Ze względu na prostotę instalacji, niski koszt i wystarczającą wydajność, otwarty system grzewczy nadal jest poszukiwany. Po zapoznaniu się z zasadą pracy, kompletnym zestawem i zasadami instalacji, będziesz w stanie samodzielnie zorganizować dostawę ciepła do domu.
Powiemy ci, jak stworzyć funkcjonalny system ogrzewania typu otwartego. Pokażemy Ci, jak zbudować system, ściśle przestrzegając wymagań technologicznych i standardów przy wyborze i łączeniu elementów. Biorąc pod uwagę nasze zalecenia, zbudujesz bezproblemowy efektywny kontur.
Dla niezależnych rzemieślników oferujemy zapoznanie się z wypróbowanymi i przetestowanymi opcjami montażu. Informacje przekazane do rozważenia są uzupełnione o przydatne schematy, klipy fotograficzne i instrukcje wideo.
Konfiguracja i zasada działania systemu
W systemie podgrzewania wody ciecz działa jako pośrednik w przekazywaniu energii cieplnej z kotłowni do grzejników. Obieg chłodziwa można wykonywać na duże odległości, zapewniając ogrzewanie domów i pomieszczeń o różnych powierzchniach. To wyjaśnia powszechne wprowadzanie ogrzewania wody.
Wydajność systemu grzewczego typu otwartego jest możliwa bez użycia pompy. Obieg chłodziwa opiera się na zasadach termodynamiki. Ruch wody przez rury następuje z powodu różnicy gęstości gorącej i zimnej cieczy, jak również ze względu na nachylenie ułożonych rur.
W otwartych obiegach grzewczych objętość rozprężania płynu chłodzącego zapewnia zbiornik bezciśnieniowy - zbiornik ze stali lub polimeru z pokrywą i rurą do odprowadzania nadmiaru wody do systemu kanalizacyjnego. 
Otwarte obiegi grzewcze komunikują się bezpośrednio z atmosferą. Powietrze jest usuwane przez zbiornik, ale występuje parowanie, dzięki czemu czynnik chłodniczy w systemie musi być okresowo uzupełniany. 
Zbiornik wyrównawczy dla systemu ogrzewania prywatnego domu może być wykonany z plastikowego kanistra, starej metalowej puszki i podobnych narzędzi. 
W schematach połączeń urządzeń przestrzegane są standardowe zasady. Istnieją opcje dwururowe i jednoprzewodowe 
W systemach ogrzewania dwururowego nośnik ciepła jest podawany do urządzeń za pomocą jednej rury, a drugi jest rozładowywany. W układach jednotubowych chłodziwo przepływa z jednego grzejnika do drugiego i wraca do kotła jedną główną rurą. 
Większość otwartych systemów grzewczych klasyfikuje się jako grawitacyjne. Istnieją jednak opcje z wykorzystaniem pompy cyrkulacyjnej, która dobierana jest z uwzględnieniem obciążenia przekraczającego standardy obwodów zamkniętych. 
Dominująca objętość powietrza w otwartych obwodach wychodzi przez zbiornik. Wyjątek - kontury z dolnym połączeniem urządzeń, które wymagają instalacji odpowietrznika na każdym grzejniku 
W otwartych systemach grzewczych stosowane są wszelkiego rodzaju urządzenia wykorzystywane w budowie systemów grzewczych. Prawda zalecane do instalowania modeli żeliwnych ze względu na możliwość utrzymania ciepła przez długi czas
Niezbędnym elementem systemu jest otwarty zbiornik wyrównawczy, do którego przekazywane jest nadmiar ciepła. Dzięki zbiornikowi następuje automatyczna stabilizacja ciśnienia płynu. Pojemność jest instalowana ponad wszystkimi komponentami systemu.
Cały proces funkcjonowania „otwartej dostawy ciepła” jest warunkowo podzielony na dwa etapy:
- Składanie . Podgrzany płyn chłodzący przemieszcza się z kotła do grzejników.
- Wróć Nadmiar ciepłej wody wpływa do zbiornika wyrównawczego, schładza się i wraca do kotła.
W systemach jednorurowych funkcje zasilania i powrotu są wykonywane przez jedną linię, w schematach dwururowych przewody zasilające i powrotne są od siebie niezależne.
