- Dlaczego wodoodporny basen?
- Metody ochrony przed wilgocią w konstrukcjach betonowych
- Wewnętrzny i zewnętrzny basen hydroizolacyjny
- Jak samodzielnie wykonać hydroizolację
- Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Urządzenie betonowej misy, pomimo pojawienia się nowych konstrukcji, jest najczęstszą opcją do budowy basenów stacjonarnych. Jednakże materiał ten ma zdolność pochłaniania wilgoci, która następnie niszczy strukturę.
Zgadzamy się, nie chcielibyśmy, wydając dużo pieniędzy na budowę sztucznego zbiornika, wykryć pęknięcia w ciągu kilku lat. Terminowe uszczelnienie basenu pomaga zapobiegać defektom betonowej misy.
Opowiemy Ci o najskuteczniejszych metodach ochrony przed wilgocią, a także opiszę w sposób etapowy technologię ułożenia hydrobarriera.
Dlaczego wodoodporny basen?
Beton jest mocnym i trwałym materiałem, ale charakteryzuje się zwiększoną porowatością. Wyciek wody do materiału jest łatwo absorbowany i zatrzymywany przez długi czas, stając się sprzyjającym środowiskiem dla rozwoju pleśni.
Pod wpływem temperatur ujemnych taka ściana staje się zimnym przewodnikiem, a zamarzanie cieczy prowadzi do pojawienia się pęknięć i mechanicznego zniszczenia struktury.
Ze względu na porowatą strukturę masyw betonowy lub żelbetowy nie jest odporny na przenikanie wody do struktury.
Urządzenie niezawodnego uszczelnienia wewnętrznej powierzchni miski basenu nie budzi wątpliwości, ponieważ jest wypełnione wodą. Jednak zniszczenie może również nastąpić z zewnątrz.
Beton charakteryzuje się tzw. „Ssaniem kapilarnym” cieczy, gdy wilgoć jest pobierana ze środowiska - gleby, powietrza o wysokiej wilgotności, gdy opady spada. W tym względzie zewnętrzna strona basenu jest również koniecznie poddawana środkom hydroizolacyjnym.
Podczas budowy miski basenowej z pojedynczych betonowych płyt lub bloków słaba hydroizolacja prowadzi do stopniowego niszczenia i ługowania roztworu w złączach oraz występowania aktywnych przecieków
Często ściany basenu wznosi się z oddzielnych bloków. W tym przypadku niebezpieczeństwo stanowi połączenie szwów. Siła rozwiązania łączącego jest znacznie niższa niż wytrzymałość płyt betonowych. Dlatego, jeśli woda zaczyna przeciekać w takim miejscu, materiał szybko zapada się pod wpływem ciśnienia masy cieczy.
Najpierw pojawia się infiltracja kroplowa, następnie mały wyciek, który zmywa cząstki roztworu i zamienia się w przyzwoity przepływ.
Materiał do przeprowadzenia hydroizolacji basenu powinien być kompatybilny z klejami do okładzin ceramicznych lub do wykańczania polimerów (+)
Metody ochrony przed wilgocią w konstrukcjach betonowych
Hydroizolacja może być powierzchniowa, wewnętrzna lub kombinowana.
Aby zapewnić ochronę przed wilgocią konstrukcji wykonanych z monolitycznego betonu lub bloków betonowych, stosuje się następujące środki:
- Związki o głębokiej penetracji - nawet mikroskopijne pęknięcia są zablokowane, działając na poziomie kapilarnym.
- Dodatki do mieszanek cementowo-piaskowych - zwiększają hydrofobowość betonu.
- Ciekłe szkło to związek, który po zestaleniu tworzy stałą, odporną na wilgoć warstwę na powierzchni.
- Ciekłe i lepkie związki - tak zwana ciekła guma i hydroizolacja powłoki, tworząca silną elastyczną membranę.
- Zwinięte folie naklejone na powierzchnię betonu.
Każde narzędzie ma swoje własne cechy, które określają zakres zastosowania i sposób aplikacji.
