Energia słoneczna jako alternatywne źródło energii: schematy

W ostatniej dekadzie energia słoneczna, jako alternatywne źródło energii, była coraz częściej wykorzystywana do ogrzewania i dostarczania ciepłej wody do budynków. Głównym powodem jest chęć zastąpienia tradycyjnych paliw tanimi, przyjaznymi dla środowiska i odnawialnymi zasobami energii.

Konwersja energii słonecznej w ciepło zachodzi w układach słonecznych - projekt i zasada działania modułu określa specyfikę jego wykorzystania.

W tym materiale uwzględniamy rodzaje kolektorów słonecznych i zasady ich działania, a także opisujemy popularne modele modułów słonecznych.

Możliwość wykorzystania systemów słonecznych

Heliosystem jest kompleksem do przekształcania energii promieniowania słonecznego w ciepło, które jest następnie przekazywane do wymiennika ciepła w celu ogrzewania czynnika grzewczego systemu grzewczego lub zasilania wodą.

Wydajność instalacji solarnej zależy od nasłonecznienia słonecznego - ilości energii dostarczanej dziennie do 1 metra kwadratowego pod kątem 90 ° w stosunku do kierunku promieni słonecznych. Wartość pomiarowa wskaźnika wynosi kWh / m2, wartość parametru zmienia się w zależności od sezonu.

Średni poziom nasłonecznienia w regionie klimatu umiarkowanego kontynentalnego wynosi 1000-1200 kWh / m2 (rocznie). Ilość słońca jest parametrem determinującym do obliczania wydajności układu słonecznego.

Zastosowanie alternatywnego źródła energii pozwala ogrzać dom, uzyskać ciepłą wodę bez tradycyjnego zużycia energii - wyłącznie za pomocą promieniowania słonecznego.

Instalacja słonecznego systemu grzewczego to wydarzenie drogie. Aby wydatki inwestycyjne mogły się uzasadnić, konieczne jest dokładne obliczenie systemu i zgodność z technologią instalacji.

Przykład. Uśredniona wartość nasłonecznienia słonecznego dla Tuli w środku lata wynosi 4, 67 kV / mkw. * Dzień, pod warunkiem, że panel systemowy jest zainstalowany pod kątem 50 °. Wydajność kolektora słonecznego o powierzchni 5 metrów kwadratowych oblicza się w następujący sposób: 4, 67 * 4 = 18, 68 kW energii cieplnej dziennie. Ta objętość wystarcza do ogrzania 500 litrów wody z temperatury od 17 ° C do 45 ° C.

Jak pokazuje praktyka, podczas korzystania z energii słonecznej właściciele domku w okresie letnim mogą całkowicie przełączyć się z elektrycznego lub gazowego ogrzewania wody na metodę solarną

Mówiąc o możliwości wprowadzenia nowych technologii, ważne jest uwzględnienie cech technicznych konkretnego kolektora słonecznego. Niektórzy zaczynają pracę przy 80 W / m2 energii słonecznej, podczas gdy inni są wystarczający - 20 W / mkw.

Nawet w południowym klimacie korzystanie z systemu kolektorów wyłącznie do ogrzewania nie opłaca się. Jeśli instalacja będzie używana wyłącznie w zimie z niedoborem słońca, koszt sprzętu nie będzie pokryty przez 15-20 lat.

Aby możliwie najskuteczniej korzystać z kompleksu solarnego, należy go włączyć do systemu dostarczania ciepłej wody. Nawet w zimie detektor słoneczny pozwoli ci „obniżyć” rachunki za energię do podgrzania wody do 40-50%.

Zdaniem ekspertów, w codziennym użytkowaniu układ słoneczny opłaca się za około 5 lat. Wraz ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu okres zwrotu kompleksu zostanie zmniejszony

Oprócz korzyści ekonomicznych, „ogrzewanie słoneczne” ma dodatkowe zalety:

1. Przyjazność dla środowiska. Zmniejszona emisja dwutlenku węgla. W ciągu roku 1 m2 kolektora słonecznego uniemożliwia uwolnienie do atmosfery 350-730 kg wydobycia.
2. Estetyka. Przestrzeń kompaktowej wanny lub kuchni może pozbyć się dużych kotłów lub gazowych podgrzewaczy wody.
3. Trwałość Producenci zapewniają, że w zależności od technologii instalacji kompleks będzie trwał około 25-30 lat. Wiele firm udziela gwarancji do 3 lat.

