwykłego uziemienia pinów. Jest to prostsze i tańsze niż obwód, a dla małych domowych instalacji elektrycznych wystarczy. Ale w tym przypadku pojawia się drugi problem. Prąd elektryczny, który dostaje się do gleby z korpusu instalacji elektrycznej wzdłuż samej szyny uziemiającej, tworzy dodatkowy potencjał na ziemi. Im wyższe napięcie sieciowe, tym wyższy potencjał drenu. Zwłaszcza jeśli szczegóły pętli uziemienia są wykopane na płytką głębokość.

Ponieważ powierzchnia styku metalowego pręta z ziemią jest niewielka, rezystancja pętli uziemienia jest duża. Nadmiar potencjału rozprzestrzenia się promieniowo od pręta, zmniejszając się na powierzchni w miarę oddalania się punktu instalacji. Pojawia się napięcie krokowe.

Oznacza to, że podczas deszczu, mgły lub deszczu ze śniegiem każdy, kto zdecyduje się chodzić w mokrych butach w pobliżu kolca, dozna bolesnego porażenia prądem.

Jeśli wejdziesz w taką strefę, to możesz ją opuścić tylko podskakując, mocno przyciskając stopy do siebie.

Zwykle takie strefy występują w pobliżu instalacji elektrycznych wysokiego napięcia.

Uziemienie w przypadku naruszenia izolacji ochronnej części pod napięciem

Nie uwzględnia się sytuacji, w której doszło do przerwania izolacji kabla na linii. Sieć ma własne uziemienie iw przypadku przebicia izolacji maszyna wyłączy linię.

W domu lub w miejscu pracy możliwe jest uszkodzenie izolacji faz:

W sieci TN-S (która jest wszechobecna we współczesnych budynkach mieszkalnych) nadmiar potencjału spadnie odpowiednio na obudowę, prąd popłynie przez przewód ochronny PE do podłączonej pętli uziemienia do centrali.
1. Jeśli izolacja faz nie jest przerwana, a przewody przepalają się przy małych impulsach. W wilgotnych pomieszczeniach podczas dotykania części metalowych lub części pod napięciem można wyczuć lekkie mrowienie (potencjalne wstrząsy). Nie będzie problemu, jeśli na linii z uszkodzonym okablowaniem pojawi się wyłącznik różnicowoprądowy - po prostu wyłączy on okablowanie na ekranie.

W przybliżeniu ten sam obraz będzie w przypadku uziemienia domowych instalacji elektrycznych według schematu TN-C-S. Tylko nadmiar potencjału trafi do pętli uziemienia wejścia. Jedynym minusem jest to, że wspólne urządzenie uziemiające podłączone do rozdzielnicy budynku mieszkalnego może zostać zerwane lub uszkodzone. W takim przypadku można doznać porażenia prądem, ponieważ przewód ochronny PE, który musi być uziemiony, jest również podłączony do przewodu neutralnego prowadzącego do podstacji.

Systemy TT i IT nie są używane w warunkach domowych.

W obwodzie T-C, jeśli izolacja zostanie uszkodzona, prąd częściowo trafi do linii zerowej, a częściowo do pętli uziemienia zakopanej na dziedzińcu domu.Jeśli jest poprawna, nic się nie stanie. Tylko w przypadku zwarcia automatyczny bagger odłączy zasilanie linii. Możesz bezpiecznie dotykać obudowy, ale bez dotykania innych metalowych przedmiotów.

Czasami zdarza się lekkie, ledwo zauważalne uderzenie. Ale to zjawisko wynika z faktu, że ludzkie ciało ma swoje własne możliwości.

Ochrona urządzeń elektrycznych w warsztatach

W zakładach produkcyjnych z reguły instaluje się znaczną ilość urządzeń głównych i pomocniczych. Dodatkowo warsztat musi posiadać systemy wentylacji i oświetlenia, które są podłączone do oddzielnej linii.

Oświetlenie musi być niezależne zgodnie z zasadami bezpieczeństwa przeciwpożarowego, Wentylacja dodatkowo wyposażona w całą siatkę przewodów pomocniczych (izolowanych) z odgromnikami i uziemnikami sztucznymi. Z ich pomocą usuwany jest potencjał wysokiego napięcia elektryczności statycznej, która gromadzi się na kanałach wentylacyjnych podczas ruchu powietrza.