Prace nad uszczelnieniem ścian basenu wykonywane są zarówno od wewnątrz, jak i od zewnątrz. Zastosuj jeden lub zestaw związków 
W zależności od rodzaju i składu materiału hydroizolacyjnego trwają prace nad jego budową. Środki na bazie cementu nałożonej na wzmacniającą siatkę syntetyczną 
Polimerowe rodzaje barier hydroizolacyjnych nakłada się przez natryskiwanie lub barwienie. Po polimeryzacji zamieniają się w trwałą wodoodporną powłokę. 
Betonowa umywalka basenu może być chroniona przed agresją chloru i azotanów przez zainstalowanie membrany polimerowej. Oprócz funkcji ochronnych będzie służyć jako powłoka dekoracyjna.
Przenikliwe związki hydroizolacyjne
Materiały penetrujące to mieszanki cementowo-piaskowe z aktywnymi dodatkami chemicznymi. Rozcieńczony wodą i nałożony na dobrze zwilżoną powierzchnię.
W obecności wody substancje czynne zaczynają reagować z cząstkami mieszanki betonowej - wolnym wapnem. W rezultacie powstają nierozpuszczalne kryształy wodorokrzemianów i wodorowęglanów wapnia.
W ten sposób beton jest zagęszczany głęboko - aktywne komponenty hydroizolacji przenikają nawet najmniejsze pęknięcia z powodu ssania kapilarnego. Powstaje bariera dla wilgoci.
Gdy wszystkie cząsteczki wody reagują, proces tworzenia kryształów zatrzymuje się. Wznowienie kontaktu z cieczą rozpoczyna go ponownie, powodując jeszcze większe zagęszczenie i wodoszczelność.
Natychmiast po nałożeniu warstwy ochronnej substancje czynne zaczynają oddziaływać z cząsteczkami wody i cząstkami betonu, tworząc nierozpuszczalne kryształy. Kapilary i mikropęknięcia są wypełnione, co blokuje wnikanie wody do grubości materiału (+)
Grubość uformowanej warstwy może osiągnąć 10-20 cm Ochrona nie boi się uszkodzeń mechanicznych, zwiększa mrozoodporność betonu i trwałość całej konstrukcji.
Jednak 100% ochrona przed wilgocią przy stałym kontakcie z penetrującą cieczą izolacją wodną nie. Dlatego jest stosowany jako obróbka wstępna przed nałożeniem głównej warstwy ochronnej.
W procesie wykonywania prac hydroizolacyjnych szczególną uwagę należy zwrócić na miejsca, które stwarzają zagrożenie wyciekiem. Na przykład połączenia płyt betonowych muszą kleić taśmę LITOBAND R 
Do uszczelnienia uwolnienia rury zaleca się stosowanie niezawodnie kleju LITOBAND S 
Na wierzch przyklejony do szczelności plastrów i taśm nałóż środek hydroizolacyjny, np. HIDROFLEX, produkowany w postaci pasty tiksotropowej 
Skład HIDROFLEX po obszarach polimeryzacji traktuje całą powierzchnię kąpieli w basenie. Środki tworzą mocną elastyczną folię
Dodatki hydrofobowe do betonu
Zasada działania dodatków hydroizolacyjnych jest taka sama jak w przypadku kompozycji penetrujących. Tylko w tym przypadku chroniona jest nie tylko warstwa w pobliżu powierzchni - cała bryła materiału staje się hydrofobowa.
Wodorotlenek wapnia lub wolne wapno w zwykłym betonie jest z czasem wymywane, pozostawiając dużą liczbę mikroskopijnych naczyń włosowatych i ubytków.
Aktywne dodatki dodawane do mieszaniny już oddziałują z wodorotlenkiem wapnia i cząsteczkami wody już na etapie twardnienia betonu. Dorastając w roztworze, wypełniają uformowane mikrowgłębienia i pory.
Odlewana konstrukcja betonowa lub pojedyncze bloki uzyskują właściwości kamiennego monolitu. Przy dalszej ekspozycji na wodę powierzchnia struktury jest dalej zagęszczana.
Konstrukcja takiego betonu ma nie tylko odporność na wilgoć - charakteryzuje się zwiększoną wytrzymałością, odpornością na mróz i ciepło, odpornością na agresywne działanie chemicznych związków środowiskowych.
