Warunki klimatyczne strefy środkowej i północnej Eurazji wymagają izolacji domów, ale sama izolacja nie wystarczy. Straty ciepła muszą być kompensowane przez system grzewczy. Ogrzewanie wody w prywatnym domu jest powszechnym i najbardziej efektywnym sposobem.
Jakość obiegu grzewczego zależy bezpośrednio od cech konstrukcyjnych, wyboru urządzenia grzewczego i rodzaju okablowania. Jak zdecydować się na sprzęt i najbardziej odpowiedni schemat, dowiesz się, zapoznając się z proponowanym przez nas artykułem. Podane informacje opierają się na wymaganiach przepisów budowlanych.
Szczegółowo opisaliśmy zasadę działania urządzenia do podgrzewania wody, zdemontowaliśmy typowe warianty urządzenia. Aby zoptymalizować postrzeganie trudnego tematu, dołączono układy, klipy fotograficzne i filmy.
Struktura i zasada działania
Struktury grzewcze z płynnym czynnikiem chłodzącym mają podobny zestaw komponentów, są to:
- Sprzęt grzewczy - kocioł (gazowy, ciekły lub stały), piec, kominek.
- Zamknięta pętla w postaci rurociągu zapewniająca ciągłą cyrkulację ogrzewanego i chłodzonego płynu chłodzącego (środek zapobiegający zamarzaniu).
- Urządzenia grzewcze - grzejniki metalowe żebrowane, panelowe lub gładkościenne, konwektory, ogrzewanie podłogowe rurociągów.
- Zawory odcinające wymagane do odłączenia poszczególnych urządzeń lub linii systemowych w celu naprawy i konserwacji;
- urządzenia do regulacji i sterowania pracą systemu (zbiornik wyrównawczy, manometr, zawory bezpieczeństwa, itp.).
- Pompy cyrkulacyjne używane do wytworzenia wymuszonego przepływu chłodziwa, czasami w celu zapewnienia stabilnego ciśnienia w systemie, zainstalowana jest pompa wspomagająca.
Jeśli w pobliżu ułożony zostanie scentralizowany gazociąg, najbardziej ekonomicznym rozwiązaniem jest instalacja kotła gazowego.
W przypadku braku sieci centralnych, w zbiorniku gazu należy zainstalować niezależny system zasilania gazem. Opcja ta ma jednak zastosowanie tylko w przypadku rozmieszczenia nieruchomości o wystarczająco dużej powierzchni.
Przygotowanie płynu chłodzącego do systemów podgrzewania wody wytwarza kotły. Najbardziej popularne generatory ciepła na gaz ze względu na tanie paliwo 
Wśród jednostek gazowych typy kondensacyjne wyróżniają się najwyższą wydajnością, wykorzystując nie tylko ciepło wytwarzane podczas spalania, ale także parę. 
Kotły gazowe ścienne doskonale poradzą sobie z przygotowaniem wody do obiegów grzewczych mieszkań i domów do 150 m2 
W sektorze prywatnym kotły na paliwo stałe są stosowane mniej aktywnie, do instalacji których wymagana jest kotłownia i miejsce do przechowywania paliwa. 
Kotły na paliwo stałe przetwarzają nie tylko zwykłe i dość tanie drewno opałowe. Ogrzewa się je brykietowanym torfem, węglem i granulatem. 
W grupie kotłów na paliwo stałe najbardziej obiecujące są modele na pellet, w których proces pieca jest prawie całkowicie zautomatyzowany. 
Działanie kotła na paliwo ciekłe będzie kosztować 3 razy drożej niż analogowy gaz, 1, 5 - 2 razy drożej niż paliwo stałe. Jednak często jest to jedyne rozwiązanie do aranżacji 
Instalacja i podłączenie kotłów elektrycznych będzie wymagać minimalnych wydatków, ale płatność za dostawę energii będzie najwyższa w porównaniu z wymienionymi opcjami.
W domkach zbudowanych na małych działkach na obszarach niezgazowanych autonomiczne działanie urządzeń do ogrzewania gazowego będzie zapewnione przez zwykły cylinder. Jako rozwiązanie alternatywne można stosować piece na paliwa płynne lub stałe, a tylko w ostateczności - drogie urządzenia elektryczne.
Preferowane jest ogrzewanie wody w domach wiejskich ze względu na prostą zasadę działania. Po podgrzaniu w kotle do pewnej temperatury, woda pod ciśnieniem wpływa do rur prowadzących do grzejników lub konwektorów.