Argumenty przeciwko wykorzystaniu energii słonecznej: wyraźna sezonowość, zależność od pogody i wysoka inwestycja początkowa.

Ogólne urządzenie i zasada działania

Rozważ opcję układu słonecznego z kolektorem jako głównym elementem roboczym systemu. Wygląd urządzenia przypomina metalowe pudełko, którego przednia strona jest wykonana z hartowanego szkła. Wewnątrz pudełka znajduje się korpus roboczy - cewka z pochłaniaczem.

Jednostka absorbująca ciepło zapewnia ogrzewanie chłodziwa - cyrkulujący płyn przekazuje wytworzone ciepło do obwodu zasilania wodą.

Główne węzły układu słonecznego: 1 - pole kolektora, 2 - odpowietrznik, 3 - stacja rozdzielcza, 4 - zbiornik nadciśnieniowy, 5 - sterownik, 6 - zbiornik podgrzewacza wody, 7, 8 - PETN i wymiennik ciepła, 9 - zawór termo-mieszający, 10 - zużycie ciepłej wody, 11 - pobór zimnej wody, 12 - spust, T1 / T2 - czujniki temperatury

Kolektor słoneczny musi współpracować ze zbiornikiem akumulacyjnym. Ponieważ płyn chłodzący jest podgrzewany do temperatury 90-130 ° C, nie można go podawać bezpośrednio do kranów z gorącą wodą lub grzejników grzewczych. Płyn chłodzący wchodzi do wymiennika ciepła kotła. Zbiornik jest często uzupełniany nagrzewnicą elektryczną.

Schemat pracy:

1. Słońce ogrzewa powierzchnię kolektora.
2. Promieniowanie cieplne jest przekazywane do elementu pochłaniającego (absorbera), który zawiera płyn roboczy.
3. Płyn chłodzący krążący w rurach cewki jest ogrzewany.
4. Urządzenia pompujące, jednostka sterująca i monitorująca zapewniają odprowadzanie chłodziwa rurociągiem do cewki zbiornika magazynowego.
5. Ciepło jest przekazywane do wody w kotle.
6. Schłodzony płyn chłodzący przepływa z powrotem do kolektora i cykl się powtarza.

Podgrzana woda z podgrzewacza wody jest dostarczana do obiegu grzewczego lub do punktów poboru wody.

Przy rozmieszczeniu systemu grzewczego lub całorocznego dostarczania ciepłej wody system jest uzupełniany o źródło dodatkowego ogrzewania (kocioł, elektryczny element grzejny). Jest to warunek wstępny utrzymania zadanej temperatury.

Odmiany kolektorów słonecznych

Niezależnie od przeznaczenia, układ słoneczny jest uzupełniony płaskim lub kulistym rurowym kolektorem słonecznym. Każda z opcji ma wiele charakterystycznych cech pod względem charakterystyki technicznej i wydajności operacyjnej.

Odkurzacz - do zimnego i umiarkowanego klimatu

Strukturalnie, próżniowy kolektor słoneczny przypomina termos - wąskie rurki z nośnikiem ciepła są umieszczone w kolbach o większej średnicy. Pomiędzy naczyniami powstaje warstwa próżniowa, która odpowiada za izolację termiczną (ochrona cieplna wynosi do 95%). Rurowa forma jest optymalna do utrzymywania próżni i „zajmowania” promieni słonecznych.

Podstawowe elementy rurowej instalacji solarnej: rama nośna, obudowa wymiennika ciepła, próżniowe rurki szklane, pokryte wysoką selektywną powłoką dla intensywnej „absorpcji” energii słonecznej

Rura wewnętrzna (termiczna) jest wypełniona nisko wrzącym roztworem soli fizjologicznej (24-25 ° C). Po podgrzaniu ciecz odparowuje - parowanie unosi się nad kolbą i ogrzewa płyn chłodzący krążący w korpusie kolektora.

W procesie kondensacji krople wody wpływają do końcówki rurki i proces się powtarza.

Ze względu na obecność warstwy próżniowej ciecz wewnątrz kolby termicznej jest w stanie zagotować i odparować przy temperaturze na zewnątrz minus (do -35 ° C).

Charakterystyka modułów słonecznych zależy od następujących kryteriów:

• konstrukcja tuby - długopis, współosiowy;
• urządzenie kanału ciepła - „Rura ciepła”, obieg bezpośredniego przepływu.

Żarówka piórkowa to szklana rurka, w której znajduje się pochłaniacz płyt i kanał ciepła. Warstwa próżniowa przechodzi przez całą długość kanału ciepła.