Gęstość ciepłej wody jest niższa niż gęstość zimnej wody, więc w układzie powstaje głowica hydrostatyczna. Ciśnienie gorącej wody przenosi się do grzejników
Najprostszą i najbardziej przystępną cenowo dla samodzielnej instalacji jest system jednorurowy. Konstrukcja systemu jest podstawowa.
Podstawowy kompletny zestaw dostarczania ciepła jednorurowego obejmuje:
- kocioł grzewczy;
- grzejniki;
- zbiornik wyrównawczy;
- rury.
Niektórzy odmawiają instalowania grzejników i umieszczają rurę o średnicy 8-10 cm wokół obwodu domu, jednak eksperci zauważają, że wydajność i łatwość obsługi systemu przy tym rozwiązaniu jest ograniczona.
System grawitacyjny jednorurowy typu otwartego jest nieulotny. Koszt zakupu rur, kształtek i wyposażenia jest stosunkowo niski. Możliwa jest praca z miedziami różnych typów
Bardziej skomplikowane w urządzeniu i droższe w wykonaniu opcji ogrzewania dwururowego. Jednak koszty i złożoność konstrukcji są w pełni kompensowane przez wyeliminowanie standardowych wad systemów jednoprzewodowych.
Nośnik ciepła o równej temperaturze jest dostarczany prawie jednocześnie do wszystkich urządzeń, schłodzona woda jest zbierana przez przewód powrotny i nie wpływa do następnej baterii.
W celu serwisowania każdego urządzenia w dwururowym obiegu grzewczym są rozmieszczone przewody zasilające i powrotne, dzięki czemu system dostarcza chłodziwo o jednakowej temperaturze do wszystkich punktów i zbiera schłodzoną wodę i wysyła przepływ powrotny do kotła, który jest niezależny od przepływu
Wymagania dotyczące rozmieszczenia i działania
Budując domową dostawę ciepła, ważne jest, aby wziąć pod uwagę szereg cech otwartego systemu grzewczego:
- Aby zapewnić normalny obieg, instalacja kotła odbywa się w najniższym punkcie linii głównej, a zbiornik wyrównawczy w najwyższym punkcie.
- Optymalna lokalizacja zbiornika wyrównawczego - poddasza. W zimnym okresie roku izolacja przepustowości i pionu zasilania w nieogrzewanym strychu.
- Układanie autostrady odbywa się przy minimalnej liczbie zwojów, okuć i okuć.
- W grawitacyjnym systemie grzewczym woda krąży powoli (0, 1–0, 3 m / s), dlatego ogrzewanie musi następować stopniowo. Nie należy dopuszczać do wrzenia - przyspiesza to zużycie grzejników i rur.
- Jeśli system grzewczy nie jest używany zimą, płyn musi zostać opróżniony - ten pomiar nie spowoduje uszkodzenia rur, grzejników i kotła.
- Poziom płynu chłodzącego w zbiorniku wyrównawczym musi być monitorowany i okresowo uzupełniany. W przeciwnym razie w autostradzie występują korki powietrzne, co zmniejsza wydajność grzejników.
- Woda jest optymalnym czynnikiem chłodzącym. Środek przeciw zamarzaniu jest toksyczny i nie jest zalecany do stosowania w systemach, które mają swobodny kontakt z atmosferą. Zaleca się jego stosowanie, jeśli nie można spuścić płynu chłodzącego w nieogrzewanym okresie.
Szczególną uwagę zwrócono na obliczenie przekroju i nachylenia rurociągu. Normy projektowe reguluje numer SNiP 2.04.01-85.
W obwodach z ruchem grawitacyjnym chłodziwa, rozmiar odcinka rury jest większy niż w obwodach pompujących, ale całkowita długość rurociągu jest prawie dwa razy mniejsza. Nachylenie poziomych odcinków układu, równe 2 - 3 mm na metr bieżący, jest spełnione tylko przy instalacji zasilania cieplnego przy naturalnym ruchu chłodziwa.
Niestosowanie się do nachylenia podczas budowy systemów z naturalnym ruchem czynnika chłodzącego prowadzi do wietrzenia rur i niewystarczającego ogrzewania grzejników oddalonych od kotła. W rezultacie zmniejsza się wydajność cieplna.