Autonomiczny system grzewczy jest przeznaczony do niezależnej produkcji energii cieplnej, przekazując ją konsumentowi za pomocą urządzeń grzewczych, zbierając i transportując schłodzoną ciecz z powrotem do kotła
Ze względu na rodzaj ruchu chłodziwa wzdłuż obwodów grzewczych, są one podzielone na:
- Naturalny (grawitacyjny). Cyrkulacja chłodziwa w nich jest stymulowana przez zjawiska naturalne, zgodnie z którymi podgrzana woda pędzi w górę, a po oddaniu ciepła do grzejników i ochłodzeniu, powraca. Tam znowu wpada do kotła, aby wznowić cykliczny ruch.
- Sztuczne (pompują lub wymuszają) . Dla cyrkulacji chłodziwa w wymuszonych obwodach znajduje się pompa obiegowa, która po jednej stronie obwodu pompuje gorący płyn chłodzący, a po drugiej zasysa ochłodzoną wodę.
Schemat grawitacyjny jest najłatwiejszą i najtańszą opcją do samorealizacji. Składa się z minimum sprzętu. Są to przewody powrotne i zasilające, kocioł, zbiornik wyrównawczy typu otwartego, grzejniki. Ponieważ ruch chłodziwa nie wymaga stymulacji pompowania, systemy są absolutnie nieulotne.
Najprostszy system podgrzewania wody z naturalnym ruchem płynu chłodzącego zawiera minimum sprzętu: kocioł, rurociągi, baterie i zawory
Zalety naturalnego ogrzewania powinny obejmować nieznaczne koszty budowy w porównaniu z pompą analogową. Nie muszą wyposażać skomplikowanych urządzeń technicznych, które nie różnią się tanim kosztem. Podczas operacji nie ma kosztów energii elektrycznej.
Ciężki minus systemów grawitacyjnych leży w niezwykle ograniczonym zakresie. Mogą pracować z pełną siłą w poziomie do 30 m. Takie ogrzewanie „przyspieszy” przez długi czas po bezczynności. Istnieje ryzyko zamarznięcia płynu chłodzącego w otwartym zbiorniku podczas okresu mrozu.
Ogrzewanie wody z cyrkulacją pompy jest trudniejsze technicznie i technologicznie. Do jego budowy potrzebne będą urządzenia sterujące i regulacja obwodu (+)
Wymuszony obieg jest dobry, ponieważ swobodnie przetwarza domy wielopiętrowe z rozległą i rozbudowaną siecią grzewczą. Schemat jest bardziej wydajny niż poprzedni, ale droższy i trudniejszy do skonstruowania. Przed jego budową konieczne jest dokonanie właściwych obliczeń i opracowanie projektu.
Ogrzewanie ze sztucznym obiegiem jest wyposażone nie tylko w pompy, ale także w różnego rodzaju urządzenia techniczne do regulacji wymiany ciepła i sterowania pracą systemu. Wśród nich są automatyczne i mechaniczne kanały powietrzne, regulatory temperatury, manometry, zawory bezpieczeństwa do odprowadzania nadmiaru chłodziwa do systemu kanalizacyjnego itp.
Opcja połączonego systemu grzewczego: oprócz kotła lub pieca do wypalania cegieł, który pełni główną funkcję ogrzewania czynnika grzewczego, instaluje się kolektor słoneczny, instaluje się go na dachu i działa skutecznie przy słonecznej pogodzie
Wymuszone urządzenia grzewcze muszą być wybierane na podstawie obliczeń. Na przykład, aby przesunąć płyn chłodzący wzdłuż każdego 10 m obwodu grzewczego, wymagane jest 0, 6 m ciśnienia wytwarzanego przez pompę. Aby wybrać niezbędne urządzenie, musisz dokładnie znać długość rurociągu i opór hydrauliczny we wszystkich obszarach.
Często zdarza się, że w celu wyposażenia sztucznego ogrzewania wody w wiejskim domu brakuje jednej pompy. Następnie instalowana jest dodatkowa pompa obiegowa lub pompa wspomagająca.
Główną wadą wymuszonego ogrzewania jest ciągłe dostarczanie energii elektrycznej. W przypadku przerw zaleca się zaopatrzenie w generator, który również nie ma niskiej ceny.