Rura współosiowa to podwójna kolba z „wkładką” próżniową między ściankami dwóch zbiorników. Przenoszenie ciepła następuje z wnętrza rury. Końcówka rury grzewczej jest wyposażona we wskaźnik próżni.

Wydajność rur piórowych (1) jest wyższa w porównaniu z modelami współosiowymi (2). Jednak pierwszy jest droższy i trudniejszy w instalacji. Ponadto w przypadku awarii należy całkowicie wymienić całą butelkę.

Kanał „Rura cieplna” jest najczęstszym wariantem wymiany ciepła w kolektorach słonecznych.

Mechanizm działania polega na umieszczeniu lotnej cieczy w szczelnych metalowych rurkach.

Popularność „Heat pipe” wynika z jego przystępnej ceny, bezpretensjonalnej konserwacji i łatwości konserwacji. Ze względu na złożoność procesu wymiany ciepła maksymalny poziom wydajności wynosi 65%

Kanał w linii - równoległe metalowe rury są połączone szklaną kolbą, są połączone łukiem w kształcie litery U.

Płyn chłodzący, przepływający przez kanał, jest podgrzewany i podawany do korpusu kolektora.

Projekty konstrukcji próżniowych kolektorów słonecznych: 1 - modyfikacja z centralnym przewodem grzewczym „Rura ciepła”, 2 - układ słoneczny z bezpośrednim przepływem cyrkulacji chłodziwa

Rury koncentryczne i pióra mogą być łączone z kanałami cieplnymi na różne sposoby.

Opcja 1. Kolba koncentryczna z „Heat pipe” - najpopularniejszym rozwiązaniem. W kolektorze następuje wielokrotne przenoszenie ciepła ze ścian szklanej rurki do wewnętrznej kolby, a następnie do chłodziwa. Stopień sprawności optycznej osiąga 65%.

Schemat urządzenia Rura współosiowa „Rura ciepła”: 1 - powłoka ze szkła, 2 - powłoka selektywna, 3 - płetwy metalowe, 4 - próżnia, 5 - termos z substancją wrzącą, 6 - wewnętrzna rurka szklana

Opcja 2. Kolba koncentryczna z obiegiem bezpośredniego przepływu jest znana jako kolektor w kształcie litery U. Ze względu na konstrukcję straty ciepła są zredukowane - energia cieplna z aluminium jest przenoszona do rur z krążącym płynem chłodzącym.

Wraz z wysoką wydajnością (do 75%) model ma wady:

• złożoność instalacji - kolby są jednym z dwururowym korpusem kolektora (głównym) i są całkowicie zainstalowane;
• wymiana pojedynczej rury jest wykluczona.

Ponadto jednostka w kształcie litery U jest wymagająca dla modeli chłodziwa i droższych „rur ciepła”.

Urządzenie kolektora słonecznego w kształcie litery U: 1 - „cylinder” szklany, 2 - powłoka pochłaniająca, 3 - „pokrywa” aluminiowa, 4 - żarówka z nośnikiem ciepła, 5 - próżnia, 6 - rura wewnętrzna ze szkła

Opcja 3. Rurka fontanny z zasadą działania „Rura cieplna”. Charakterystyczne cechy kolekcjonera:

• wysoka wydajność optyczna - wydajność około 77%;
• płaski absorber bezpośrednio przekazuje energię cieplną do rury z chłodziwem;
• dzięki zastosowaniu pojedynczej warstwy szkła zmniejszone odbicie promieniowania słonecznego;

Możliwe jest zastąpienie uszkodzonego elementu bez spuszczania płynu chłodzącego z układu słonecznego.

Opcja 4. Kolba pióra z bezpośrednim przepływem jest najskuteczniejszym narzędziem do wykorzystania energii słonecznej jako alternatywnego źródła energii do ogrzewania wody lub ogrzewania mieszkania. Wysokowydajny kolektor pracuje z wydajnością - 80%. Brak systemu to trudność naprawy.