Dodatki nie tylko przyczyniają się do wypełnienia mikroporów - większe wnęki są pokryte warstwą nierozpuszczalnych kryształów. Z tego powodu zwilżalność powierzchni jest zminimalizowana, a efekt cofania kapilarnego jest usuwany.
Kosztem właściwości dodatków powierzchni zmiany betonu. Zwilżalność jest prawie całkowicie usuwana ze względu na fakt, że gdy się utwardza, zostaje pokryta warstwą nierozpuszczalnych kryształów.
Jednakże, oprócz pozytywnych właściwości tej cechy, ma wadę. Powstawanie warstwy wodoodpornej prowadzi do niskiej przyczepności z klejami i tynkiem. Dlatego przed nałożeniem powłok wykończeniowych konieczne jest przeprowadzenie działań mających na celu zwiększenie chropowatości powierzchni materiału.
Szkło płynne jest skutecznym lekarstwem
Szkło płynne to roztwór krzemianów potasu lub sodu. Kompozycja jest przezroczystą masą płynną, która po utwardzeniu tworzy stałą warstwę podobną do szkła. Zasada działania takiej hydroizolacji opiera się na zdolności roztworu do samoistnego utwardzenia.
Ze względu na płynącą strukturę ciekłe szkło wypełnia pory i pęknięcia chronionej powierzchni. Z tego powodu możliwe drogi do przejścia płynu są całkowicie zablokowane. Kompozycja nadaje impregnowanej powierzchni betonowej wodoszczelność i zwiększa jej wytrzymałość.
Płynne szkło nie ma koloru ani zapachu. Wypełnia pory i mikropęknięcia, tworząc przezroczystą warstwę odporną na wilgoć na powierzchni.
Kompozycja charakteryzuje się dobrą przyczepnością i jest łatwa do nałożenia - metodą wałkową, szczotkową lub natryskową. Obróbkę przeprowadza się w dwóch lub trzech warstwach, czekając na całkowite utwardzenie zastosowanego roztworu.
Należy pamiętać, że płynne szkło układa się bardzo szybko. Dlatego praca wymaga pewnych umiejętności. Stwarza to trudności w samouszczelnieniu zbiornika.
Zamrożona warstwa ma podobne właściwości do szkła - jest twarda i dość krucha. Do obróbki powierzchni stale stykających się z wodą służy tylko jako podstawa do klejenia folii polimerowych.
Ciekła i lepka hydroizolacja
Łatwe w aplikacji i skuteczne płynne produkty stają się coraz bardziej powszechne. Są to kompozycje na bazie bitumu, lateksu, silikonu, polimerów. Nakłada się je na powierzchnię za pomocą konwencjonalnego pędzla, sprayu lub wałka.
Kompozycje charakteryzują się dobrą przyczepnością do powierzchni - wypełniają mikroskopijne nierówności, pory i pęknięcia, tworząc gęstą, odporną na wilgoć membranę.
Lepkie kompozycje chroniące przed wilgocią można nakładać bez udziału specjalistów - za pomocą pędzla lub szpatułki. Kompozycje umożliwiają niejednorodne nakładanie warstw - adhezja materiału zachodzi na poziomie molekularnym, w wyniku czego powstaje bezszwowa powłoka
Płynne izolatory dzielą się na dwa typy:
- Emulsje wodne . Prawie bez zapachu utwardzanie zachodzi tylko w procesach polimeryzacji.
- Preparaty na bazie rozpuszczalników organicznych . Po zastosowaniu i utwardzeniu uwalniają substancje toksyczne, dlatego nie są zalecane do użytku w pomieszczeniach. Po zastosowaniu rozpuszczalnika odparowuje, elastyczna hydrofobowa baza pozostaje na powierzchni.
Środki najczęściej nie wymagają wstępnej obróbki powierzchni. Stosowany w kilku warstwach. Rezultatem jest mocna i elastyczna membrana, która nie ma fug i szwów.
Taka wodoszczelna bariera nie obawia się uderzenia hydraulicznego systemu zaopatrzenia w wodę, ciśnienia płynu, kurczenia się struktury betonu i pojawienia się w nim małych pęknięć. Film pozostanie nienaruszony.