Systemy podgrzewania wody, zbudowane dla dwupiętrowych i trzypiętrowych domów wiejskich, układają się na zasadzie pierwotnych pierścieni wtórnych. W granicach pierwszego piętra budowany jest pierścień główny, pokrywający kocioł i kocioł. Pierścienie wtórne z grzejnikami i podgrzewanymi podłogami są połączone z pierścieniem głównym.
Normy i wymagania dotyczące niezależnego ogrzewania
Przed zaprojektowaniem konstrukcji grzewczej należy spojrzeć na SNiP 2.04.05-91, który określa podstawowe wymagania dotyczące rur, urządzeń grzewczych i zaworów odcinających.
Ogólne zasady mają zapewnić, że dom ma komfortowy mikroklimat dla osób w nim mieszkających, aby odpowiednio wyposażyć system grzewczy, po uprzednim przygotowaniu i zatwierdzeniu projektu.
Wiele wymagań sformułowano jako zalecenia w SNiP 31-02, które regulują zasady budowy domów jednorodzinnych i zapewniają im komunikację.
Oddzielnie określono przepisy dotyczące temperatury:
- parametry chłodziwa w rurach nie mogą przekraczać znaku + 90ºС;
- optymalna wydajność mieści się w zakresie + 60-80ºС;
- temperatura zewnętrznej powierzchni grzejników znajdujących się w strefie bezpośredniego dostępu nie powinna przekraczać 70ºС.
Rurociągi grzewcze zaleca się wykonywać z mosiądzu, miedzi, rur stalowych. W sektorze prywatnym stosuje się głównie wyroby z rur polimerowych i metalowo-plastikowych, zatwierdzone do stosowania w budownictwie.
Rurociągi wodnych obiegów grzewczych są najczęściej otwarte. Ukryta instalacja jest dozwolona, gdy urządzenie „rozgrzewa podłogi”
Metodą układania rury grzejnej może być:
- Otwórz Polega na układaniu na konstrukcjach budowlanych za pomocą klipsów mocujących i zacisków. Dozwolone z konturami urządzeń metalowych rur. Stosowanie analogów polimerowych jest dozwolone, jeśli wykluczone jest ich uszkodzenie termiczne lub mechaniczne.
- Ukryty Polega ona na układaniu rurociągów w rowkach lub kanałach wybranych w konstrukcjach budowlanych, w listwach przypodłogowych lub za ekranami ochronnymi i dekoracyjnymi. Monolitowanie konturów jest dozwolone w budynkach zaprojektowanych na co najmniej 20 lat eksploatacji i o żywotności rur co najmniej 40 lat.
Priorytetem jest metoda otwartego układania, ponieważ projekt trasy rurociągu musi zapewniać swobodny dostęp do dowolnego elementu systemu w celu naprawy lub wymiany.
W rzadkich przypadkach rury są ukryte tylko wtedy, gdy taka decyzja jest podyktowana technologiczną, higieniczną lub konstruktywną koniecznością, na przykład podczas budowy „ciepłych podłóg” w betonowym jastrychu.
Podczas układania rurociągów systemów z naturalnym ruchem chłodziwa należy przestrzegać nachylenia 0, 002 - 0, 003. Rurociągi układów pompowych, w których płyn chłodzący porusza się z prędkością co najmniej 0, 25 m / s, nie muszą zapewniać nachylenia
Gdy linia główna jest otwarta, odcinki przechodzące przez nieogrzewane pomieszczenia powinny być wyposażone w izolację termiczną odpowiadającą danym klimatycznym regionu budowlanego.
Autonomiczne rurociągi grzewcze z naturalnym typem cyrkulacji powinny być instalowane w kierunku ruchu chłodziwa, tak aby podgrzana woda grawitacyjnie docierała do akumulatorów, a po ochłodzeniu w ten sam sposób przesuwa się wzdłuż przewodu powrotnego do kotła. Autostrady systemów pompowych są zbudowane bez nachylenia, ponieważ to nie jest konieczne.