Schematy urządzenia kolektorów słonecznych typu pen: 1 - heliosystem z kanałem „heat pipe”, 2 - dwururowy case kolektora słonecznego z bezpośrednim przepływem nośnika ciepła

Niezależnie od wydajności rury rozgałęźne mają następujące zalety:

• wydajność w niskiej temperaturze;
• niskie straty ciepła;
• czas trwania operacji w ciągu dnia;
• zdolność do podgrzewania chłodziwa do wysokich temperatur;
• niski nawiew;
• łatwa instalacja

Główną wadą modeli próżniowych jest niemożność samoczyszczenia z pokrywy śnieżnej. Warstwa próżniowa nie wypuszcza ciepła, więc warstwa śniegu nie topi się i blokuje dostęp słońca do pola kolektora. Dodatkowe wady: wysoka cena i konieczność przestrzegania kąta roboczego kolb co najmniej 20 °.

Bardziej szczegółowo o zasadzie pracy próżniowego kolektora słonecznego z odczytem rur.

Woda - najlepsza opcja dla południowych szerokości geograficznych

Płaski (panelowy) kolektor słoneczny - prostokątna płyta aluminiowa, zamknięta od góry plastikową lub szklaną pokrywą. Wewnątrz pudełka znajduje się pole absorpcji, metalowa cewka i warstwa izolacji termicznej. Obszar kolektora jest wypełniony rurą przepływową, przez którą przepływa płyn chłodzący.

Podstawowe elementy płaskiego heliokolektora to: korpus, absorber, powłoka ochronna, warstwa izolacji termicznej i elementy mocujące. Podczas montażu stosuje się matowe szkło o spektralnej szerokości pasma 0, 4-1, 8 mikronów

Absorpcja ciepła przez wysoce selektywną powłokę chłonną sięga 90%. Przepływający metalowy rurociąg znajduje się między „pochłaniaczem” a izolacją termiczną. Stosowane są dwa wzory układania rur: „harfa” i „meander”.

Rurowy kolektor z płynnym czynnikiem chłodzącym działa jak efekt „szklarni” - promienie słoneczne przenikają przez szkło i nagrzewają rurociąg. Ze względu na szczelność i izolację cieplną ciepło jest utrzymywane wewnątrz panelu.

Siła modułu słonecznego zależy w dużej mierze od materiału osłony ochronnej:

• zwykłe szkło - najtańsza i najbardziej delikatna powłoka;
• szkło hartowane - wysoki stopień rozproszenia światła i zwiększona wytrzymałość;
• szkło antyrefleksyjne - ma maksymalną zdolność absorpcji (95%) dzięki obecności warstwy, która eliminuje odbijanie promieni słonecznych;
• samoczyszczące (polarne) szkło z dwutlenkiem tytanu - zanieczyszczenia organiczne wypalają się na słońcu, a resztki śmieci są zmywane przez deszcz.

Najbardziej trwałe uderzenie powoduje uderzenie szkła poliwęglanowego. Materiał jest instalowany w drogich modelach.

Odbicie światła słonecznego i absorpcja: 1 - powłoka antyrefleksyjna, 2 - hartowane szkło odporne na uderzenia. Optymalna grubość osłony zewnętrznej - 4 mm

Cechy operacyjne i funkcjonalne panelowych systemów solarnych:

• w systemach wymuszonego obiegu zapewniona jest funkcja rozmrażania, która pozwala szybko pozbyć się pokrywy śnieżnej w Heliopolis;
• pryzmatyczne szkło przyciąga szeroką gamę promieni pod różnymi kątami - latem wydajność instalacji sięga 78-80%;
• kolektor nie boi się przegrzania - przy nadmiarze energii cieplnej możliwe jest wymuszone chłodzenie chłodziwa;
• zwiększona odporność na uderzenia w porównaniu z odpowiednikami rurowymi;
• możliwość montażu pod dowolnym kątem;
• przystępna polityka cenowa.

Systemy nie są pozbawione wad. W okresie niedoboru promieniowania słonecznego, wraz ze wzrostem różnicy temperatur, sprawność płaskiego kolektora słonecznego znacznie się zmniejsza ze względu na niewystarczającą izolację. Dlatego moduł panelu usprawiedliwia się latem lub w regionach o ciepłym klimacie.

Heliosystems: cechy konstrukcyjne i operacyjne

Różnorodność systemów słonecznych można sklasyfikować według takich parametrów: metoda wykorzystania promieniowania słonecznego, metoda obiegu chłodziwa, liczba obwodów i sezonowość pracy.

Aktywny i pasywny kompleks

W każdym systemie konwersji energii słonecznej znajduje się odbiornik solarny. W oparciu o metodę wykorzystania uzyskanego ciepła występują dwa typy heliokompleksów: pasywny i aktywny.