Przy użyciu kolorowej płynnej gumy warstwa hydroizolacyjna może również pełnić funkcję powłoki wykończeniowej, oszczędzając znaczne pieniądze
Istnieją następujące kompozycje hydroizolacji cieczy i powłoki:
- Bitumiczny . Jest to tradycyjna hydroizolacja - lepki związek organiczny o głębokiej czerni. Nałóż na gorąco, co sprawia, że technologia stwarza zagrożenie pożarowe. Ponadto powłoka nie wytrzymuje niskich temperatur i służy tylko 6-7 lat.
- Bitum-polimer. Kompozycja nie wymaga ogrzewania przed aplikacją. Dodatek polimerów sprawia, że kompozycja jest bardziej elastyczna i odporna na mróz. Zwiększa przyczepność do obrabianej powierzchni. Jest używany na zewnątrz lub w pomieszczeniach wentylowanych.
- Lateks bitumiczny lub płynna guma. Lateks jest nieszkodliwy i bezwonny, więc narzędzie może być używane do prac wewnętrznych.
- Roztwory akrylowe są na bazie wody. Zawiera wypełniacze mineralne i pigmenty. Może być biały lub kolorowy. Są one stosowane do warstwy wykończeniowej, która nie wymaga dodatkowego barwienia lub podszewki.
Kolorowe mastyksy polimerowe są często stosowane niezależnie, bez żadnej warstwy nawierzchniowej. W tym przypadku, aby zwiększyć odporność na zużycie i trwałość powłoki, wzmocniona siatka z włókna szklanego jest osadzona w pierwszej warstwie nałożonej masy. Poczekaj na całkowitą polimeryzację i zakryj drugą warstwę.
Taka bariera ochronna może wytrzymać nawet poważny efekt mechaniczny.
Etap 1: Niezależnie od wielkości i głębokości wanny basenowej, wymaga ona hydroizolacji. Ochrona jest konieczna dla wszystkich konstrukcji podziemnych, w tym fundamentów, misek sztucznych zbiorników, odcinków podpór żelbetowych 
Etap 2: Przed zastosowaniem hydroizolacji należy dokładnie sprawdzić pojemność sztucznego zbiornika. Jeśli to konieczne, wykonaj czynności naprawcze i nałóż podkład na powierzchnię. 
Etap 3: Po wyschnięciu podkładu na wewnętrzną powierzchnię basenu nanosi się materiał hydroizolacyjny. Mały zbiornik można przykryć ręcznie. 
Etap 4: stożkowa miska prywatnego basenu jest najlepiej malowana w kierunku „od boków do dołu”. Kompozycja polimerowa pod własnym ciężarem będzie spływać w dół, lepiej pokrywając powierzchnię
Brak prawie wszystkich takich kompozycji - negatywny wpływ na gotową powłokę ma światło ultrafioletowe, aż do utraty elastyczności i pękania. Dlatego baseny zewnętrzne są dodatkowo pokryte środkiem ochronnym.
Powłoka z folii polimerowej
Pokrycie powierzchni betonem folią PVC odnosi się do najbardziej ekonomicznej metody hydroizolacji basenu. Folia jest gotową membraną o grubości 1-1, 5 mm, dostarczaną w rolkach. Jest lekki, odporny na agresywny atak chemiczny, całkowicie wodoodporny materiał.
Membrany mogą być gładkie - dla łatwego czyszczenia, oraz z szorstką powierzchnią - do przykrywania drabin i dna basenów dla dzieci. Wzmocniona siatka z włókna szklanego jest trwalsza i trwa dłużej. Niezbrojone tańsze, ale ich życie to tylko 5-6 lat. Następnie należy wymienić folię polimerową.
Hydroizolacja betonu za pomocą membran polimerowych wymaga profesjonalnego podejścia i jest to dość trudne do samodzielnego wykonania. Wymagana jest wstępna obróbka powierzchni z penetrującą hydroizolacją lub płynnym szkłem.
Układanie folii powinno być na warstwie geowłókniny, aby uniknąć kondensacji i zapobiec tarciu membrany na szorstkiej powierzchni.