W otwartych obiegach grzewczych otwarte zbiorniki wyrównawcze służą do zapewnienia objętości podczas rozprężania ogrzewanego płynu chłodzącego 
Zaletą systemów otwartych jest prostota projektu. Zawory bezpieczeństwa ciśnienia nie są potrzebne, zawory odpowietrzające są opcjonalne do instalacji, ponieważ powietrze jest odprowadzane przez zbiornik 
W zamkniętych obiegach grzewczych stosowane są ekspansanty - zamknięte zbiorniki wyrównawcze. Płyn chłodzący nie odparowuje, ponieważ nigdy w kontakcie z atmosferą 
Stymuluj ruch płynu chłodzącego w obiegu zamkniętym, jeśli pompa obiegowa. Zainstalowano manometr do kontroli ciśnienia, zawór nadmiarowy ciśnienia jest zainstalowany w celu uwolnienia chłodziwa, gdy ciśnienie jest przekroczone, a zawór odpowietrzający służy do usuwania powietrza;
Omówiono zastosowanie różnych typów naczyń wzbiorczych:
- otwarty, stosowany w systemach z pompowaniem i przymusem naturalnym, powinien być zainstalowany nad głównym pionem;
- Urządzenia z membraną zamkniętą, używane wyłącznie w układach wymuszonych, są instalowane na rurze powrotnej przed kotłem.
Zbiorniki wyrównawcze są zaprojektowane w celu kompensacji rozszerzalności cieplnej cieczy po podgrzaniu. Są one potrzebne, aby zrzucić nadwyżkę do kanałów lub na ulicę, jak ma to miejsce w przypadku najprostszych dostępnych opcji. Zamknięte kapsułki są bardziej praktyczne, ponieważ nie wymagają udziału człowieka w regulacji ciśnienia systemu, ale są droższe.
Otwarte naczynie wzbiorcze jest zainstalowane w najwyższym punkcie systemu. Oprócz zapewnienia rezerwy na ekspansję płynu powierzono mu również odpowietrzanie. Zamknięte zbiorniki są umieszczone przed kotłem, otwory wentylacyjne i separatory służą do odprowadzania powietrza.
Przy wyborze zaworów preferowane są zawory kulowe przy wyborze jednostki pompującej, urządzenia o ciśnieniu do 30 kPa i wydajności do 3, 0 m3 / h.
Odkrycie budżetu odmiany musi być okresowo uzupełniane ze względu na standardowe wietrzenie płynu. Pod ich instalacją konieczne jest znaczne wzmocnienie strychu i zaizolowanie poddasza.
Zaleca się instalowanie grzejników i konwektorów pod oknami w miejscach dogodnych do konserwacji. Rolą elementów grzejnych w łazienkach lub łazienkach mogą być podgrzewane wieszaki na ręczniki podłączone do urządzeń grzewczych.
Rodzaje systemów ogrzewania wody
Rodzaj systemu grzewczego jest określony przez kombinację kilku czynników. Obejmują one cyrkulację płynu chłodzącego, metodę montażu systemu, dolną lub górną wersję układania rury zasilającej itp.
Niezależnie od rodzaju grzejnika, czy jest to tradycyjny grzejnik, konwektor cokołowy czy cewka „ciepła podłoga”, podgrzewana woda dociera do nich, a po ochłodzeniu pozostawia ją w standardowy sposób dla wszystkich systemów.
Konstrukcje dwururowe i jednorurowe
Ostatecznym przedmiotem ciepła są urządzenia znajdujące się we wszystkich ogrzewanych obszarach domu. Pod wieloma względami efektywność ogrzewania zależy od instalacji rurociągu, więc będziemy się zajmować okablowaniem jedno- i dwururowym.
Najczęściej jest to klasyfikacja składająca się z dwóch punktów:
- Wersja z jedną rurą - szeregowe połączenie grzejników. Najważniejsze jest to, że płyn chłodzący wchodzący do systemu sekwencyjnie przepływa z jednego urządzenia do drugiego. Na podejściu do odległych punktów udaje mu się znacznie ostudzić.
- Wersja dwururowa to system z równoległym połączeniem rur zasilających i powrotnych. Jego zasada opiera się na fakcie, że zasilanie jest dostarczane do wszystkich urządzeń niemal jednocześnie. Ochłodzona woda nie wpływa do następnego urządzenia, ale jest zbierana przez przewód powrotny i przemieszcza się do kotła.
Schematy jednorurowe są zarówno naturalnym, jak i wymuszonym ruchem wody. W swojej klasie dzielą się na dwa typy: przepływ i obejście.
W diagramach przepływu płyn chłodzący ma czas na znaczne ochłodzenie, gdy osiągnie skrajny promiennik, dlatego zaleca się instalowanie urządzeń o większej liczbie sekcji w odległych pomieszczeniach.