Pierwszy typ to system ogrzewania słonecznego, w którym elementy konstrukcyjne budynku działają jako element pochłaniający ciepło promieniowania słonecznego. Dach, kolektor ścienny lub okna działają jak powierzchnia odbierająca energię słoneczną.

Schemat pasywnego niskotemperaturowego układu słonecznego z kolektorem ściennym: 1 - promienie słoneczne, 2 - ekran półprzezroczysty, 3 - bariera powietrzna, 4 - ogrzane powietrze, 5 - przepływy zużytego powietrza, 6 - promieniowanie cieplne ze ściany, 7 - powierzchnia absorbująca ciepło kolektora ściennego, 8 - dekoracyjne żaluzje

W krajach europejskich technologie pasywne wykorzystywane są przy budowie energooszczędnych budynków. Powierzchnie przyjmujące energię słoneczną są ozdobione fałszywymi oknami. Za szklaną powłoką znajduje się ceglana, zaczerniona ściana z otworami.

Jako akumulatory ciepła znajdują się elementy konstrukcji - ściany i podłogi, ocieplone polistyrenem z zewnątrz.

Systemy aktywne wymagają użycia niezależnych urządzeń, które nie są związane ze strukturą.

Powyższe kompleksy z rurowymi, płaskimi kolektorami należą do tej kategorii - instalacje solarne z reguły znajdują się na dachu budynku.

Systemy termosyfonowe i cyrkulacyjne

Solarne urządzenia termiczne z naturalnym ruchem chłodziwa wzdłuż obwodu kolektor-bateria-kolektor są przeprowadzane przez konwekcję - ciepła ciecz o niskiej gęstości wzrasta, a chłodzona ciecz spływa w dół.

W systemach termosyfonowych zbiornik magazynowy jest umieszczony nad kolektorem, zapewniając spontaniczną cyrkulację płynu chłodzącego.

Schemat pracy jest charakterystyczny dla jednoprzewodowych systemów sezonowych. Kompleks termosyfonowy nie jest zalecany dla kolektorów o powierzchni większej niż 12 m².

Heliosystem swobodnego przepływu ma wiele wad:

• w pochmurne dni pojemność kompleksu spada - wymagana jest duża różnica temperatur, aby przesunąć płyn chłodzący;
• straty ciepła spowodowane powolnym ruchem płynu;
• ryzyko przegrzania zbiornika z powodu niekontrolowanego procesu ogrzewania;
• niestabilność zbiornika;
• złożoność umieszczenia zbiornika akumulatora - po zamontowaniu na dachu zwiększa straty ciepła, przyspiesza procesy korozyjne, istnieje ryzyko zamarznięcia rur.

Плюсы «гравитационной» системы: простота конструкции и ценовая доступность.

Капитальные затраты на обустройство циркуляционной (принудительной) гелиосистемы значительно выше установки безнапорного комплекса. В контур «врезается» насос, обеспечивающий движения теплоносителя. Работа насосной станции управляется контролером.

Дополнительная тепловая мощность, вырабатываемая в принудительном комплексе, превышает мощность, потребляемую насосным оборудованием. Эффективность системы возрастет на треть

Такой способ циркуляции задействован в круглогодичных двухконтурных гелиотермических установках.

Плюсы полнофункционального комплекса:

• неограниченный выбор месторасположения аккумулирующего бака;
• работоспособность вне сезона;
• выбор оптимального режима нагрева;
• безопасность – блокировка работы при перегреве.

Недостаток системы – зависимость от электроэнергии.

Техническое решение схем: одно – и двухконтурные

В одноконтурных установках циркулирует жидкость, которая впоследствии подается к водозаборным точкам. В зимний период воду с системы надо сливать, чтоб предупредить замерзание и растрескивание труб.

Особенности одноконтурных гелиотермических комплексов:

• рекомендована «заправка» системы очищенной нежесткой водой – оседание солей на стенках труб приводит к засорению каналов и поломке коллектора;
• коррозия из-за избытка воздуха в воде;
• ограниченный срок службы – в пределах четырех-пяти лет;
• высокий КПД летом.

В двухконтурных гелиокомплексах циркулирует специальный теплоноситель (незамерзающая жидкость с противовспенивающими и антикоррозийными добавками), отдающий тепло воде через теплообменник.

Схемы устройства одноконтурной (1) и двухконтурной (2) гелиосистемы. Второй вариант отличается повышенной надежностью, возможностью работы зимой и длительностью эксплуатации (20-50 лет)

Нюансы эксплуатации двухконтурного модуля: незначительное снижение КПД (на 3-5% меньше чем в одноконтурной системе), необходимость полной замены теплоносителя каждые 7 лет.