Rodzaje schematów otwartych dostaw ciepła
W otwartym systemie grzewczym ruch chłodziwa jest realizowany na dwa różne sposoby. Pierwsza opcja to cyrkulacja naturalna lub grawitacyjna, druga to wymuszona lub sztuczna indukcja z pompy.
Wybór schematu zależy od wysokości i powierzchni budynku, a także od przewidywanych warunków termicznych.
Naturalna cyrkulacja w ogrzewaniu
W systemie grawitacyjnym nie ma mechanizmu zapewniającego ruch chłodziwa. Proces odbywa się wyłącznie przez rozprężanie gorącej wody. Dla wydajności systemu zapewnia przyspieszenie pionu, którego wysokość nie jest mniejsza niż 3, 5 m.
Jeśli zaniedbamy instalację pionowego pionu transportowego, prawdopodobieństwo jest wysokie, że płyn chłodzący pochodzący z kotła nie wytworzy wystarczającej prędkości
Naturalny obieg grzewczy jest optymalnie dostosowany do budynków o powierzchni do 60 metrów kwadratowych. Maksymalna długość konturu zdolnego do dostarczenia ciepła jest uważana za linię główną o długości 30 m. Ważnym czynnikiem jest wysokość budynku i liczba pięter w domu, co umożliwia montaż pionu wspomagającego.
Schemat naturalnego obiegu nie nadaje się do stosowania w niskich temperaturach. Niewystarczająca ekspansja płynu chłodzącego nie spowoduje odpowiedniego ciśnienia w systemie.
Możliwości obwodu samoczynnego:
- Połączenie z ciepłymi podłogami . Pompa obiegowa jest zamontowana na obiegu wodnym prowadzącym do podłogi. Reszta systemu działa normalnie. Po odłączeniu domu energia elektryczna będzie nadal ogrzewana.
- Pracuj z kotłem . Nagrzewnica jest zamontowana w górnej części systemu - nieco poniżej zbiornika wyrównawczego.
Aby zapewnić płynną pracę kotła, można zainstalować pompę. Następnie schemat dostarczania ciepła i produkcji ciepłej wody automatycznie przechodzi do kategorii opcji wymuszonych. Dodatkowo zainstalowany jest zawór zwrotny, aby zapobiec recyrkulacji płynu chłodzącego.
Wymuszony system z pompą
W celu zwiększenia prędkości płynu chłodzącego i skrócenia czasu ogrzewania pomieszczenia wbudowana jest pompa. Ruch przepływu wody wzrasta do 0, 3-0, 7 m / s. Intensywność wymiany ciepła wzrasta, a gałęzie linii są równomiernie ogrzewane.
Schematy pompowania są otwarte i zamknięte. W obwodach otwartych zbiornik wyrównawczy jest zainstalowany w najwyższym punkcie układu. Obecność pompy pozwala zwiększyć rurociąg między kotłem grzewczym a akumulatorami, zarówno pod względem wysokości, jak i długości
Ważne punkty organizowania systemu przymusu:
- Obwód z wbudowaną pompą jest lotny. Aby ogrzewanie pomieszczenia nie ustało po wyłączeniu zasilania, urządzenie pompujące jest umieszczane na obejściu.
- Pompa jest zainstalowana przy wejściu do kotła na rurze powrotnej. Odległość od kotła wynosi 1, 5 m.
- Przy instalacji pompy uwzględnia się kierunek ruchu wody.
Na rurze powrotnej zamontowane są dwa zawory odcinające i kolanko obejściowe z pompą cyrkulacyjną. W obecności prądu w sieci zawory są zamknięte - ruch chłodziwa przez pompę. Jeśli napięcie nie występuje, należy otworzyć zawory - system zostanie zrekonstruowany do naturalnego obiegu.
W rurze zasilającej musi być zainstalowany zawór zwrotny. Element jest umieszczany bezpośrednio za kotłem i zapobiega recyrkulacji chłodziwa podczas pracy pompy
Układy rurociągów w systemie
Z układu grzejników i rur łączących zależy wydajność, wydajność i estetyka systemu grzewczego. Wybór układu jest określany na podstawie cech projektu i obszaru domu.