Jednocześnie konieczne jest zapewnienie dobrej przyczepności folii do powierzchni, aby zapobiec łuszczeniu. Szwy spawalnicze produkowały specjalny sprzęt. Połączenie musi być hermetyczne - najmniejsza niedokładność doprowadzi do przenikania płynu pod warstwę hydroizolacji.
Membrany polimerowe do hydroizolacji mogą być monotonne lub symulować płytki lub mozaikę. Jest to niedrogi sposób na stworzenie ciekawego unikalnego projektu sztucznego zbiornika.
Wewnętrzny i zewnętrzny basen hydroizolacyjny
Środki ochrony wilgoci elementów konstrukcyjnych zbiornika powinny być wykonywane po obu stronach w fazie budowy basenu. Rozróżniać wewnętrzny i zewnętrzny basen hydroizolacyjny. Zewnętrzna hydroizolacja ma za zadanie chronić konstrukcję przed przenikaniem wód gruntowych.
Wewnętrzny - chroni konstrukcję przed ekspozycją na ciecz, która swoją masą naciska na powierzchnię miski.
Wybór metod hydroizolacji zależy od miejsca instalacji basenu - na zewnątrz lub wewnątrz, wilgotności powietrza, wysokości warstwy wodonośnej, rodzaju gleby.
Ochrona zbiornika przed wodami gruntowymi
Chroń basen przed przenikaniem wód gruntowych powinien być na etapie budowy - przed budową misy. Pod konstrukcją znajduje się poduszka z piasku, na której nakłada się nakładka z papy lub innego gęstego materiału wodoodpornego.
W przypadku bliskich wód gruntowych konieczne będzie również zainstalowanie ekranu hydroizolacyjnego wykonanego z gliny lub gliny o grubości co najmniej 30 cm.
Zastosowanie penetrującego roztworu hydroizolacyjnego nie wymaga specjalnych umiejętności. Można to zrobić za pomocą sztywnego pędzla. Jeśli budynek został wzniesiony z oddzielnych bloków, konieczne jest przetworzenie szwów takim składem.
Aby utwardzić beton i zwiększyć jego właściwości hydrofobowe, do mieszanki piasek-cement dodaje się specjalne dodatki lub szkło wodne. Wymaga to jednak ścisłego przestrzegania przepisów i proporcji.
W przypadku samodzielnego wznoszenia basenu jest to dość trudne. W domu łatwiej jest obrabiać gotową strukturę z zewnątrz za pomocą ciekłego szkła lub penetrującej hydroizolacji.
Przy urządzeniu basenu w domu uszczelnienie staje się zabezpieczeniem przed przenikaniem wody z miski basenowej. W tym przypadku beton zacznie twardnieć do wewnątrz - w kierunku ruchu płynu, nie pozwalając mu wypłynąć i wykluczając zalanie otaczającej przestrzeni.
Na glebach stacjonarnych (skały skaliste, pół-skaliste, piaski o niskiej wilgotności z nisko położoną warstwą wodonośną) wystarcza obróbka kompozycją penetrującą.
Ale gleby gliniaste są poddawane falowaniu mrozu i zmianom sezonowym. W takich miejscach możliwe jest pojawienie się mikropęknięć, do których zacznie się wciągać wilgoć. Powłoka powierzchniowa, zwłaszcza płynne szkło, w tym przypadku nie oszczędza.
Aby zapobiec wpływowi gleb falujących na stan techniczny konstrukcji, są one usuwane z dołu przed budową basenu. Wolna przestrzeń jest wypełniona piaskiem rzecznym lub kamieniołomem bez wtrąceń gliny.
Dlatego przed budową betonowej misy z wykopu usuwane są niestabilne gleby w okresie mrozu, konieczne jest uzupełnienie i usunięcie gliny lessowej i gliny piaszczystej.
Niezawodna ochrona przed wilgocią jest zapewniona przez nałożenie powłoki hydroizolacyjnej lub płynnej gumy. Wytrzymała folia utworzona po polimeryzacji wytrzymuje agresywne działanie i nacisk gleby i nie jest uszkadzana przez kurczenie się struktury betonu.