W jednoprzewodowych systemach grzewczych podgrzewany płyn chłodzący jest dostarczany i odprowadzany przez jedną rurę kolektora 
Najłatwiejszym rozwiązaniem jest opcja strukturalnego ogrzewania jedną rurą. Minusem jest to, że najdalej od kotła akumulator jest już schłodzony 
W dwururowych obiegach grzewczych zasilanie ogrzewanego chłodziwa i odprowadzanie ochłodzonego odbywa się poprzez różne rury. 
Systemy ogrzewania dwururowego są bardziej skomplikowane i kosztowne w instalacji. Jednak ogrzewanie jest bardziej wydajne, chłodziwo we wszystkich urządzeniach o jednakowej temperaturze
Wprowadzenie obejścia do systemu umożliwia częściowe przekierowanie gorącego chłodziwa do następujących urządzeń, dzięki czemu prawie wszystkie baterie otrzymują i dają prawie równą ilość ciepła. Regulacja ruchu podgrzanej wody jest dokonywana albo przez dwa zawory zainstalowane na obejściu i rurze zasilającej, albo przez jeden zawór kranowy.
Główna różnica między konstrukcjami dwururowymi polega na zastosowaniu dwóch gałęzi: zasilania i powrotu. Pierwszy służy do dostarczania gorącego płynu chłodzącego do grzejników, drugi - do odprowadzania wody z powrotem do kotła.
Zespół jednorurowy zakłada szybkie chłodzenie chłodziwa, dlatego zaleca się instalację tego typu w domkach wiejskich o małej powierzchni lub w domach wiejskich (+)
Schemat połączeń dwururowych jest stosowany w systemach z obydwoma rodzajami ruchu chłodziwa. Liczba przetworzonych konturów może być pojedynczym lub podwójnym obwodem.
W pierwszym przypadku kocioł jest instalowany na początku rurociągu, a rury są rozcieńczane po lewej i prawej stronie jednostki wokół obwodu ogrzewanego obiektu. W drugim przypadku kocioł jest zainstalowany na środku, a obiegi grzewcze są ustawione tak, że ich pierścienie znajdują się po obu stronach urządzenia.
2-трубная система более функциональна и надежна, позволяет равномерно распределять тепло по всем помещениям. Благодаря дополнительным кранам и устройствам регулировки можно контролировать подачу тепла в каждый отдельно взятый радиатор. При выходе одного элемента из строя эксплуатационные качества остальных приборов не пострадают.
Устройство двухтрубной системы обеспечит почти одновременную подачу нагретой воды в приборы. Отток остывшего теплоносителя осуществляется по трубе обратки (+)
Вариации по подключению труб и приборов
Все перечисленные виды водяного отопления для обустройства загородного коттеджа подразделяются на подвиды:
- По расположению стояков, объединяющих отопительные приборы. Делятся на горизонтальные и вертикальные. Понятно, что первые используются в одноэтажных строениях, вторые в многоэтажных зданиях. В однотрубных системах с естественным движением есть только стояки подачи.
- По расположению труб подачи и обратки. Бывают с верхней или нижней разводкой. Первые предусматривают прокладку подачи по наивысшим точкам системы, благодаря чему теплоноситель поступает в приборы сверху. Согласно второй ситуации обратка с подачей прокладывается ниже радиаторов.
Гравитационные системы с нижней разводкой применяются крайне редко из-за сложностей с отводом воздуха в дальних приборах. Нижняя разводка лучше сочетается с насосной циркуляцией, каждый прибор которой все же оснащают воздухоотводчиком.
Вертикальные отопительные системы сооружаются с верхней и нижней разводкой. По схеме понятно, что используются они для обустройства домов с двумя и более этажами
Отопление с верхней разводкой устраивают в коттеджах без подвальных помещений, но имеющих чердак. Изредка при отсутствии чердака подачу прокладывают по линии сопряжения потолочного перекрытия со стенами, что негативно отражается на интерьерной картине. Нижняя разводка подходит для домов с плоской бесчердачной крышей, но с подвалом.
В системах с горизонтальной разводкой нет вообще или минимальное количество вертикальных стояков
Метод сборки трубопровода
Классификация по способу сооружения трубопровода делит системы отопления на тройниковые, коллекторные и комбинированные.