Obydwa systemy uziemienia muszą być galwanicznie niezależne od głównego systemu ochrony urządzeń elektrycznych. TN-C i TN-S mogą być stosowane w małych izolowanych pomieszczeniach o maksymalnym napięciu instalacji elektrycznych do 380 V.

Do ochrony instalacji elektrycznych w warsztatach stosuje się 2 systemy uziemienia - TT i TI. Ponadto wszystkie elementy komunikacyjne i metalowe, z którymi stykają się pracownicy i konserwatorzy, są uziemione. System uziemienia wtórnego umożliwia podłączenie zbrojenia żelbetowych płyt stropowych, ścian, biegów schodów z poręczami do uziemienia dodatkowego.

Zgrzewarki uziemiające

Ten typ maszyny elektrycznej wypada z wielu powodów poza zakres instalacji elektrycznych. Przede wszystkim ze względu na ogromne prądy, dzięki którym na przewodach spawarki powstają wtórne przetworniki. Jeśli w konwencjonalnych urządzeniach elektrycznych na obudowie z pracującego silnika lub zasilacza indukowana jest różnica potencjałów kilku woltów, wówczas odbiór spawacza może wynosić kilkadziesiąt woltów.

Drugą ważną kwestią jest indukcyjny i okresowy charakter obciążenia. Ponadto na zero spawarki spadają znaczne prądy, a przeregulowanie potencjału w momencie włączenia może na krótko osiągnąć ponad sto woltów.

Cechy zgrzewarek uziemiających:

Każda instalacja elektryczna musi mieć swoją indywidualną pętlę uziemienia.
1. Podłączenie kilku urządzeń do jednego uziemienia jest niedozwolone.
2. Zacisk na śrubę - nakrętkę (nakrętkę motylkową) lub zacisk należy przyspawać do korpusu spawarki elektrycznej, styk magistrali z "masą" należy zacisnąć mechanicznie.

Według PUE-7 (punkty 1.7.112-1.7.226) przewód uziemiający do stacjonarnej instalacji elektrycznej musi mieć przekrój co najmniej 10 mm²do miedzi, 16 mm²do aluminium, 75 mm^{2 do stali.}

Inwertery spawalnicze i wszystkie podobne instalacje elektryczne mogą być uziemione zgodnie ze schematem izolowanego przewodu neutralnego, pod warunkiem zainstalowania wyłącznika różnicowoprądowego na dedykowanej linii.

Ochrona jednostki mobilnej

Z reguły mówimy o instalacjach elektrycznych zlokalizowanych na bazie pojazdów. W przypadku warsztatów, mobilnych spawarek zainstalowanych w niewyposażonych miejscach przez stosunkowo długi czas (do 2 tygodni), można zastosować uziemienie zgodnie ze schematem TT.

Dla mobilnych laboratoriów pomiarowych, stacji radiowych, sprzętu o małym obciążeniu prądowym stosuje się schemat TN-S. W obu przypadkach uziemienie zapewnia standardowy aluminiowy kołek uziemiający z końcówką śrubową. Musi być owinięty w ziemię na głębokość co najmniej 80 cm, jeśli na miejscu znajduje się trawa. Oznacza to, że gleba jest mokra. W przypadku suchych miejsc do uziemienia instalacji elektrycznych stosuje się kontur 3 stalowych kołków, wbijanych na głębokość 100-120 cm.

Możesz użyć przenośnych elektrod uziemiających. Wykorzystywane są przez elektryków do naprawy i konserwacji zewnętrznych instalacji elektrycznych wszelkiego typu. Każda stacja, generator, transformator ma swoją pojemność, a obecność linii napowietrznych (przewodów) zawieszonych na słupach nad ziemią tylko zwiększa wartość C. Dlatego po zaniku zasilania drugim krokiem jest zainstalowanie „uziemienia” ( przenośne uziemienie) na wszystkich liniach. Mogą być również stosowane do tymczasowego uziemienia ruchomych instalacji elektrycznych.

Ochrona urządzeń elektrycznych

Schematy uziemień ochronnych przemysłowych instalacji i urządzeń elektrycznych zostały szczegółowo opisane w dokumentacji technicznej. Ale urządzenia gospodarstwa domowego, nawet stosunkowo złożone, takie jak kocioł lub pralka, nie są wyposażone w obwód urządzenia uziemiającego. Przewiduje się, że przedstawiciele firmy zamontują instalację elektryczną - wykonają uziemienie.