Specyfika systemów jednorurowych i dwururowych
Podgrzana woda płynie do grzejników iz powrotem do kotła na różne sposoby. W systemie z pojedynczym obwodem czynnik chłodzący jest podawany przez jedną rurę o dużej średnicy. Rurociąg przechodzi przez wszystkie grzejniki.
Zalety systemu jednoprzewodowego z samo-cyrkulacją:
- minimalne zużycie materiałów;
- łatwość instalacji;
- ograniczona liczba rur wewnątrz mieszkania.
Główną wadą systemu jednoprzewodowego, który wykonuje obowiązki zasilania i powrotu, jest nierównomierne ogrzewanie grzejników. Intensywność ogrzewania i rozpraszanie ciepła baterii zmniejsza się, ponieważ są one oddalone od kotła.
Przy długim łańcuchu i dużej liczbie grzejników ostatnia bateria może być całkowicie nieskuteczna. Zaleca się instalowanie „gorących” urządzeń grzewczych w północnych pomieszczeniach, żłobkach i sypialniach
System ogrzewania dwururowego pewnie wygrywa pozycję. Grzejniki łączą rurę powrotną i zasilającą. Lokalne pierścienie powstają między bateriami a źródłem ciepła.
Główne zalety systemu:
- wszystkie grzejniki są równomiernie ogrzewane;
- możliwość regulacji ogrzewania każdego grzejnika oddzielnie;
- niezawodność działania systemu.
System podwójnego obiegu wymaga dużych inwestycji i kosztów pracy. Instalacja dwóch gałęzi komunikacji na konstrukcjach budynków będzie trudniejsza.
System dwururowy jest łatwo wyważony, zapewniając przepływ chłodziwa o tej samej temperaturze do wszystkich urządzeń grzewczych. Pokoje są ogrzewane równomiernie.
Górny i dolny przepływ chłodziwa
W zależności od lokalizacji linii zasilającej gorący płyn chłodzący, należy rozróżnić górną i dolną wykładzinę.
W otwartych systemach grzewczych z górnym okablowaniem nie ma potrzeby korzystania z urządzeń odprowadzających powietrze. Jego nadmiar jest odprowadzany przez powierzchnię zbiornika rozprężnego komunikującego się z atmosferą.
Na szczycie okablowania ciepła woda podnosi się przez główną wieżę, a przez rurociągi rozprowadzające jest przenoszona do grzejników. Urządzenie takiego systemu grzewczego jest wskazane w jedno- i dwupiętrowych domkach i domach prywatnych.
Raczej praktyczny system ogrzewania z niższym okablowaniem. Rura zasilająca znajduje się poniżej, obok rury powrotnej. Ruch chłodziwa w kierunku do góry. Po przejściu przez grzejniki woda jest kierowana do kotła grzewczego przez przewód powrotny. Baterie są wyposażone w żurawie Mayevsky do usuwania powietrza z linii głównej.
W systemach grzewczych o niższym okablowaniu istnieje potrzeba stosowania urządzeń do odprowadzania powietrza, z których najprostszym jest dźwig Mayevsky
Pionowe i poziome piony
W zależności od rodzaju pozycji głównych pionów istnieją pionowe i poziome sposoby dystrybucji rurociągu. W pierwszym przykładzie wykonania grzejniki wszystkich pięter są połączone z pionowymi pionami.
Okablowanie pionowe jest używane przy układaniu domów na dwóch, trzech lub więcej piętrach z pokojem na poddaszu, w którym można położyć i zaizolować rurociąg
Cechy systemów „pionowych”:
- brak korków powietrznych;
- nadaje się do dostarczania ciepła w wysokich budynkach;
- połączenie podłogowe z pionem;
- złożoność instalacji ciepłomierzy w budynkach wielopiętrowych.
Okablowanie poziome polega na podłączeniu grzejników jednego piętra do pojedynczego pionu. Zaletą tego schematu jest to, że w urządzeniu jest mniej rur, a koszt instalacji jest niższy.
Pionowe piony są z reguły używane w jedno- i dwupiętrowych pokojach. Układ systemu jest ważny w domach z ramą panelową i budynkach mieszkalnych bez ścian
Układ grawitacyjnego typu ogrzewania
Lepiej powierzyć rozwój projektu systemu grawitacyjnego technikom grzewczym. Dokument wskazuje rodzaj ogrzewania, sposób podłączenia grzejników i cyrkulację chłodziwa, zalecane parametry sprzętu, liczbę grzejników i długość rurociągu.