Условия для работы и повышения эффективности

Расчет и монтаж гелиосистемы лучше доверить профессионалам. Соблюдение техники установки обеспечит работоспособность и получение заявленной производительности. Для улучшения эффективности и периода службы надо учесть некоторые нюансы.

Термостатический клапан. В традиционных системах теплоснабжения термостатический элемент редко устанавливается, так как за регулировку температуры отвечает теплогенератор. Однако при обустройстве гелиосистемы о защитном клапане забывать нельзя.

Нагрев бака до максимальной допустимой температуры повышает производительность коллектора и позволяет задействовать солнечное тепло даже при пасмурной погоде

Оптимальное размещение клапана – 60 см от нагревателя. При близком расположении «термостат» нагревается и блокирует подачу горячей воды.

Размещение бака-аккумулятора. Буферная емкость ГВС должна устанавливаться в доступном месте. При размещении в компактном помещении особое внимание уделяется высоте потолков.

Минимальное свободное пространство над баком – 60 см. Этот зазор необходим для обслуживания аккумулятора и замены магниевого анода

Установка расширительного бака. Элемент компенсирует температурное расширение в период стагнации. Установка бака выше насосного оборудования спровоцирует перегрев мембраны и ее преждевременный износ.

Оптимальное место для расширительного бачка – под насосной группой. Температурное воздействие при таком монтаже значительно сокращается, и мембрана дольше сохраняет эластичность

Подсоединение гелиоконтура. При подключении труб рекомендуется организовать петлю. «Термопетля» сокращает теплопотери, препятствуя выходу разогретой жидкости.

Технически правильный вариант реализации «петли» гелиоконтура. Пренебрежение требованием становится причиной понижения температуры в баке-аккумуляторе на 1-2°С за ночь

Обратный клапан. Предупреждает «опрокидывание» циркуляции теплоносителя. При недостатке солнечной активности обратный клапан не дает рассеиваться теплу, накопленному днем.

Популярные модели «солнечных» модулей

Спросом пользуются гелиосистемы отечественных и зарубежных компаний. Хорошую репутацию завоевали изделия производителей: НПО Машиностроения (Россия), Гелион (Россия), Ariston (Италия), Альтен (Украина), Viessman (Германия), Amcor (Израиль) и др.

Гелиосистема «Сокол». Плоский гелиоколлектор, оснащенный многослойным оптическим покрытием с магнитронным напылением. Минимальная способность излучения и высокий уровень поглощения обеспечивают КПД до 80%.

Эксплуатационные характеристики:

• рабочая температура – до -21 °С;
• обратное излучение тепла – 3-5%;
• верхний слой – закаленное стекло (4 мм).

Коллектор СВК-А (Альтен). Вакуумная гелиоустановка с площадью абсорбции 0, 8-2, 41 кв.м (зависимо от модели). Теплоноситель – пропиленгликоль, теплоизоляция медного теплообменника в 75 мм минимизирует теплопотери.

Dodatkowe parametry:

• корпус – анодированный алюминий;
• диаметр теплообменника – 38 мм;
• изоляция – минвата с антигигроскопичной обработкой;
• покрытие – боросиликатное стекло 3, 3 мм;
• КПД – 98%.

Vitosol 100-F – плоский гелиоколлектор горизонтального или вертикального монтажа. Медный абсорбер с арфообразным трубчатым змеевиком и гелиотитановым покрытием. Пропускание света – 81%.

Ориентировочный порядок цен на гелиосистемы: плоские гелиоколлекторы – от 400 у.е./кв.м, трубчатые солнечные коллекторы – 350 у.е./10 вакуумных колб. Полный комплект циркуляционной системы – от 2500 у.е.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Принцип действия солнечных коллекторов и их виды:

Оценка работоспособности плоского коллектора при минусовой температуре:

Технология монтажа панельного гелиоколлектора на примере модели Buderus:

Солнечная энергия – восполняемый источник получения тепла. С учетом роста цен на традиционные энергоресурсы внедрение гелиосистем оправдывает капитальные инвестиции и окупается в ближайшие пять лет при соблюдении техники монтажа.

Если у вас есть ценные сведения которыми вы хотите поделиться с посетителями нашего сайта, пожалуйста, оставляйте свои комментарии в блоке под статьей. Там же можно задать интересующие вопросы по теме статьи или поделиться опытом использования солнечных коллекторов.