Musisz uziemić każde domowe urządzenie elektryczne o napięciu roboczym 42 V AC lub DC - 110 V i wyższym. Jest to wymóg punktu 1.7.33 PUE. Wyjątek elektryczny jest zwykle tworzony dla systemów oświetleniowych, z którymi nie ma stałego kontaktu. Wszystko inne, co bierzemy w dłonie i ma połączenie z siecią 220 V, jest jednoznacznie uziemione.

Zwykle w domowych instalacjach elektrycznych stosuje się schemat TN-C-S lub TN-C. W gnieździe zastosowano ochronny PE. Idzie też do centrali i wspólnej masy.

Jeżeli w mieszkaniu są instalacje elektryczne dużej mocy (kocioł, pralka, bojler grzewczy) to lepiej wykonać uziemienie indywidualne z obwodem w ziemi. Co więcej, nie jest faktem, że wspólny „grunt” na otwieranej tarczy wieżowca, na którym wisi 20-25 mieszkań, sprawdzi się w 100% w przypadku działania siły wyższej.

Instalacje elektryczne wyposażone w zasilacze impulsowe również muszą być uziemione. To usunie zakłócenia o wysokiej częstotliwości i wyeliminuje ryzyko przedostania się fazy do obudowy przez prąd upływowy filtra sieciowego.

Upewnij się, że lodówka jest uziemiona, jest to druga statystycznie (po bojlerach elektrycznych) przyczyna porażenia prądem.

Podstawy uziemiania silnika

Około połowa wszystkich instalacji elektrycznych wyposażona jest w silniki elektryczne, najczęściej są to silniki prądu przemiennego. Cechą silnika sprężarki jest duża liczba drutów ułożonych w uzwojeniu stojana lub wirnika. Ponadto przewody są w bardzo cienkiej, podatnej na uszkodzenia izolacji lakierniczej lub emaliowanej.

Dlatego awaria silnika elektrycznego najczęściej powoduje porażenie prądem:

Izolacja jest minimalna, uzwojenia bardzo się nagrzewają.
1. Przewód może zetknąć się z ciałem.
2. Rotor obraca się nawet po wyłączeniu instalacji elektrycznej i może dostarczyć zmagazynowaną energię zarówno do linii jak i do obudowy.

Do uziemienia silników elektrycznych służy obwód rozpraszający, połączony przewodem lub magistralą poprzez zacisk na obudowie.Przewody zasilające są podłączone do silnika poprzez system TT. Jeśli w pomieszczeniu zainstalowanych jest kilka silników elektrycznych, to wszystkie są podłączone do szyny z prądem niezależnym przewodem równoległym do szyny - połączenia szeregowe są niedozwolone.

W przypadku silników elektrycznych małej mocy 220 V czasami robi się wyjątek z drutem ochronnym, ale tylko wtedy, gdy silnik jest zainstalowany na metalowej podstawie, przymocowanej za pomocą kołków wbijanych w ziemię na głębokość co najmniej 60 cm.

Ale nawet w tej wersji „uziemienia” konserwację silnika elektrycznego należy rozpocząć od całkowitego zaciemnienia i podłączenia dodatkowego zewnętrznego uziemienia do obudowy. Najpierw instalowana jest pętla uziemiająca, dopiero potem są one mocowane do obudowy silnika. Jest to uniwersalna zasada łączenia wszystkich rodzajów uziemień.

Wyniki

Uziemienie instalacji elektrycznej jest jedynym sposobem ochrony przed przepięciami prądowymi, zarówno od strony transformatora zasilającego, jak i przed potencjałem szczątkowym pozostawionym na linii.Pomimo tego, że niektóre praktyczne punkty nie są wyszczególnione w PUE, podczas pracy ze sprzętem elektrycznym konieczne jest stosowanie zasad, a dopiero potem instrukcji producenta.

Opowiedz nam o swoich doświadczeniach z instalacjami uziemiającymi - jakie problemy napotkałeś i jak zostały rozwiązane. Dodaj artykuł do zakładek, aby nie utracić przydatnych informacji.