Obliczanie systemu ogrzewania
Konieczne jest określenie charakterystyk hydraulicznych systemu, co dodatkowo pomoże wybrać optymalną średnicę rurociągu.
W naturalnym systemie grzewczym zaleca się instalację kotła w piwnicy lub piwnicy. Pozwala to zwiększyć długość pionu tranzytowego
Aby obliczyć wartość głowicy cyrkulacyjnej ( Рц ) konieczne jest posiadanie następujących danych:
- Odległość od środka kotła grzewczego do środka grzejnika ( h ). Im większa odległość między tymi urządzeniami, tym bardziej stabilna cyrkulacja.
- Ciśnienie schłodzonej ( Ro ) i podgrzanej ( Pr ) wody.
Ciśnienie cyrkulacji zależy tylko od różnicy temperatur chłodziwa. Dokładne wskaźniki można znaleźć w danych tabelarycznych.
Im większa różnica temperatur chłodziwa, tym wyższe ciśnienie w przewodzie. Dlatego ważne jest, aby zadbać o „przychodzącą” temperaturę płynu.
Na szerokość przekroju rurociągu ma wpływ rodzaj materiału. Średnica rury stalowej musi wynosić co najmniej 50 mm. Po rozgałęzieniu sekcja tułowia jest zwężona o jeden rozmiar. Powrót, przeciwnie, jest montowany wraz z kolejnym rozszerzeniem.
Szczególną uwagę zwraca się na objętość zbiornika wyrównawczego. Wielkość zbiornika nie powinna być mniejsza niż 5% całkowitej objętości płynu chłodzącego w systemie. Niezastosowanie się do tego spowoduje spuszczenie wody z systemu lub porywistych rur.
Wybór podstawowych komponentów
W przypadku systemu otwartego lepiej jest wybrać kocioł zasilany paliwem stałym lub olejem opałowym. Zabrania się instalowania kotłów elektrycznych i urządzeń gazowych. Czasami powstają korki na autostradzie - może to prowadzić do sytuacji awaryjnej.
Moc grzejnika jest określana na podstawie obliczeń - 1 kW energii cieplnej na 10 metrów kwadratowych domu. W zależności od jakości izolacji pomieszczenia, do uzyskanej wartości dodaje się 10-30%.
Kocioł jest umieszczony w oddzielnym pomieszczeniu, wyposażonym w wymuszony obieg powietrza. Sprzęt jest instalowany na materiale ognioodpornym lub posadzce betonowej.
Zbiornik wyrównawczy do grawitacyjnego systemu grzewczego musi być wykonany ze stali. Niezwykle niepożądane jest stosowanie materiałów polimerowych. Для отопления небольшого одноэтажного дома подойдет резервуар на 8-15 литров.
Самый простой вариант открытого расширительного бака представляет собой емкость произвольной формы с отверстием для отвода воздуха и пополнения теплоносителя, а также патрубком перелива 
По этому принципу делают самодельные расширительные бачки из любых емкостей, объем которых равен 4 - 10 % от общего объема теплоносителя 
Открытые расширительные бачки устанавливаются в наивысшей точке системы. Если располагаются в пределах неотапливаемого чердака, конструкцию следует утеплить 
Подающая теплоноситель труба может быть ввернута или вварена в любом месте. Важно выбрать для ввода наиболее низкую точку в бачке
Для обустройства трубопровода используют трубы из следующих материалов:
- Стальные . Отличаются высокой теплопроводностью и стойкостью к высокому давлению. Недостаток – сложность монтажа и необходимость задействования сварочного оборудования.
- Полипропиленовые . Основные плюсы: устойчивость к температурным колебаниям, прочность, герметичность и простота монтажа. Срок службы – 25 лет.
- Металлопластиковые . Материал не поддается коррозии, предупреждает засорение контура. Недостатки магистрали: ограниченный срок эксплуатации (до 15 лет) и высокая стоимость.
- Медные . Трубы с максимальной теплоотдачей и стойкостью к высоким температурам – до +500°С. Главный минус – дороговизна материала.