Тройниковые схемы можно смело отнести к классике жанра. Они предполагают сборку трубопроводов и подключение к ним приборов с помощью тройников, используемых в узлах подключения труб к стояками, радиаторов к трубам и т.д. Принципиально это последовательная схема.
По типу сборки трубопроводов схемы отопления делятся на тройниковые, коллекторные и комбинированные 
Тройниковый вариант сборки предопределяет расположение труб и приборов по периметру помещения, потому также называется периметральным 
При устройстве коллекторной схемы отопления трубы в виде своеобразных лучей от коллектора подводятся к каждому прибору 
Если в сборке отопительной системы используется и тройниковая, и лучевая схема, то ее относят к разряду комбинированных
Коллекторная или иначе лучевая конструкция увеличивает возможности водяного отопления коттеджа. Это своего рода модифицированная система с протянутыми к каждому прибору отдельными ветками (лучами) трубопровода и с распределительным элементом в центре.
Распределительный узел – коллектор снабжен множеством отводов, благодаря чему можно управлять теплоотдачей каждого прибора в отдельности, отключать его для ремонта. При желании и финансовых возможностях каждый отвод можно снабдить собственным насосным устройством.
Основное преимущество коллектора – в возможности контроля и регулировки процессов обогрева в отдельных помещениях всего здания с одного «пункта управления»
Коллекторную разводку устраивают преимущественно для горизонтальных схем с нижней прокладкой подающей трубы. При устройстве в 2- и 3-этажных домах рекомендуют монтировать распределительный коллектор на каждом этаже – так можно регулировать температуру воздуха в любом уголке здания.
Блок регулировки для коттеджей в несколько этажей состоит из двух связанных между собой узлов: коллектора подачи и аналога для обратки. Первый отвечает за доставку горячего теплоносителя к приборам, второй стимулирует отвод остывшей жидкости.
К коллектору – распределительному устройству можно подключить не только радиаторную конструкцию, но и «теплый пол», ГВС, а также плинтусную (панельную) систему (+)
Коллекторную разводку устраивают на базе одно- и двухтрубных отопительных систем, используют в комбинации с периметральной (тройниковой).
Особенности плинтусного отопления
Радиаторы или батареи в традиционном понимании – не единственные обогревательные приборы для создания комфортного микроклимата в отдельно взятых помещениях. Не так давно появились «теплые плинтусы» – нагревательные элементы, по своей форме и расположению напоминающие одноименные строительные аналоги.
Конструкция плинтусного нагревателя проста: внутри находятся элементы, напоминающие радиаторы с медными трубками, снаружи – прочный глухой короб из металла, хорошо отдающего тепло
Принцип работы устройства, расположенного по периметру, помогает сохранять заданную температуру постоянно. Сначала происходит нагревание трубок внутри корпуса, затем – короба, от него теплый воздух поднимается вверх, увеличивая температуру стен.
Таким образом, воздух в помещении нагревается непосредственно от плинтусов и от всех стен, вдоль которых они расположены.
Рациональным шагом является использование теплых плинтусов в местах, которые непосредственно граничат с холодным воздухом с улицы: на террасах, верандах и балконах
Преимущества плинтусного обогрева:
- создание комфортного микроклимата, исключающего активную циркуляцию воздуха;
- возможность утепления зон риска на стыках пола и стен, где часто появляется плесень;
- простой монтаж, который можно выполнить без привлечения специалистов;
- выбор модулей по виду (одно- и двухрядные) и мощности (например, 310 Вт и 510 Вт);
- разнообразный дизайн, не требующий маскировки;
- rozsądna cena.
К минусам относят особые условия расположения: вдоль горизонтальных элементов нельзя расставлять предметы мебели, так как это навредит процессу теплоотдачи. Каждый контур, входящий в систему, не должен быть длиннее 15 метров, поэтому для большого помещения необходим монтаж 2 или 3 контуров (как вариант – комбинированное отопление).
Для плинтусов используется тот же теплоноситель, что и для радиаторов – вода или антифриз в количестве примерно 330-350 гр/м. Нормальная температура – от +45ºС до +80ºС, в некоторых исполнениях допускается нагрев до +110ºС
Кроме водяных плинтусов применяют электрические, но содержание их для частного дома слишком дорого.
Оборудование системы «Теплый пол»
Эффективная и недорогая конструкция, именуемая теплым полом, производящая обогрев помещения со стороны пола, давно зарекомендовала себя только с лучшей стороны. Она активно используется в городских квартирах для создания комфортной атмосферы в ванных комнатах, санузлах, в спальнях, на кухнях и лоджиях.