Obróbka zewnętrznych ścian basenu z powłoką hydroizolacyjną tworzy bezszwową elastyczną warstwę ochrony przed wilgocią. W tym przypadku kształt powierzchni może być absolutnie dowolny
Hydroizolacja wnętrza miski
Prace mające na celu ochronę wewnętrznej powierzchni przed wodą należy wykonywać bardzo ostrożnie. Błędy w urządzeniu hydroizolacyjnym prowadzą do występowania przecieków i / lub wilgoci w betonie, które można nawet przeoczyć. W rezultacie materiał jest niszczony, pojawia się pleśń. Prace naprawcze są w końcu bardzo kosztowne.
Dlatego też, wewnętrzne uszczelnienie lepiej nie oszczędzać. Aby poprawić skuteczność stosowania kilku różnych metod.
Blacha misy musi spełniać następujące wymagania:
- absolutna nieprzepuszczalność wilgoci;
- elastyczność jednocześnie z siłą;
- zdolność do wytrzymywania obciążeń hydrostatycznych i dynamicznych;
- dobra przyczepność do powierzchni;
- odporność na biologiczne zniszczenie przez mikroorganizmy, agresywne działanie wody i zawartych w niej dodatków przeciwbakteryjnych (preparaty zawierające chlor);
Materiał do wewnętrznej hydroizolacji basenu powinien być bezpieczny dla środowiska i odporny na promieniowanie UV, ekstremalne temperatury.
Następujące rodzaje hydroizolacji spełniają te wymagania:
- ciekłe gumowe i wodne preparaty polimerowe;
- materiały głębokiej penetracji;
- ochrona przez membrany polimerowe.
Możesz użyć kombinacji trzech funduszy jednocześnie lub ograniczyć do dwóch.
Płytki wykończeniowe lub mozaika wyglądają estetycznie i mogą zamienić zwykły basen w dzieło sztuki. Jest to trwała powłoka, która może przetrwać dziesiątki lat. W celu ochrony konstrukcji betonowej przed możliwym przenikaniem wody przez złącza wymagana jest niezawodna warstwa hydroizolacyjna pod okładziną
Nie traci znaczenia i wykłada powierzchnię miski zbiornika płytkami ceramicznymi lub mozaikami. Powłoka ta jest trwała - jest odporna na wszelkie efekty, dobrze się myje i spokojnie wytrzymuje ciśnienie wody.
Poszczególne elementy są całkowicie wodoodporne. Niebezpieczeństwo oznacza szwy. Nawet użycie wodoodpornej zaprawy nie gwarantuje penetracji cieczy.
Dlatego przed zwróceniem się w stronę powierzchni należy zastosować środki ochrony przed wilgocią. Kombinacja kompozycji penetrującej z mastyksem powlekającym jest najbardziej skuteczną hydroizolacją miski basenowej, zastosowaną pod płytką.
W przypadku basenów wewnętrznych ważną rolę w utrzymaniu normalnej wilgotności odgrywa odpowiednia wentylacja.
Jak samodzielnie wykonać hydroizolację
Najprostszą i najskuteczniejszą metodą samouszczelnienia basenu jest zastosowanie penetrujących, a następnie lepkich kompozycji powłokowych. Aby jednak powłoka była niezawodna, konieczne jest zastosowanie technologii.
Temperatura otaczającego powietrza podczas pracy nie powinna być niższa niż + 5 ° C W upalne słoneczne dni obszary aplikacji masy uszczelniającej są zacienione lub pracują rano i wieczorem.
Mastic musi być dokładnie wymieszany przed użyciem. Aby to zrobić, użyj mieszadła, aby zapobiec przedostawaniu się powietrza do mieszaniny powlekającej.
Krok 1: Aby przywrócić charakterystykę techniczną tej puli, będziesz potrzebować grupy narzędzi i zestawu prac związanych z naprawą, uszczelnieniem, wykończeniem 
Krok 2: Pierwszym krokiem jest połączenie pęknięć w betonie i ich naprawa, jak również wszystkich obszarów problemowych w betonowym monolicie 
Krok 3: Po odczekaniu na utwardzenie masy naprawczej, odpady budowlane są usuwane z miski, odkurzane i nakładany jest podkład. 