В открытом контуре теплоснабжения устанавливаются радиаторы, выполненные из металлов высокой прочности.
Наиболее распространены стальные модели. Они имеют оптимальное соотношение основных параметров: внешний вид, цена и тепловая мощность.
Стальные радиаторы благодаря тонким стенкам, небольшому весу и высокой степени теплоотдачи сравнивают с конвекторами. Оборудование быстро прогревает помещения, за счет ускоренного движения воздуха
Этапы монтажа открытой системы
Весь процесс организации гравитационной системы отопления можно разбить на несколько этапов:
- Монтаж котла . Оборудование фиксируется на напольной поверхности или подвешивается на стене. Выбор метода зависит от габаритов котла.
- Разводка трубопровода согласно выбранной схеме и разработанному проекту. Важно соблюдать рекомендованный угол уклона трубного контура.
- Установка радиаторов отопления и подключение их к системе.
- Монтаж расширительного бака и его утепление.
- Соединение всех элементов, проверка герметичности стыков и стартовый запуск системы.
После котла, на подающей трубе, желательно установить температурный датчик для контроля эффективности работы системы теплоснабжения.
Монтаж отопительной системы надо осуществлять в теплое время года. Обустройство магистрали и ввод в эксплуатацию займет около одной недели
Особенности сборки принудительной схемы
Чтоб принудительная система оправдала себя и функционировала исправно, необходимо правильно подобрать циркуляционный насос и грамотно «врезать» его в магистраль теплоснабжения.
Выбор циркуляционного насоса
Основные параметры выбора насосного оборудования: мощность прибора и напор. Эти характеристики определяются исходя из площади отапливаемого помещения.
Ориентировочные показатели:
- для домов в 250 кв.м подойдет насос мощность которого 3, 5 куб.м/ч, а напор – 0, 4 атм.;
- в помещениях размером 250-350 кв.м устанавливают прибор на 4, 5 куб.м/ч с напором 0, 6 атм.;
- если площадь дома составляет 350-800 кв.м, то целесообразно приобрести насос мощностью 11 куб.м/ч, напор которого не менее 0, 8 атм.
При более скрупулезном подборе специалисты учитывают протяженность отопительной системы, вид и количество радиаторов, материал изготовления и диаметр труб, а также тип котла.
Установка насоса в магистраль
Размещение насоса производится на обратке, чтобы через прибор проходил не слишком горячий теплоноситель. На подающую магистраль возможна установка современных моделей из устойчивых к высоким температурам материалов.
При «врезке» насоса не должна нарушиться циркуляция воды. Важно, чтоб в любой точке магистрали при работе насосного агрегата гидростатическое давление оставалось избыточным.
Четыре допустимые схемы отопительных систем с насосной циркуляцией и расширительным баком открытого типа. Гидростатическое давление сохраняется на нужном уровне
Вариант 1. Подъем расширительного резервуара. Простой способ переоборудования системы естественной циркуляции на принудительную. Для реализации проекта понадобиться высокое чердачное помещение.
Вариант 2. Перемещение бака на дальний стояк. Трудоемкий процесс реконструкции старой системы, а для устройства новой – не оправдан. Возможны более простые и удачные способы.
Вариант 3. Труба расширительного бачка около патрубка насоса. Для изменения типа циркуляции необходимо отрезать резервуар от подающей магистрали, а затем подключить его к обратке – за циркуляционным насосом.
Вариант 4. Насос включен в подающую магистраль. Наиболее простой способ реконструкции системы. Минус метода – неблагоприятные условия эксплуатации насоса. Не каждый прибор выдержит высокие температуры.
Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Wideo # 1. Рекомендации по сборке отопительной системы с естественной циркуляцией:
Wideo # 2. Порядок установки циркуляционного насоса:
Важными аспектами обустройства эффективной системы отопления являются выбор работоспособной схемы, расчет параметров магистрали, подбор комплектующих и следование технологии монтажа. Собственноручная установка возможна при наличии сантехнических навыков, а разработку детального проекта лучше доверить профессионалам.
Хотите задать вопрос по схеме организации и устройству разводки открытого контура водоснабжения? Proszę zostawić komentarze w poniższym bloku. Здесь же у вас есть возможность задать вопрос или сообщить интересный факт по теме.