Схема устройства теплого пола: гибкая трубка небольшого диаметра, по которой циркулирует нагретый теплоноситель, является частью регулируемой системы обогрева
Трубопровод должен обладать высокой теплопроводностью, прочностью, эластичностью, минимальным сопротивлением, поэтому для его изготовления используют металлопластик или шитый полиэтилен. Защитным и стабилизирующим покрытием является цементная стяжка.
Преимущества теплых полов:
- эффективность при любом виде напольного покрытия (ламинате, линолеуме, ковролине, керамической плитке);
- заметная экономия тепла – от 30% до 50%;
- недорогая стоимость и установка;
- возможность монтажа своими руками;
- использование в комбинированных системах отопления (наряду с радиаторами и конвекторами).
Автономное водяное отопление не зависит от подачи электрической энергии, так как питается от газового (или другого) котла.
Вариант комбинированной отопительной системы (теплый пол + панельные радиаторы) с развернутой системой контроля и регулировки температуры с помощью датчиков и термостатов
К недостаткам водяных теплых полов можно отнести несовершенство регулировки и невозможность установки в городе при централизованном отоплении, но к локальным загородным системам это не относится. При нарушении правил монтажа возможна аварийная ситуация и затопление, поэтому следует внимательно отнестись и к выбору оборудования, и к установке.
Подробнее о теплоносителе и его свойствах
Płyn, idealny dla wszystkich systemów grzewczych, nie istnieje. Każda z opcji na rynku płynów chłodzących ma specyficzne cechy, na przykład zakres temperatur roboczych.
Jeśli naruszysz granice określonego zakresu, system grzewczy po prostu „wstanie”, aw najgorszym wypadku rury pękną i drogi sprzęt zawiedzie.
Oprócz parametrów temperatury, płyn do rurociągu ma takie właściwości, jak lepkość, antykorozja i zdolność do uwalniania substancji toksycznych. Analiza wymaganych właściwości wykazała, że najlepsze płynne chłodziwa to oczyszczona woda i specjalny roztwór chemiczny - środek zapobiegający zamarzaniu.
Tabela pokazuje główną zaletę przeciw zamarzaniu glikolu etylenowego - maksymalna temperatura zamarzania -40ºС, podczas gdy woda zamienia się w lód już w 0ºС
Napełnianie środkiem przeciw zamarzaniu jest konieczne w domach, które nie są stałym miejscem zamieszkania. Zwykle opuszczając budynek w zimnej porze, właściciele odprowadzają wodę, aby uniknąć wypadków i uszkodzeń sprzętu. Nie musisz usuwać środka przeciw zamarzaniu - po powrocie możesz natychmiast włączyć kocioł bez obawy przed wyciekiem lub pęknięciem.
W ekstremalnych temperaturach chłodziwo chemiczne, po zmianie struktury, zachowuje swoje poprzednie wymiary. Mówiąc najprościej, zamienia się w żel, który zachowuje swoje właściwości bez zmian. Gdy temperatura osiągnie komfortowy poziom, struktura żelu staje się ponownie ciekła, całkowicie zachowując pierwotną objętość.
Kilka bardziej przydatnych informacji na temat środka przeciw zamarzaniu:
- służy co najmniej 5 lat, jedno wypełnienie wytrzymuje 10 sezonów grzewczych;
- płynność jest 2 razy większa niż płynności, dlatego konieczne jest monitorowanie szczelności połączeń;
- zwiększona lepkość wymaga wprowadzenia mocniejszej pompy cyrkulacyjnej;
- możliwość rozszerzania się po podgrzaniu pociąga za sobą instalację zbiornika wyrównawczego zbiorczego.
I musimy zawsze pamiętać, że roztwór chemiczny jest toksyczny i niebezpieczny dla ludzkiego zdrowia.
Środek przeciw zamarzaniu do wlewania do domowych systemów grzewczych jest sprzedawany w plastikowych kanistrach o pojemności od 10 litrów do 60 litrów. Średni koszt wynosi od 750 do 1100 rubli. za 10 l
Pomimo wyjątkowych właściwości przeciw zamarzaniu woda jako płyn chłodzący jest bardziej popularna. Ma maksymalną możliwą pojemność cieplną, która wynosi około 1 kcal. Oznacza to, że płyn chłodzący podgrzany do 75 ° C, po ochłodzeniu w chłodnicy do 60 ° C, zapewni pomieszczeniu około 15 kcal ciepła.