Krok 4: Elastyczna siatka syntetyczna i polimerowa kompozycja izolacyjna nakładają się na podatne na nacisk dno basenu i linii lądowej. 
Krok 5: Po polimeryzacji częściowo nałożonego materiału hydroizolacyjnego pokrywa całą wewnętrzną powierzchnię basenu. 
Krok 6: Materiał hydroizolacyjny utworzony na bazie cementu nakłada się na polimerową osłonę ochronną. 
Krok 7: Po nałożeniu mieszanki cementowej następuje kolejna przerwa technologiczna, po której naprawiona i izolowana powierzchnia zostaje pokryta farbą emulsyjną. 
Krok 8: Przez czas określony przez producenta farby woda jest zasysana do basenu. Pierwszy zestaw jest zwykle opróżniany, chociaż producenci produktów są przekonani, że nie jest to konieczne.
Etapy prac hydroizolacyjnych:
- Betonowa podstawa jest czyszczona. Frytki, muszle i pęknięcia poszerzają się i połyskują. Powierzchnia ścian i dolna linia.
- Warstwę przenikliwej izolacji nakłada się na dobrze zwilżoną bazę. Szwy, pęknięcia, miejsca wprowadzania komunikatów są przetwarzane szczególnie ostrożnie. Czekam na suszenie.
- Powierzchnie odtłuszcza się słabym kwasem, który pozostaje przez godzinę. Następnie zmywa się wodą, a pozostałości zobojętnia 4-5% roztworem sody kalcynowanej.
- Całkowicie osusz leczoną bazę.
- Nałożyć pierwszą warstwę masy uszczelniającej o grubości 2-3 mm. Powierzchnie pionowe są traktowane wałkiem lub pędzlem. Metoda pozioma - masowa z późniejszym rozprowadzeniem wałka igły, co pomoże usunąć pęcherzyki powietrza z masy.
- Wzmocniona siatka z włókna szklanego jest układana w lekko osadzonej warstwie hydroizolacji i oczekuje się całkowitej polimeryzacji (utwardzenia) związku.
- Nakłada się drugą warstwę masy uszczelniającej, której grubość może wynosić od 1 do 3 mm.
Warstwa hydroizolacyjna powinna wyschnąć przez co najmniej 3 dni, na powierzchniach mających kontakt z wodą - 14-15 dni. W tej chwili nie możesz stawać na leczonej powierzchni i chodzić po nich.
Aby wykluczyć nierównomierne suszenie i tworzenie mocnej i elastycznej membrany, nakładana powłoka jest okresowo nawilżana wodą i pokrywana folią podczas polimeryzacji.
Mieszanka bitumowo-polimerowa tworzy wodoodporną, bezszwową powłokę, która równomiernie wyrównuje całą wewnętrzną powierzchnię miseczki basenowej. Ten zbiornik jest gotowy na każdy rodzaj wykończenia.
Zgodnie z tą technologią można przeprowadzić wewnętrzną i zewnętrzną hydroizolację basenu. Tak przygotowana powierzchnia jest gotowa do wykończenia. Możesz kafelkować basen, przykleić PVC folią lub pokryć go kolorową płynną gumą.
Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Jak stosować penetrującą hydroizolację. Przykład przygotowania powierzchni i traktowania basenu materiałami Vandex:
Hydroizolacyjna membrana polimerowa:
Miska chroniąca przed wilgocią z użyciem płynnej gumy. Aplikacja natryskowa pozwala uzyskać jednolitą warstwę o tej samej grubości:
Niezależnie od zastosowanej metody hydroizolacji basenu, należy sprawdzić niezawodność powłoki pod kątem nieszczelności. Aby to zrobić, napełnij pojemnik wodą i utrzymuj go przez około 10-15 dni.
Przez cały czas obszar wokół basenu jest okresowo sprawdzany pod kątem wycieków. I tylko w przypadku braku błędów w impregnacji wodoodpornej przejdź do wykończenia końcowego.
Czy masz doświadczenie w hydroizolacji basenu betonowego? Podziel się informacjami z naszymi czytelnikami, opowiedz nam o swojej metodzie rozwiązania problemu. Komentarze możesz zostawić w poniższym formularzu.