Woda jest dostępna. Jeśli zaopatrujesz system zaopatrzenia w wodę w niezawodne filtry, możesz skorzystać z bezpłatnej opcji - wody z własnej studni. Nie zawiera niebezpiecznych związków chemicznych i nie spowoduje zatrucia w razie wypadku.
Negatywną stroną wody jest zawartość niektórych soli mineralnych, które powodują korozję. Problem rozwiązuje się po prostu gotując lub używając wody deszczowej (lub rozmrożonej) zamiast wody studziennej.
Istnieją skomplikowane systemy czyszczenia i przygotowywania wody w prywatnym domu: oprócz uniwersalnego oczyszczania woda przechodzi kilka kroków, aby stać się pitną lub odpowiednią do zalania obiegu grzewczego (+)
Woda nie jest zalecana do użytku w domach do okresowego pobytu.
Wybór rur do dystrybucji
Jakość każdej części systemu zależy od końcowego rezultatu, jakim jest oszczędzanie i oszczędzanie ciepła, więc najdłuższe elementy - rury - również powinny być przedmiotem uwagi.
Z technologicznego punktu widzenia rury i kształtki powinny mieć następujące cechy:
- siła;
- łatwość;
- przydatność do naprawy;
- szczelność;
- niski poziom hałasu.
Niski koszt jest również ważnym elementem przy wyborze, ponieważ wyposażenie systemu grzewczego wymaga dużej liczby produktów do różnych celów.
Rury polipropylenowe - najlepsza opcja do samodzielnego montażu systemu grzewczego. Możesz nauczyć się, jak używać maszyny lutowniczej do zszywania rur w 10 minut
Teraz mało kto podejmie się instalacji przewodów metalowych. Stal, miedź i produkty ocynkowane należą do przeszłości, ustępując miejsca tańszym i bardziej funkcjonalnym odpowiednikom.
Produkty polimerowe są najlepszą alternatywą. które można podzielić na trzy grupy:
- polipropylen;
- metalowe tworzywo sztuczne.
Plusy rur wykonane z polipropylenu - niedrogi koszt, łatwość spawania, długa żywotność. Minus - brak elastyczności. Podczas wymiany rury, będziesz musiał zmienić cały element ze złącza na złącze.
Na długim odcinku autostrady rury polipropylenowe zwisają, ponieważ mają przedłużenie 6 mm / 5 m. Mocne mocowanie jest zapewnione za pomocą wsporników lub zacisków mocowanych do ściany w odstępach 1-1, 1 m
Mocne rury metalowo-plastikowe są odporne na nagłe zmiany temperatury. Potrafi służyć bez remontu nawet do 30 lat. Słabym punktem są elementy łączące - kształtki z nieracjonalnie zwężonym obszarem przepływu. W przypadku zamarznięcia chłodziwa prawdopodobny jest przełom.
Wybierając rury, kieruj się głównymi wskaźnikami technicznymi sprzętu i rodzaju płynu chłodzącego.
Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Ciekawe filmy dostarczają przydatnych informacji na temat schematów, komponentów, instalacji ciekłych systemów grzewczych, a także osobistych doświadczeń instalacyjnych.
Wideo # 1. Cechy systemu ogrzewania jednorurowego:
Wideo # 2. Przegląd systemów dwururowych:
Wideo # 3. Praktyczne zastosowanie schematu belki:
Wideo # 4. Szczegółowe instrukcje instalacji systemu grzewczego:
Doradztwo dla każdego, kto chce samodzielnie wyposażyć kompleksowy system grzewczy w dom na wsi: podczas przygotowywania projektu należy skonsultować się ze specjalistą, aby nie napotkać nieprzewidzianych okoliczności po instalacji. Hydraulicy, którzy pomogą Ci wybrać niezawodny sprzęt, podniosą efektywność układu, dokonają dokładnych obliczeń, a rezultatem będzie komfort i ciepło w domu.
Czy miałeś jakieś pytania podczas zapoznawania się z oferowanymi przez nas informacjami? Chcesz udostępnić przydatne informacje lub własne doświadczenia w urządzeniu obwodu grzewczego? Napisz komentarze w polu poniżej.